Τα δεδομένα λοιπόν είναι ότι, οι μεγαλύτεροι διαφημιζόμενοι των ΗΠΑ αποφάσισαν να προωθήσουν επιμήκυνση των πληρωμών προς τους συνεργάτες τους της επικοινωνίας, από τις 30-45 ημέρες που ισχύει σήμερα, στις 75, 90, ακόμη και 120. Σε μας ίσως να μην φαντάζει τόσο εξωφρενικό όλο αυτό, αφού δυστυχώς είμαστε συνηθισμένοι σε κάτι τέτοια, αλλά για τους αμερικανούς διαφημιστές σήμανε συναγερμός.
Οι διαφημιζόμενοι από την πλευρά τους, τονίζουν ότι πρόκειται για μία κίνηση που θα βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα και τη ρευστότητά τους με ευνόητα –λένε- οφέλη και για την επικοινωνιακή αγορά. Οι διαφημιστές απ’ την άλλη επεσήμαναν το προφανές: «Δεν είμαστε τράπεζες». Ωστόσο, λίγοι είχαν το θάρρος να πουν τη γνώμη τους ανοιχτά και επώνυμα. Για κάποιο διάστημα το καζάνι έβραζε με το καπάκι κλειστό, μέχρι που ήρθε η ώρα για το Φεστιβάλ των Καννών και τα πράγματα μπήκαν στη θέση τους.
Τα κάστανα από τη φωτιά ανέλαβε να βγάλει –ποιος άλλος;-, ο ένας και μοναδικός Sir της παγκόσμιας διαφημιστικής σκηνής, Martin Sorrell. Ο δαιμόνιος διαφημιστής κατάφερε να βάλει τον μεγαλύτερο διαφημιζόμενο, την Coca-Cola, να δηλώσει επί σκηνής μπροστά σε ένα full-house ακροατήριο παγκόσμιας εμβέλειας, ότι αποτάσσεται παρόμοιες πρακτικές και θεωρεί τους διαφημιστές ισότιμους εταίρους.
Ο CEO της Coca-Cola, Muhtar Kent και ο CMO, Joe Tripodi, δήλωσαν ότι δεν επιθυμούν να είναι μέρος της συγκεκριμένης «τάσης» και θέλουν η Coca-Cola να έχει το προφίλ εταιρείας που σέβεται τους συνεργάτες της στην επικοινωνία, αναγνωρίζοντας τη συμβολή τους στην επιτυχία της.
Δεν είναι και λίγο πράγμα να «ανακρίνεις» επί σκηνής μια Coca-Cola, ακόμη κι αν είσαι ο Martin Sorrell, για ένα τόσο καυτό ζήτημα. Λίγοι θα το τολμούσαν. Ωστόσο η κίνησή του αυτή, πυροδότησε περισσότερο ανοιχτές αντιδράσεις, αναδεικνύοντας τελικά ποιος είναι ο ρόλος ενός πραγματικού ηγέτη.
Λίγες μέρες μετά, χρησιμοποιώντας ακόμη και χαρακτηρισμούς όπως «αναξιοπρεπείς» και «άπληστοι», η Διευθύνουσα Σύμβουλος του θεσμικού οργάνου των αμερικανών διαφημιστών, της 4Α, κατακεραύνωσε τους διαφημιζόμενους που προωθούν τέτοιες πρακτικές, με άρθρο της στο μεγαλύτερο κλαδικό έντυπο, το AdAge. Εμείς, δεν μπορούμε παρά να περιμένουμε με ενδιαφέρον τη συνέχεια της ιστορίας… Και να παραδειγματιζόμαστε ίσως για τον τρόπο με τον οποίο γίνεται τελικά η υπεράσπιση των συμφερόντων ενός ολόκληρου κλάδου…