Η συντριβή της διαφήμισης και η μη πρόβλεψη της έκτασης της κρίσης, σε συνδυασμό με τις πολύ υψηλές αμοιβές και την εργατική νομοθεσία, οδήγησαν στο αδιέξοδο και στη χρεοκοπία. Ως εδώ τα πράγματα είναι ευεξήγητα και όχι ασυνήθιστα. Πόσο όμως δικαιολογημένες είναι οι συναισθηματικά φορτισμένες διαμαρτυρίες των επιχειρηματιών που τελικά απέτυχαν; Για να το αξιολογήσουμε αυτό θα πρέπει να λάβουμε καταρχήν υπόψη ότι εκτός όσων απέτυχαν υπάρχουν και οι ανταγωνιστές τους, οι οποίοι έγκαιρα προέβλεψαν τι επρόκειτο να συμβεί και οι οποίοι επιβιώνουν παρά την κρίση. Συνεπώς υπήρχαν και άλλες επιχειρηματικές στρατηγικές στην ίδια αγορά με καλύτερο αποτέλεσμα.

Επηρέασε την κρίση των επιχειρηματιών-πρωταγωνιστών της αποτυχίας το ίδιο το lifestyle που προωθούσαν στα περιοδικά τους; Δύσκολα μπορεί κανείς να το αρνηθεί αυτό. Θα ήταν κατ’ αρχήν δύσκολο να υποστηρίζεις στα γραπτά τα δικά σου και να ενθαρρύνεις στα γραπτά των συνεργατών σου, ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής και να μην τον ακολουθείς εμπράκτως. Άλλωστε και οι επιχειρηματικές δομές τους ήταν ακριβές, κάτι που ανταποκρίνεται και στο lifestyle το οποίο προωθούσαν.

Η πιο σοβαρή αντίρρηση όμως για τον τρόπο που αντιδρούν οι πρωταγωνιστές δεν βρίσκεται εκεί. Αφορά στον ρόλο που έχουν οι επιχειρηματίες οι οποίοι διαχειρίζονται (καλώς ή κακώς), αγαθά που οι οικονομολόγοι ονομάζουν μικτά. Αγαθά δηλαδή που –για να το πούμε με αυστηρά οικονομικούς όρους-, η συνεισφορά τους στην κοινωνική ευημερία δεν τεκμαίρεται μόνο από τη διείσδυσή τους στην αγορά, αλλά και από τις άλλες επιπτώσεις τους, τις οποίες η αγορά δεν μπορεί να καταγράψει. Είναι οι λεγόμενες «externalities», που στην προκειμένη περίπτωση αφορούν στον παιδευτικό χαρακτήρα κάθε εκδοτικής δραστηριότητας.

Το γεγονός δηλαδή ότι η συμπεριφορά και το ήθος που επιδεικνύει κάποιος που επηρεάζει με τρόπο μαζικό την κοινή γνώμη, έχει επίπτωση στη διαμόρφωση των κοινωνικών αξιών σε κάθε περίοδο. Με την έννοια αυτή το άδοξο τέλος του glamour, υπό το βάρος μιας οικονομικής κρίσης, στη γένεση και ανάπτυξη της οποίας έπαιξαν σοβαρό ρόλο οι κοινωνικές αξίες του lifestyle, κρύβει ένα είδος νέμεσης.  Όσοι προπαγάνδιζαν την καλή ζωή αδιαφορώντας για την προέλευση του χρήματος στην οποία στηριζόταν, προέβαλαν ένα συγκεκριμένο κοινωνικό πρότυπο. Ας αναλογιστούν πόση δύναμη είχαν και πως την χρησιμοποίησαν.

Βέβαια υπάρχει η άποψη ότι οι επιχειρηματίες έχουν ως μόνη τους δουλειά το κέρδος και αδιαφορούν για οτιδήποτε άλλο. Ή η εναλλακτική άποψη ότι οι επιχειρηματίες προσφέρουν αυτά που η κοινωνία ζητά και συνεπώς, πέραν των επιχειρηματικών τους υποχρεώσεων, δεν φέρουν καμία άλλη ευθύνη. Είναι μια άποψη βαθιά εγωιστική, η οποία άδοξα καταπίπτει όταν οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι που την επικαλούνται, αποζητούν τόσο εμφανώς την συμπάθεια των συμπολιτών τους για τα «ατυχήματά τους». Οι κοινωνικές σχέσεις και ευθύνες είναι οδοί, δρόμοι και λεωφόροι διπλής κατευθύνσεως.