Δεν ήταν βέβαια η αυθεντική όπου μπορούσες να ξεκολλήσεις την κίτρινη φλούδα της μπανάνας και να δεις την άλλη, τη ροζ (χρειάστηκε να περάσουν χρόνια για να μάθουμε ότι η ένδειξη «Peel slowly and see» είχε νόημα) αλλά αυτό σήμαινε ότι απλώς δεν είχαμε καταλάβει το πλήρες κόνσεπτ του Άντι Ουόρχολ. Όπως και να έχει R.I.P. και πάμε στα δικά μας πριν αρχίσουμε τα debates για το αν ήταν καλύτερο το «I’m Waiting for the Man», ή το «Venus in Furs» και πολύ περισσότερο πριν θυμηθούμε την ελεύθερη μετάφραση του Νιόνιου στο «Perfect Day» και ταραχτούμε.
Ο φίλος μου λοιπόν ο Γρηγόρης, σε ένα άλλο κείμενό του αναρωτιέται αν υπάρχει περίπτωση να «δουλέψει». Εγώ θα πάω ένα βήμα παραπέρα: είμαι σχεδόν σίγουρος ότι δε θα δουλέψει, όχι μόνο επειδή οι μεγάλες εταιρείες κινητών δε θα το υποστηρίξουν αλλά επειδή και ο ίδιος ο κόσμος έχει συνηθίσει να βλέπει τα κινητά σαν status symbols και έχει ξεχάσει (ΟΚ, όχι απολύτως!) και τη χρηστική τους αξία και το γεγονός ότι αλλάζοντάς τα κάθε χρόνο γεμίζουμε τον πλανήτη σκουπίδια.
Και είναι τόσο καλό concept: ένα κινητό τηλέφωνο φτιαγμένο από modules τα οποία αλλάζουν πολύ απλά, από τον ίδιο το χρήστη σαν κομματάκια ενός τρισδιάστατου παζλ: το βασικό μοντέλο π.χ. έχει μια απλή οθόνη όμως αν κάποιος χρήστης θέλει μια καλύτερη την αγοράζει και την αλλάζει, όπως και κάποιος χρήστης που δε θέλει την κάμερα, βάζει στη θέση της ένα μεγαλύτερο τσιπάκι μνήμης ή μια κεραία ή έναν δέκτη Wi-Fi. Ή τουλάχιστον αυτό υποστηρίζει ο Dave Hakkens, ο designer που το προτείνει και το παρουσιάζει, αν και προς το παρόν μόνο σαν θεωρία, στο Phonebloks.com (http://www.phonebloks.com/).
Το χειρότερο είναι ότι ήδη την ιδέα την έχουν υποστηρίξει ενεργά (δηλαδή αναμεταδίδοντάς τη στα social media) σχεδόν ένα εκατομμύριο άνθρωποι από όλον τον κόσμο. Και λέω «χειρότερο» γιατί οποιοδήποτε προϊόν είχε δυνητικά ένα εκατομμύριο πελάτες θα θεωρούταν εξ ορισμού πολύ πετυχημένο. Από την άλλη, αν από τη φάση του σχεδίου και της θεωρίας περάσει στο επίπεδο της πράξης, ίσως ενδιαφερθεί ακόμα περισσότερο κοινό το οποίο με τη σειρά του ίσως κάνει τις μεγάλες εταιρείες να δείξουν περισσότερο ενδιαφέρον. Και μακάρι να γίνει έτσι γιατί είναι μια πραγματικά πρωτότυπη ιδέα και μπορεί όντως να «κάνει τη διαφορά».