Ο συγκεκριμένος διαφημιστής δεν μας είναι άγνωστος. Υπήρξε ομιλητής στο περυσινό Athens Creativity Conference και είναι επίσης τακτικός «θαμώνας» στο Φεστιβάλ των Καννών. Σε γενικές γραμμές, κάθε εμφάνισή του έχει περίπου την ίδια επίδραση στο κοινό, παρόλο που πολλοί τον έχουν κατηγορήσει ότι κάθε φορά, επαναλαμβάνει πάνω-κάτω τα ίδια. Τα ίδια, ανατρεπτικά συμπεράσματα για μία ολόκληρη βιομηχανία που «εθελοτυφλεί», για τα «ψέμματα» περί εκδημοκρατισμού στην εποχή του Internet, για τη δύναμη και εξουσία που συγκεντρώνουν οι λίγοι κατέχοντες των ισχυρότερων servers και υπολογιστών, για το έλλειμα πολιτισμού, παιδείας και ουσιαστικού πολιτικού διαλόγου που έφερε η απόλυτη εξατομίκευση, για τη δήθεν δημιουργικότητα και το «μπούκωμα» του κοινού με ανούσια πράγματα…

Ναι, ο Chris Clarke επαναλαμβάνεται. Και καλά κάνει, καθώς αυτά που λέει, δύσκολα λέγονται και ακόμη πιο δύσκολα ακούγονται, από ένα κοινό που έχει ήδη εκτεθεί χιλιάδες φορές στις απόψεις για την παντοδυναμία του καταναλωτή, για τον εκδημοκρατισμό του επιχειρείν, για την ενίσχυση του κοινωνικού ελέγχου και όλα αυτά τα καλά που έφερε το διαδίκτυο. Δεν σημαίνει ότι συμφωνούμε με όλα όσα λέει ο Chris. Κάθε άλλο. Συμφωνούμε όμως με τη διάθεση ενός επαγγελματία του κλάδου να διατυπώσει την άλλη, τη διαφορετική άποψη, να θέσει ερωτήματα που κινούνται πέρα από το προφανές, να δει τη μεγαλύτερη εικόνα και να προβληματίσει. Ακόμη περισσότερο, συμφωνούμε με την πρόθεσή του να βάλει τη διάσταση «άνθρωπος» σε μια εξίσωση που ισχυρίζεται ότι τον έχει ως ζητούμενο, αλλά μάλλον τον έχει ξεχάσει…

Δεν έχει νόημα εδώ να επαναλάβουμε λέξη-προς λέξη τα όσα ο Chris Clarke διαδίδει μέσα από το «κήρυγμά του» και, κυρίως, τα εξαιρετικά παραδείγματα που χρησιμοποιεί. Αξίζει τον κόπο να τον έχετε στο ραντάρ σας για επόμενη παρουσίαση, ή να τον αναζητήσετε στο διαδίκτυο για μια «γεύση» από τα όσα λέει. Εμείς, απλά θα κλείσουμε θέτοντάς σας το δίλημμα που ο ίδιος έθεσε στο κοινό του: «Θα πρέπει να αποφασίσουμε εάν θα συνεχίσουμε να ωθούμε τους ανθρώπους στο να αγοράζουν όλο και περισσότερα πράγματα που δεν χρειάζονται, ή αν θα προσπαθήσουμε να προσθέσουμε σκοπό, νόημα και ευτυχία στη ζωή τους». Ένα γενικόλογο ευχολόγιο ίσως, που όμως θέτει τον προβληματισμό στην βαθύτερη ουσία του πολιτισμού μας και ανοίγει δρόμους για διαφορετικές σκέψεις. Που είναι πάντα και οι πιο ελκυστικές.