Και άραγε, πώς αυτοί οι επαγγελματίες να γίνουν ευαγγελιστές πιστών πελατών και να διαχειριστούν αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με τους stakeholders – πρακτικές που πλέον σήμερα θεωρούνται αυτονόητες και δεδομένες;
Εντέλει, πιστεύω ότι οι κοινωνικές και πολιτικές πρακτικές που παρατηρούνται κατά κόρον στην Ευρώπη, και σίγουρα και στη χώρα μας, θα βλάψουν πολύ περισσότερο απ’ όσο συνειδητοποιούμε σήμερα, το μέλλον του μάρκετινγκ στην Ελλάδα. Γιατί, όπως ίσως και οτιδήποτε άλλο, το μάρκετινγκ δεν είναι τεχνικές, παρά φιλοσοφία, με συγκεκριμένη «κοσμοθεωρία», αρχές και κανόνες. Και δεν αναφέρομαι στο enlightened marketing, το οποίο φοβάμαι ούτε καν θεωρητικά δεν το γνωρίζουν οι περισσότεροι, αν και υποτίθεται ότι αποτελεί την εκδοχή του ΜΚΤ του 21ου αιώνα, μιλώ για το mainstream marketing, που υποτίθεται ότι πλέον συζητιέται και υιοθετείται από την πλειονότητα. Είναι όμως έτσι; Πολύ αμφιβάλλω.
Τις μέρες που προηγήθηκαν, (ξανα)σκεφτόμουν ότι ζηλεύω τους ανθρώπους που πιστεύουν. Δεν κρίνω σε τι πιστεύουν ούτε πώς εκδηλώνουν έμπρακτα την όποια πίστη τους. Αναφέρομαι μόνο στο γεγονός της πίστης τους, το οποίο δεν ερμηνεύεται λογικά. Δεν διδάσκεται ούτε μεταλαμπαδεύεται στο πλαίσιο debates.
Από αυτούς δε, ζηλεύω ακόμη περισσότερο εκείνους που πιστεύουν ότι οι ίδιοι μπορούν να παραγάγουν κάτι, ότι μπορούν να συμβάλουν σε ένα αποτέλεσμα, να το δημιουργήσουν, και δεν πιστεύουν «απλώς» ότι κάτι υπάρχει πιθανότητα να τους συμβεί. Πόσους νέους ανθρώπους συναντάτε γύρω σας που να πιστεύουν (σε κάτι που συνδέεται με τον επαγγελματικό τους χώρο ή περιβάλλον) και επιπλέον πιστεύουν στη δική τους συμβολή για την υπεράσπιση και την υλοποίηση των συνεπειών της πίστης τους;
Αν διαπιστώσετε, όπως εγώ, ότι αποτελούν τη συντριπτική μειονότητα, νομίζω ότι δεν δικαιούμαστε να είμαστε αισιόδοξοι για το μέλλον. Νομίζω επίσης ότι πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας άμεσα.