Παρά το γεγονός ότι η σειρά προβλήθηκε καλοκαίρι, σημείωσε πολύ μεγάλη τηλεθέαση. Ήταν η αρχή μιας «καταιγίδας» τουρκικών σίριαλ που θα έρχονταν τα επόμενα χρόνια στην ελληνική τηλεόραση. Μόνο στην τηλεοπτική σεζόν που ολοκληρώθηκε πρόσφατα, είδαμε 7 τέτοιες σειρές: Πειρασμός, Εζέλ, Έρωτας και Τιμωρία, Μοιραίος Έρωτας, Το αγιάζι του έρωτα, Μενεξέ, Ρώτα την αγάπη, ενώ ετοιμάζονται να ξεκινήσουν ακόμα 1-2 μέσα στο καλοκαίρι. Σύμφωνα με πληροφορίες, υπολογίζεται ότι οι εξαγωγές των τουρκικών σίριαλ έχουν ξεπεράσει πλέον τα 100 εκατ. δολάρια παγκοσμίως. Καθόλου άσχημος τρόπος για να ενισχυθούν οι εξαγωγές της γείτονος.
Αυτό όμως είναι η μια πλευρά του νομίσματος. Η άλλη αφορά στο τεράστιο επίτευγμα αυτών των σειρών στο να αναδείξουν την τουρκική κοινωνία ως μια πλήρως δυτικοποιημένη κοινωνία, βοηθώντας έτσι να τη δουν με συμπάθεια οι υποψήφιοι επισκέπτες της Τουρκίας. Την ίδια στιγμή, κοινό σημείο αναφοράς όλων σχεδόν των τουρκικών σειρών είναι η προβολή της Κωνσταντινούπολης ως μια σύγχρονη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, με εξαιρετικές υποδομές και ανέσεις. Έτσι, μέσα σε λίγα χρόνια, οι τουρκικές σειρές κατάφεραν να δημιουργήσουν μια εξαιρετικά ποιοτική εικόνα για την Τουρκία και την Κωνσταντινούπολη, με τρόπο που ίσως να μην πετύχαινε ούτε μια ευρεία διαφημιστική καμπάνια. Ιδού λοιπόν ένας άλλος δρόμος προβολής μιας χώρας, τα τηλεοπτικά σίριαλ.
Μια προβολή μάλιστα που στηρίζεται σε ιδιωτικά κεφάλαια και είναι εξαιρετικά στοχευμένη, με σχεδόν σίγουρα θετικά αποτελέσματα. Έτσι, εάν υπάρχει θέληση να γίνει κάτι, η αδυναμία οικονομικής στήριξης από το κράτος δεν αποτελεί εμπόδιο. Αρκεί να υπάρχει ενιαίο στρατηγικό σχέδιο, το οποίο να είναι σταθερό και να μην αλλάζει ανάλογα με τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Aπλή λογική είναι, αλλά για την Ελλάδα δεν είναι ούτε απλή, ούτε λογική…