Ο ΑΠΟΔΙΟΠΟΜΠΑΙΟΣ ΤΡΑΓΟΣ…
Όποιος κάνει τον κόπο να διαβάσει το Μνημόνιο, καταφέρνοντας να απαλλαγεί από ιδεοληψίες ή/και προσωπικά συμφέροντα θα συμφωνήσει με ΟΛΑ τα μέτρα του, εκτός ίσως από τα εργασιακά. Το πρώτο έγκλημα του πολιτικού συστήματος λοιπόν, είναι ότι δεν πήρε κανένα από αυτά τα μέτρα, επί τριάντα χρόνια. Το δεύτερο και κρισιμότερο είναι ότι όχι μόνον δεν εφάρμοσε ούτε ΕΝΑ από τα θετικά και ευνοϊκά μεσοπρόθεσμα για την οικονομία και την κοινωνία μέτρα, αλλά φόρτωσε έντεχνα και παραπλανητικά την ευθύνη της ανικανότητάς του, λόγω πολιτικού κόστους, στον εύκολο αποδιοπομπαίο τράγο, το Μνημόνιο. Έτσι χώρισε τους Έλληνες σε Μνημονιακούς και Αντιμνημονιακούς, χωρίς η πλειονότητα και των δύο να ξέρει, γιατί είναι υπέρ ή κατά του Μνημονίου! Αν είχε εφαρμοσθεί ολόκληρο το Μνημόνιο και μάλιστα με αντίστροφη χρονική επιλογή (πρώτα δηλαδή τα διαρθρωτικά μέτρα και μετά οι τυχόν αναγκαίες οριζόντιες περικοπές αμοιβών και συντάξεων), η κατάσταση θα ήταν σήμερα άσχημη μεν, αλλά πολύ λιγότερο επαχθής και επικίνδυνη!

ΔΕΝ ΗΞΕΡΕΣ, ΔΕΝ ΡΩΤΑΓΕΣ;
Σύντροφε Αλέξη, δεν ήξερες, δεν ρώταγες; Ή μάλλον σίγουρα ήξερες, αλλά «έκρυβες μυστικά και ντοκουμέντα»! Ο σύντροφός σου λοιπόν, Πρόεδρος της Κύπρου, κ. Δημ. Χριστόφιας, ζήτησε δάνειο από την Κίνα και τη Ρωσία, για να αποφύγει το τρισκατάρατο Μνημόνιο, στο οποίο προσέφυγε τελικά. Επειδή ξέρεις, τι πήρε, δεν χρειάζεται να το επαναλάβω κι εγώ γιατί είναι άκομψο! Άλλη μια κραυγαλέα κι ατράνταχτη απόδειξη των παραμυθιών, με τα οποία παραπλάνησες συνειδητά τους ψηφοφόρους σου!

«Το σημαντικότερο χαρακτηριστικό ενός αληθινού ηγέτη είναι η θέληση να παίρνει αποφάσεις»! George S. Patton Αμερικανός Στρατηγός(1885-1945)

Ο ΠΕΛΑΤΗΣ ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΚΙΟ
«Στόχος είναι να μη γίνουν απολύσεις μόνιμου προσωπικού στο δημόσιο, αλλά σοβαρές οικονομίες από μη μισθολογικό, λειτουργικό κόστος και μείωση γραφειοκρατίας». Έτσι μπράβο! Επί τέλους κι ένας σωστός στόχος! Θα ήταν σκληρό κι άκαρδο να απολυθεί έστω κι ένα από τα αγαπημένα παιδιά του συστήματος! Υπάρχουν άλλωστε ακόμη μερικά εκατομμύρια κορόιδων, εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, παρά το 1.200.000 ανέργους, που μπορούν να τρέφουν τα καλομαθημένα αυτά παιδιά τους! Οι τρεις συγκυβερνώντες αρχηγοί, που περιέλαβαν αυτή τη δέσμευση στη συμφωνία προγραμματικής σύγκλησης, απέδειξαν ότι η σύφιλη των πελατειακών σχέσεων και του πολιτικού κόστους κατατρώει ακόμη το σώμα του πολιτικού συστήματος!

ΟΛΟΙ ξέρουν ότι το μεγαλύτερο καρκίνωμα, η βαρύτερη τροχοπέδη για την πρόοδο και την ανάπτυξη αυτού του τόπου είναι ο Δημόσιος Τομέας. Κι η πολιτική ηγεσία μας «ορκίζεται» να μην τον αγγίξει! Κι ύστερα καταριόμαστε την Τρόικα και τη Μέρκελ!

ΑΓΝΟΙΑ ΝΟΜΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ
Ρεζίλι διεθνώς γίναμε πάλι, με θύματα την κυβέρνηση, αλλά και τον αθώο Γιώργο Βερνίκο! Δεκάδες κορυφαίοι πολιτικοί, Νομικά Συμβούλια, εκατοντάδες παρατρεχάμενοι σύμβουλοι δεν επεσήμαναν έγκαιρα το νομικό ασυμβίβαστο για τον διορισμό του, ως μέλους της Κυβέρνησης. Άγνοια νόμου» ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ στον απλό πολίτη, ο οποίος και τιμωρείται γι’ αυτό! Στους ίδιους τους νομοθέτες όμως και τους τοποτηρητές της εφαρμογής των νόμων επιτρέπεται ατιμωρητί η άγνοια νόμων! Κι ευτυχώς και για τον ίδιο και για την Κυβέρνηση, που ο Γιώργος Βερνίκος είχε έντονη αντιστασιακή δράση και ανήκει στον κεντροαριστερό χώρο. Αν είχε την ατυχία να ήταν δεξιός, δεν θα τον ξέπλενε ούτε το ποτάμι της Καλλιρρόης, από το «λούσιμο» του ΣΥΡΙΖΑ!

Ο ΤΡΙΣΚΑΤΑΡΑΤΟΣ ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΗΣ
Αυτός ο μη εκλεγμένος, Πρωθυπουργός της Ιταλίας, Μάριο Μόντι, ο απεχθής τεχνοκράτης, ο ομογάλακτος του Λ. Παπαδήμου, ο εκπρόσωπος των τραπεζών και του κεφαλαίου, ο καταχθόνιος τύπος και μέλος όλων των συνωμοτικών οργανώσεων, που απεργάζονται τη δυστυχία των λαών, -κατά τους αναρχοαριστερούς και τους κομμουνιστές- κατάφερε, μόνος του σχεδόν να στρίψει το τιμόνι της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς πιο ορθολογικές και ανθρώπινες επιλογές! Οι δικοί μας ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, τρία χρόνια τώρα, βυθίζουν τη χώρα στο χάος και τον λαό στη δυστυχία, με μόνη έγνοια τους, τις καρέκλες τους και την εξυπηρέτηση των πελατών τους!

 «ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΙ» ΚΑΤΑΧΡΑΣΤΕΣ
Δύο Πρυτάνεις και τρεις Αντιπρυτάνεις του Πάντειου Πανεπιστημίου καταδικάστηκαν σε βαριές ποινές κάθειρξης, για κατάχρηση (1992-98). Δεκαπέντε χρόνια χρειάστηκε η Δικαιοσύνη, για να φτάσει σε επίπεδο Εφετείου ο κολασμός διακεκριμένων Καθηγητών και πνευματικών ανθρώπων, με ισχυρό δημόσιο λόγο, που παιδαγωγούσαν τη νεολαία και την κοινωνία!