Στο συνεργείο όπου πήγα το πολύπαθο τετράτροχο (συνεργείο που δεν ανήκει σε κάποια από τις μεγάλες αντιπροσωπείες, αλλά που το είχα επιλέξει -και- προκειμένου να ενισχύσω την ελληνική επιχειρηματικότητα – αν βλέπατε το παρόν στην τηλεόραση, τώρα θα εμφανιζόταν ελληνικό σημαιάκι!), ο γιος επιχειρηματίας, ενώ κάθε προηγούμενη φορά εκδήλωνε τη χαρά του που με έβλεπε, τώρα έκανε σαν να μη με έβλεπε… Ο δε «έμπειρος» πατέρας του, πλησιάζοντάς με την επομένη του ατυχήματος, μου λέει βλοσυρά: «Κακώς το έφερες εδώ… να το πας στον φαναρτζή». Ψέλλισα μια απάντηση (ο αστυνόμος, ο νταλικέρης κ.λπ.), μα ούτε που με άκουγε. Σκέφτηκα να τον «καλοπιάσω» (γιατί άραγε; Λάθος μου, λέω τώρα) και άρχισα να τον ρωτώ για συνεργάτες του. Μου είπε τρεις – ζήτησα και από τους τρεις προσφορά.
Σε λίγες ημέρες, πάλι με το ανάλογο ύφος, μου μεταφέρει τον «δίκαιο» εκνευρισμό του ενός φαναρτζή, που διαπίστωσε ότι είχα ζητήσει προσφορά και από άλλον! Περιττό να πω ότι δεν έλαβα απάντηση περί προσφοράς από κανέναν! Αμέσως μετά, ο γνωστός «επαγγελματίας» μού ζητά να μετακινήσω το αυτοκίνητο (κατεστραμμένο και ακίνητο!) γιατί τον ενοχλούσε…
Η ασφαλιστική (μεγάλη και high spender) παζαρεύει με την αντίδικη εταιρεία για τις αποζημιώσεις και με καθυστερεί εβδομάδες πλέον για την τακτοποίηση της εκκρεμότητας. Ο υπάλληλός της, αν και είμαι ήδη πελάτισσά τους για δεκαετίες, μου μιλά στο τηλέφωνο υποτιμητικά και με ύφος «έλα τώρα, μη με απασχολείς, το θέμα το χειρίζομαι εγώ»!
Σε επίσημες αντιπροσωπείες όπου απευθύνομαι στη συνέχεια, και οι δύο υπάλληλοι με τους οποίους μιλώ, παράλληλα με τη διευθέτηση της ζημιάς μέσω της αντιπροσωπείας, μου προτείνουν και κάποιο «δίκτυο» που μπορεί να με εξυπηρετήσει, λέγοντας: «Εμείς δεν έχουμε σχέση, αλλά τα τηλέφωνά τους είναι…»!
Σε άλλες αντιπροσωπείες όπου προστρέχω για να αγοράσω καινούργιο αυτοκίνητο, πριν εκφράσω την πρόθεσή μου για αγορά, δηλώνουν αδυναμία για παροχή υπηρεσιών τακτοποίησης του τρακαρισμένου, αλλά μόλις βγάζω την προκαταβολή, μαγικά θυμούνται «κάποιον», μπορούν «κάπως» και διατίθενται να βοηθήσουν…
«Αυτές είναι οι σχέσεις εμπιστοσύνης που διατυμπανίζουμε στο Μάρκετινγκ ή μήπως όλα αυτά που βαρύγδουπα συζητάμε αφορούν μόνο κάποιες πολυεθνικές;» αναρωτιέμαι μπαίνοντας σε ένα φαρμακείο, όπου συμπτωματικά γίνεται λόγος για τα γενόσημα, και ακούω να λέει ο φαρμακοποιός σε πελάτη: «Μα, είναι να εμπιστεύεσαι τους γιατρούς και τον χώρο της υγείας;».