Όχι μόνον για όλα όσα αφορούν στην επιστήμη του, αλλά και για όλα όσα συμβαίνουν έξω και πέρα από αυτή. Ο άνθρωπος αυτός, τον οποίο γνωρίζω περίπου 25 χρόνια, είναι ένα ανήσυχο πνεύμα, που… ελπίζω να μην διαβάσει ποτέ αυτό το κείμενο γιατί σίγουρα θα βρει κάτι να διορθώσει στα ταπεινά, «μαρκετινίστικα» ελληνικά μου. Γιατί λοιπόν τον συστήνω εδώ; Διότι ενίοτε χρειαζόμαστε και κάτι πιο «χαλαρό» για ν’ ασχοληθούμε, από, ας πούμε την επικαιρότητα, ή τις τελευταίες εξελίξεις στην ψηφιακή επικοινωνία. Και γιατί κάπως έτσι, φρεσκάρει κανείς τελικά το μυαλό του…
Αναζητώντας αυτή τη χαλαρότητα σε μια κυριακάτικη κουβέντα, ένας φιλόλογος λοιπόν, είχε μια λαμπρή επιχειρηματική ιδέα: Ανακύκλωση… διαφημίσεων! Γελάτε; Κι εγώ το ίδιο έκανα. Στην αρχή. Η ιδέα είναι ότι παίρνεις μια διαφήμιση, αφαιρείς το pack shot, προσθέτεις ένα καινούργιο και με ελάχιστο κόστος, έχεις μια καινούργια διαφήμιση για ένα άλλο προϊόν. «Αυτό δεν γίνεται» απάντησα κατηγορηματικά, χωρίς να πολύ-έχω όρεξη να εξηγήσω τα βασικά, τους πρακτικούς λόγους, αλλά και τους θεωρητικούς: Κάθε διαφήμιση στοχεύει στη δημιουργία μιας ιδιαίτερης σχέσης με το κοινό της προς όφελος της μάρκας που εξυπηρετεί, χτίζει συναισθηματική σύνδεση, και άλλα πολλά…
Τα οποία είναι όλα σωστά. Και μέχρι σήμερα κανείς δεν έχει επιχειρήσει κάτι τέτοιο, εκτός κι αν γνωρίζετε κάτι παραπάνω οπότε παρακαλώ να με ενημερώσετε. Το θέμα όμως τελικά δεν είναι αν γίνεται ή όχι, αλλά τι μπορεί να κάνει κάποιον να το σκεφτεί. Προφανώς, το γεγονός ότι, στα δικά του μάτια –και αυτιά- οι περισσότερες διαφημίσεις μοιάζουν απελπιστικά μεταξύ τους. Μοιάζουν όχι μόνον ως προς την κεντρική ιδέα, αλλά και ως προς τα οχήματα που επιλέγουν για να εξυπηρετήσουν την ιδέα αυτή… Οπότε, μάλλον παύουν και να ενσαρκώνουν τις παραπάνω θεωρίες επικοινωνίας…
Δεν θα μπω στη διαδικασία να αναφέρω συγκεκριμένα παραδείγματα, αν και ο συνομιλητής μου, με… φιλολογική σχολαστικότητα ανέφερε πολλά και περίπου με κόλλησε στον τοίχο. Αν στα μάτια του απλού θεατή/παρατηρητή, που διαθέτει ένα αυξημένο αισθητήριο και επίπεδο αντίληψης, το διαφημιστικό προϊόν διαφοροποιείται μόνον από τη φωνή που «ανακοινώνει» στο τέλος τη μάρκα, τότε μάλλον εμείς έχουμε ένα προβληματάκι και όχι ο φιλόλογος, που ούτως ή άλλως κάνει την πλάκα του ένα βαρετό μεσημέρι. Πριν λοιπόν μας πιάσουν τα γέλια, ας αναρωτηθούμε αν οι… «μεταχειρισμένες διαφημίσεις» είναι απλά μια τρελή ιδέα, ή ένδειξη μιας κουρασμένης δημιουργικότητας, που επαναλαμβάνεται όπως μπορεί…