«Ο πρόεδρος της Γαλλίας δεν ήταν παρών στη γέννηση του πρώτου του παιδιού με την Carla Brouni, είχε έκτακτη συνάντηση με την Καγκελάριο της Γερμανίας Angela Merkel».

Πόσες φορές ανάλογες ειδήσεις περνούν «στα ψιλά», καθώς έχει περάσει στην αντίληψη της πλειοψηφίας μας ότι τέτοιου είδους ψευτοδιλήμματα, έχουν ήδη απαντηθεί; Ποιος δεν θα κατανοούσε άλλωστε τη σοβαρότητα της στιγμής, το έκτακτο της περίπτωσης, την ειδική περίσταση, το εξαιρετικά σημαντικό γεγονός και τέλος, αστάθμητους παράγοντες και καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης;

Έχουν αναλύσει κατά καιρούς πολλοί, τη σημασία του να έχουμε μια απόλυτη ισορροπία μεταξύ της ζωής και της καριέρας μας ή απλά τον διαχωρισμό της προσωπικής με την επαγγελματική μας ζωή. Ακούγεται από μόνο του ισορροπία τρόμου που εάν χάσεις την ισορροπία, παραμένει ο τρόμος! Ακούγεται επίσης εξίσου σχιζοφρενικό να ζεις ως split personality μεταξύ δύο κόσμων. Τι είναι σωστό και τι λάθος για τον καθένα μας, πρέπει να το επαναπροσδιορίζουμε συνεχώς. Βασικές αρχές πάντοτε θα υπάρχουν, αλλά υποχρεούμαστε συνεχώς να προσαρμοζόμαστε σε μια καινούργια κατάσταση;

Πού είναι τα όρια της επαγγελματικής ζωής και πού αρχίζει η άλλη ζωή, η… «κανονική»;

«Όταν μπήκα στο τέλος της σχολικής εορτής, είπα αυθόρμητα στον διπλανό μου εάν τον ρωτήσει ο γιος μου πότε ήρθα, να πει ότι ήμουν εκεί σε όλη την παράσταση». «Δεν θα είσαι στη γιορτή της κόρης σου, για το συνέδριο της εταιρείας;».

Μερικές καθημερινές ιστορίες, μας υπενθυμίζουν την ένταση και τις ενοχές που βιώνουμε. Ο κάθε άνθρωπος έχει από τη φύση του διαφορετικά κριτήρια, μέτρα σύγκρισης και διαφορετικά βιώματα. Ισορροπία 50%-50% και worklifebalance δεν υπάρχει. Απλά δεχτείτε το ως κάτι φυσιολογικό. Φυσιολογικό επίσης είναι όσο αυξάνει η ευθύνη της θέσης σου, να αυξάνονται οι επαγγελματικές υποχρεώσεις και εκεί να εισβάλουν καινούργιες θυσίες, πέρα από τα στενά όρια του 9 -5 ή στην γκρίζα ζώνη μεταξύ καθημερινών και Σαββατοκύριακου.

Εκεί, εάν η απόφαση του να προχωρήσεις σε τέτοιο επίπεδο έχει παρθεί συνειδητά και έχεις συναποφασίσει με τους οικείους σου τον νέο σου ρόλο, το κάνει αρκετά πιο εύκολο, αλλά όχι εύκολο, ποτέ δεν ήταν.

Ποτέ άλλωστε δεν μπορούμε να προβλέψουμε τις ανάγκες και τις υποχρεώσεις στο job description, αλλά μπορεί σίγουρα να βοηθήσει η συγκατάβαση και η συναίνεση όταν προκύψει το έκτακτο γεγονός.

Ποτέ όμως το γεγονός δεν θα σβηστεί από τη μνήμη. Κάποιος εκεί έξω κρατά έναν λογαριασμό. Να είστε σίγουροι πως κάθε φορά που η ζυγαριά γέρνει πότε στη μια και πότε στην άλλη μεριά, κάποιος κρατά πρακτικά. Σπάνια ή ίσως και ποτέ δεν θα βιώσουμε την απόλυτη ισορροπία. Η αναλογία είναι αυτό που μετρά πραγματικά στις σχέσεις μας.

Έστω ότι κάποιος θεωρεί ότι η σωστή για αυτόν αναλογία, είναι η παρακάτω:

Εργασία ή καριέρα 33%, 33% ξεκούραση-ύπνος και 33% προσωπικός χρόνος.

Ποτέ δεν θα τηρήσει την παραπάνω αναλογία στο ακέραιο, αλλά πάνω σε αυτήν την αναλογία θα προσπαθήσει να ορίσει τις επιλογές του και θα κινηθεί αντίστοιχα.

Η ισορροπία στην αναλογία του είναι μόνο μία, κάθε φορά που ξεπερνά η μία ανάγκη την άλλη, υποχρεούται να κρατά λογαριασμό και να εξοφλεί πάντοτε τα ελλείμματά του με το πλεόνασμά του. Εάν χθες απουσίαζε από ένα σημαντικό οικογενειακό γεγονός θα πρέπει να θυσιάσει από τα υπόλοιπα δυο ένα μέρος τους, για να αναπληρώσει το κενό του, τόσο προς τους άλλους, όσο και προς τον ίδιο του τον εαυτό, αφού ο ίδιος έχει ορίσει την ιδανική αναλογία που τον κάνει ευτυχισμένο και ισορροπημένο.

Μην φοβάστε να πληρώσετε τον λογαριασμό για δύο βασικούς λόγους: Πρώτον, κανείς δεν μας θέλει δίπλα του 24 ώρες, όσο καλοί επαγγελματίες, σύντροφοι ή καλοί φίλοι και εάν είμαστε. Δεύτερον, πάντοτε όταν ένα υπόλοιπο συσσωρεύεται είτε είναι αδύνατον να το εξυπηρετήσουμε, είτε συχνά μας επιβάλλεται ένα «πέναλτι».

Το πέναλτι -τις περισσότερες φορές- ανατρέπει το αποτέλεσμα. Όσο καλή προσπάθεια και εάν είχαμε κάνει, ή όσο συνεπής και εάν ήμασταν στο παρελθόν. Αυτό δεν παίζει κανένα ρόλο. Κρατήστε λογαριασμό στην αναλογία της δικής σας ισορροπίας και πληρώστε αμέσως και όχι σε δόσεις.