Σύμφωνα με το περιεχόμενο, το οποίο θα πρέπει να οριστικοποιηθεί από το Ευρωκοινοβούλιο και το Συμβούλιο της ΕΕ ξεχωριστά, οι μεγάλες ευρωπαϊκές επιχειρήσεις θα πρέπει να εκπονούν σε ετήσια βάση απολογισμό αναφορικά με περιβαλλοντικά, κοινωνικά και εργασιακά ζητήματα, όπως επίσης και αναφορικά με τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς και για τη δραστηριότητά τους ενάντια στη διαφθορά και δωροδοκία. Στον απολογισμό αυτό, θα πρέπει να συμπεριλαμβάνεται περιγραφή των σχετικών πολιτικών που εφαρμόζουν, των αποτελεσμάτων που προκύπτουν, αλλά και των ενδεχόμενων ρίσκων που χρειάστηκε να πάρουν. Εξίσου σημαντικό αν όχι σημαντικότερο, είναι το σημείο που λέει ότι όταν μία επιχείρηση δεν επιδιώκει την εφαρμογή αντίστοιχων πολιτικών, θα οφείλει να εξηγεί τους λόγους.
Σε μία πρώτη ανάγνωση όλα αυτά ίσως ακούγονται αδιάφορα, καθώς οι περισσότερες επιχειρήσεις εκδίδουν ήδη απολογισμούς Εταιρικής Υπευθυνότητας. Ναι, αλλά όχι υποχρεωτικά. Η στροφή προς μία κανονιστική ρύθμιση που θα επιβάλει τη δημοσιοποίηση των δράσεων ΕΚΕ και αειφορίας, υποχρεώνοντας μάλιστα τους πιο… οκνούς να εξηγήσουν τους λόγους της αδράνειάς τους, είναι μια καθοριστικής σημασίας εξέλιξη που αλλάζει ριζικά τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την ΕΚΕ.
Στο σκεπτικό της εν λόγω συμφωνίας, διαβάζουμε: «Οι μη-οικονομικοί απολογισμοί είναι ζωτικής σημασίας στην προσπάθεια διαχείρισης της μετάβασης προς μία αειφόρο παγκόσμια οικονομία, που θα συνδυάζει τη μακροπρόθεσμη κερδοφορία με την κοινωνική δικαιοσύνη και την προστασία του περιβάλλοντος. Στόχος είναι η ενδυνάμωση της διαφάνειας και λογοδοσίας, η ενίσχυση της επενδυτικής, αλλά και της καταναλωτικής εμπιστοσύνης».
Το καίριο ερώτημα που προκύπτει εδώ, είναι το κατά πόσον η διεθνής επιχειρηματική κοινότητα είναι έτοιμη να συμμορφωθεί, όχι στο γράμμα, αλλά στην ουσία των νέων αυτών πολιτικών. Η υποχρέωση δημοσιοποίησης δεν αποτελεί υποχρέωση σε δράση, αλλά σίγουρα αυξάνει τον κοινωνικό έλεγχο και χαράσσει μια εντελώς νέα οπτική: Οι επιχειρήσεις σήμερα δεν οφείλουν να φαίνονται υπεύθυνες, αλλά να είναι. Η Υπεθυνότητα μπαίνει όλο και περισσότερο στον πυρήνα της επιχειρηματικής δραστηριότητας και σίγουρα κάπου στο μέλλον, οι δύο αυτές έννοιες θα είναι ταυτόσημες, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει, τόσο για τον τρόπο με τον οποίο σήμερα δρομολογούν την επιχειρηματική τους δράση, όσο και για τον τρόπο με τον οποίο οι πολίτες την αντιλαμβάνονται.