Και δεν οφείλεται μόνο στην έλλειψη χρημάτων και στα συρρικνωμένα budgets, αλλά σε μια σειρά βαθύτερων αιτιών, όπως πολύ εύστοχα μας επεσήμανε αναγνώστης-στέλεχος της αγοράς των PR. Σας μεταφέρω την άποψή του ως έχει, διότι αξίζει τον κόπο και ανοίγει τον δρόμο για έναν ουσιαστικό διάλογο πάνω στις σχέσεις διαφημιζόμενων και συνεργατών επικοινωνίας:
«… το θέμα του ενθουσιασμού, της έμπνευσης και της “ουσίας” δεν είναι τόσο -ή μόνο- θέμα χρημάτων και budget, όσο εμπιστοσύνης και καλής συνεργασίας. Σήμερα περισσότερο από ποτέ, έχει σημασία οι διαφημιζόμενοι να αντιμετωπίζουν τη σχέση τους με διαφημιστές και συμβούλους επικοινωνίας με ειλικρίνεια και σεβασμό. Οι οποιεσδήποτε ιδέες και προτάσεις δεν προκύπτουν μαγικά με το πάτημα ενός κουμπιού, αλλά μετά από πολλή οργανωμένη σκέψη, έρευνα και επιβεβαίωση, από πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους. Αν και εφόσον βέβαια το ζητούμενο είναι κάτι που θα αξίζει και θα λειτουργεί για τον πελάτη και θα αντιμετωπίζει το κοινό επίσης με σεβασμό.
Όμως, δυστυχώς, ακόμα και η κρίση, που οφείλει να μας επαναπροσανατολίσει στα ουσιώδη, δεν έχει φέρει προς το παρόν κάποια ορατή αλλαγή στις σχέσεις αυτές. Ακόμα και σήμερα, που όλοι αναφωνούν με ενθουσιασμό ότι με τα Social Media η εταιρεία έρχεται σε άμεση επαφή με τα κοινά της, με τους καταναλωτές-πελάτες της και μάλιστα προσπαθεί να τους αποσπάσει τα likes και τη φιλία τους. Ίσως τα πράγματα να χειροτερεύουν πριν γίνουν καλύτερα.
Ο ενθουσιασμός και η όρεξη για ανατροπές που θα φέρνουν ουσιαστικά αποτελέσματα παραμένουν και μεγαλώνουν, όταν και ο πελάτης και ο σύμβουλος επικοινωνίας νιώθουν ότι δουλεύουν μαζί για έναν κοινό σκοπό, με αλληλοσεβασμό στα πρόσωπα και στις ιδιαίτερες συνθήκες και απαιτήσεις εργασίας της κάθε πλευράς, αναγνωρίζοντας ο καθένας την αξία και τη γνώση που φέρνουν όλοι οι άλλοι σε αυτήν την προσπάθεια.
Όσο εξακολουθούν να ισχύουν πρακτικές όπως έλλειψη γραπτού brief (ναι, γραπτού -δεν είναι οπισθοδομικό, είναι εργαλείο σωστής συνεννόησης και καλύτερης οργάνωσης της σκέψης του ίδιου του εντολέα), αναίτια χρονική πίεση ή αναβλητικότητα (ο πελάτης μπορεί να κάνει εβδομάδες να ασχοληθεί με τις προτάσεις που τόσο επειγόντως ζήτησε), μυστικοπάθεια αναφορικά με τις πραγματικές προθέσεις (έχει όντως σκοπό να προχωρήσει σε αυτήν την επικοινωνία; γιατί αποκρύπτει ότι έχει ζητήσει το ίδιο και από άλλες εταιρείες;), έλλειψη πραγματικής επικοινωνίας, τόσο “αδειάζουν” αργά ή γρήγορα και τα αποθέματα ενθουσιασμού. Γιατί ο ενθουσιασμός δεν αγοράζεται – είναι επαναφορτιζόμενος!».