Και ότι η προστασία του είναι η αυτονόητη υποχρέωση όσων ασχολούνται με το brand building και το brand management. Αρκεί βέβαια και η ίδια η αγορά του branding να κάνει ό,τι χρειάζεται ώστε να προστατέψει τον εαυτό της.

Αυτονόητος όρος για τη βιωσιμότητα μιας αγοράς είναι να υπάρχουν παραγωγοί προϊόντων και αγοραστές που δέχονται να τα αγοράσουν σε τιμές που (υπερ)καλύπτουν το κόστος παραγωγής. Χάριν παραδείγματος, ας θεωρήσουμε ως προϊόν τα μήλα. Και ως αγοραστές τις μητέρες που τα αγοράζουν για τα παιδιά τους. Τα επιλέγουν κυρίως επειδή είναι υγιεινά και θρεπτικά. Και επειδή είναι γευστικά και «βολικά». Πώς επιλέγουν το μήλο για τα παιδιά τους; Συνήθως με βάση την ωραία εμφάνιση. Ένα μεγάλο, καλοσχηματισμένο, κατακόκκινο και γυαλιστερό μήλο δίνει την αίσθηση υγείας και νοστιμιάς.

Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι κάποιοι παραγωγοί έχουν βρει τρόπους (π.χ. ραντίσματα με ειδικά γεωπονικά προϊόντα) να παράγουν όμορφα, κατακόκκινα μήλα, ευκολότερα, ταχύτερα, οικονομικότερα. Οι μητέρες αρχικά εντυπωσιάζονται από την ωραία εμφάνιση και προτιμούν τα όμορφα μήλα με την οικονομική τιμή. Η ευκολία βάζει και νέους παραγωγούς στην αγορά. Οι παραγωγοί είναι τόσο ενθουσιασμένοι με τα προϊόντα τους, που αποφασίζουν να τα στείλουν σε διαγωνισμούς, από αυτούς που βραβεύουν τα μεγάλα, όμορφα αγροτικά προϊόντα. Κερδίζουν βραβεία και την επόμενη χρονιά συμμετέχουν και στην κριτική επιτροπή, βραβεύοντας με τη σειρά τους τα επόμενα μεγάλα και όμορφα μήλα, τα οποία βγήκαν από κάποιον νέο ή παλιότερο παραγωγό, που ακολούθησε την ίδια διαδικασία. Κι έτσι είναι όλοι ευχαριστημένοι.

Όλοι; Όχι. Σιγά-σιγά οι μητέρες διαπιστώνουν ότι αυτά τα όμορφα κατακόκκινα μήλα δεν είναι το ίδιο νόστιμα. Και ακούνε παντού, όλο και πιο συχνά, ότι όχι απλά δεν βοηθούν να μεγαλώσουν σωστά τα παιδιά τους, αλλά ίσως και να τα βλάπτουν. Αν αυτή η αγορά συνεχίσει την ίδια πορεία, είναι αυτονόητο ότι θα απαξιωθεί. Οι τιμές θα πέφτουν, οι αγοραστές θα εγκαταλείπουν το προϊόν ως άχρηστο ή ακόμα και ως βλαπτικό. Θα καλύψουν τις ανάγκες τους με κάποιο άλλο. Οι παλιοί, μα και οι νεότεροι, παραγωγοί δεν θα έχουν πια αντικείμενο. Και θα αναγκαστούν να αλλάξουν αγορά. Πιθανόν να ανοίξουν μια ακόμα καφετέρια, όπως έκαναν κάποιοι πρώην designers που γνωρίζω. (Η συνέχεια στο επόμενο…)