Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ «ΤΡΟΪΚΑ»
Όποιο κόμμα θέλει να πει κάτι, μπορεί να το κάνει στο Υπουργικό Συμβούλιο διά των υπουργών που το ίδιο πρότεινε. Αν οι άλλοι αρχηγοί θέλουν ενημέρωση, ας απευθυνθούν στον Πρωθυπουργό. Όχι δημοσίως αλλά με διακριτικότητα, αλλιώς μιλάμε για παρενόχληση! Η χώρα δεν μπορεί να κυβερνηθεί με εξωθεσμικές πρακτικές. Την ευθύνη της διακυβέρνησης έχει ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του. Όποιος θέλει να έχει λόγο, διεκδικεί τη συμμετοχή του στο κυβερνητικό σχήμα. Αλλά το ανώτατο πολιτικό όργανο της εκτελεστικής εξουσίας δεν μπορεί να υποκατασταθεί από κανένα συμβούλιο πολιτικών αρχηγών. (Αποσπάσματα από άρθρο του Γ. Λακόπουλου στα «ΝΕΑ» -10.9.12). Μας φτάνει η ξένη Τρόικα». Δεν χρειαζόμαστε και μια ελληνική, που είναι άλλωστε κι αντισυνταγματική, προσθέτω εγώ!
ΜΙΚΡΑ, ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΒΗΜΑΤΑ
Με βάση την απόφαση 1176/10/8/2012, η Εφορία θα συμψηφίζει αυτόματα τις τυχόν επιστροφές φόρου, που δικαιούνται οι φορολογούμενοι, με επίσης τυχόν ληξιπρόθεσμες οφειλές τους προς το Δημόσιο! Μια… πανάρχαια αναξιόπιστη και άδικη συμπεριφορά της Πολιτείας, απέναντι στους πολίτες της διορθώνεται. Αρκεί να τη δούμε και να… εφαρμόζεται!
ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΗ…
Όπως είναι γνωστό, στην Ελλάδα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» και με βάση αυτόν τον Νόμο, μόνο το ΚΚΕ έχει δικαίωμα να κλείνει επιχειρήσεις του, όπως σήμερα τον σταθμό 902, από τον οποίο απολύθηκαν φυσικά οι εργαζόμενοι! Όπως είναι αυτονόητο, το ΚΚΕ δεν είναι ανάλγητος καπιταλιστής, που αφήνει τους εργαζόμενους στον δρόμο, γι’ αυτό δήλωσε επίσημα ότι θα πληρώσει τις αποζημιώσεις τους και… «θα κάνει ό,τι μπορεί για να τους παρασταθεί»! Η υποκρισία στον κολοφώνα της! (11.9.12).
ΠΟΛΙΤΕΣ ΔΥΟ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ!
Προκαλεί αληθινή οργή η αναλγησία των πολιτικών αρχηγών και κυρίως των σοσιαλδημοκρατών, Ευ. Βενιζέλου και Φ. Κουβέλη, για το ενάμισι περίπου εκατομμύριο ανέργων και το κλείσιμο δεκάδων χιλιάδων επιχειρήσεων του ιδιωτικού τομέα και η παράλληλη μετά πάθους φροντίδα και υπεράσπιση των εργαζόμενων στον Δημόσιο Τομέα. Με τη στάση τους, έχουν χωρίσει τους Έλληνες σε πολίτες Α’ και Β’ κατηγορίας! Πανθομολογούμενη είναι η ύπαρξη ΧΙΛΙΑΔΩΝ παντελώς άχρηστων και σπάταλων οργανισμών του δημοσίου. Το κλείσιμό τους, με παράλληλη απόλυση των εργαζομένων σ’ αυτούς θα αποτελούσε σημαντικότατη οικονομία, θα αύξανε την αξιοπιστία της Κυβέρνησης, θα εξυγίαινε σε μόνιμη βάση τον δημόσιο τομέα και θα απέτρεπε να χυθεί κι άλλο αίμα από τον ιδιωτικό τομέα και τους συνταξιούχους! Η σχεδόν «ρατσιστική» αυτή εμμονή στη διαφύλαξη των ιερών δημόσιων αγελάδων αποτελεί τροχοπέδη στην εθνική προσπάθεια ανάκαμψης και εκθέτει ανεπανόρθωτα τους πολιτικούς αρχηγούς!
ΟΙ ΕΚΛΕΚΤΙΚΕΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΕΣ…
Θα ήθελα να μού απαντήσει κάποιος με επιχειρήματα, ποιες είναι οι ουσιαστικές διαφορές ανάμεσα στα παρακάτω:
1. Στον Στάλιν και στον Χίτλερ.
2. Στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και στα στρατόπεδα Γκουλάγκ.
3. Στην εισβολή των ναζιστών στην Τσεχοσλοβακία και στην εισβολή των κομμουνιστών στην ίδια χώρα.
4. Στην εξόντωση 6.000.000 Εβραίων από τον Χίτλερ και στην εξολόθρευση 20.000.000 «αντιφρονούντων» από τον Στάλιν.
5. Στην απόπειρα υποδούλωσης της Ευρώπης από τον Χίτλερ και στην υποδούλωση του ανατολικού μπλοκ επί 70 χρόνια από τον Στάλιν.
6. Στους δωσίλογους προδότες, που πούλησαν την πατρίδα στους Ναζί και στον κομμουνιστικό ΕΛ.ΑΣ., που αιματοκύλησε την πατρίδα, για να την παραδώσει στη Σοβιετική Ένωση.
ΔΙΠΛΟ ΤΟ ΚΑΛΟ
Είναι γνωστό ότι το προσδόκιμο ζωής έχει αυξηθεί κατά περίπου δέκα χρόνια τις τελευταίες δεκαετίες κι ότι ο ελληνικός πληθυσμός, γερνάει ραγδαία, εξ αιτίας και της υπογεννητικότητας. Αυτό το δημογραφικό δίδυμο αποτελεί βόμβα στα θεμέλια του συνταξιοδοτικού συστήματος και εξουθενώνει οικονομικά (πέρα από τους όποιους άλλους λόγους) τα ασφαλιστικά ταμεία. Η αύξηση λοιπόν του ηλικιακού ορίου συνταξιοδότησης στα 67, θα ήταν πολύ πιο ορθολογική και δίκαιη λύση από την επιβαλλόμενη από την Τρόικα περικοπή των γλίσχρων συντάξεων και θα είχε δύο εξαιρετικά θετικά αποτελέσματα: Πρώτον, θα έδινε σημαντική οικονομική ανάσα στα ασφαλιστικά ταμεία και δεύτερον, θα απέτρεπε τις ανάλγητες περικοπές συντάξεων, χαμηλόμισθων και δώρων. Κανένας όμως δεν εξήγησε ποτέ επαρκώς την ορθότητα και τη δικαιοσύνη ενός τέτοιου μέτρου, επιτρέποντας στα καλλιεργημένα από την αριστερά λαϊκίστικα στερεότυπα να κυριαρχούν στην κοινή γνώμη.