Την αρχή έκανε το 1992 η Adel Saatchi & Saatchi, κερδίζοντας Χρυσό Λέοντα στην κατηγορία Press & Poster για την καμπάνια «Κρεατομηχανή», του Silk Cut. Το βραβείο αυτό είναι μέχρι σήμερα το μοναδικό ελληνικό χρυσό λιοντάρι. Ακολούθησε το 1998 η Alector, με ένα χάλκινο στα Films για έργο της που αφορούσε στα σοκολατίνια Mad της Γιώτης. Ήταν και η πρώτη φορά που ελληνική διαφήμιση βραβευόταν στην κατηγορία Films στις Κάννες. Ακολούθησε μια αρκετά υποσχόμενη τετραετία, όπου κάθε χρόνο υπήρχε κάποια διάκριση για την Ελλάδα, κυρίως σε επίπεδο shortlist. Το 2001, η BGM μπαίνει στο shortlist των Media, με το έργο της Doritos Radio Dee Jay και αναπτερώνει τις ελπίδες για δυνατή παρουσία των ελληνικών media στο Φεστιβάλ. Το 2002, η Euro RSCG Athens βλέπει shortlisted στην κατηγορία Press & Outdoor, το έργο της Absolute Breeze για την Absolut. Την επόμενη χρονιά, 2003, η BGM/The Mediacorp φέρνει και πάλι τα media στο προσκήνιο, με έργο της για τη Sony το οποίο μπαίνει στη shortlist.
Το 2004 είναι μια σημαντική χρονιά, καθώς η Fortune σηκώνει το 3ο -και τελευταίο έκτοτε- ελληνικό βραβείο στο Φεστιβάλ: Χάλκινο στα Films, για το έργο της «Sideboard» του Υπουργείου Μεταφορών, στην κατηγορία Public Health & Safety. Αξίζει να σημειωθεί ότι εκείνη τη χρονιά στη συγκεκριμένη κατηγορία δεν απονεμήθηκαν χρυσά, παρά μόνο 4 ασημένια και 3 χάλκινα βραβεία. Την ίδια χρονιά, η Cream μπαίνει στη shortlist των media, με έργο της για τις Τεχνικές Εκδόσεις…
Από το 2005 και μετά, δεν υπήρξε κάποια άλλη ελληνική διάκριση, βραβείο ή shortlisted έργο. Οι απόψεις για τους λόγους που η Ελλάδα δεν καταφέρνει να αφήσει το δικό της στίγμα στο στίβο των λεόντων, είναι πολλές. Κάποιοι μιλάνε για κυριαρχία του αγγλοσαξονικού μπλοκ που δεν αφήνει περιθώρια σε άλλες γλώσσες και κουλτούρες, άλλοι αναφέρονται στις πλούσιες υπερπαραγωγές του εξωτερικού τις οποίες η φτωχή Ελλάδα δεν θα μπορούσε ποτέ να συναγωνιστεί και άλλοι κάνουν λόγο για μια μικρή αγορά, με μικρή παραγωγή, από την οποία λίγα αξιόλογα πράγματα προκύπτουν…
Μπορεί και να είναι έτσι… Εγώ πάλι, που είμαι εκ φύσεως αισιόδοξος άνθρωπος, ελπίζω και εύχομαι στο Φεστιβάλ που μόλις ξεκίνησε, να γίνει μια καινούργια αρχή.
Καλή επιτυχία σε όλους!