Γι’ αυτό, πρέπει να ψάξουμε πάση θυσία να βρούμε κάτι καλό, θετικό, αισιόδοξο. Κάτι που να μας κάνει να αγαπήσουμε τη Διαφήμιση πάλι από την αρχή. Εντάξει, τελικά δεν χρειάστηκε να ψάξουμε και πάρα πολύ. Ένας… ομορφάντρας ήταν εκεί έξω και μας περίμενε εδώ και αρκετό καιρό…
Μια πρόχειρη αναζήτηση στο Internet για τη λέξη «ομορφάντρας», αποδίδει ούτε λίγο ούτε πολύ ένα εκατομμύριο και κάτι ψιλά σε αποτελέσματα, από τα οποία η συντριπτική πλειοψηφία αφορά στη γνωστή διαφήμιση κινητής τηλεφωνίας. Ο «γιατρός της πείνας» έξω από το Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας που ψήνει τα περιποιημένα hot dog, είναι το νέο talk of the town. Το βιντεάκι της διαφήμισης έχει αναπαραχθεί χιλιάδες φορές, οι παρωδίες -ακόμη και από τηλεοπτικές εκπομπές υψηλής ακροαματικότητας- δίνουν και παίρνουν και οι ατάκες βρίσκουν τη θέση τους σε κάθε έκφανση της καθημερινής ζωής. Τι είναι αυτό που μας έκανε ν’ αγαπήσουμε έτσι παράφορα αυτόν τον ταπεινό ψήστη;
«Έχει ψυχή αυτή η διαφήμιση» άκουσα να λέει νεαρός σε παρέα, αφού όλοι μαζί έχουν γελάσει μέχρι δακρύων αναπροσαρμόζοντας σε πειράγματα τις ατάκες της. Όντως, έχει ψυχή. Έχει χιούμορ, ειλικρίνεια και πατάει γερά πάνω στην πιο απλή επιθυμία: Να πάρεις κάτι λίγο παραπάνω, ένα μικρό δωράκι, έστω και λίγη σος πάνω στο καρότο, σε μια εποχή όπου όχι μόνον κανείς δεν δίνει, αλλά σου παίρνουν με τον πιο σκληρό τρόπο κι αυτά που ήδη σου ανήκουν…
Πέραν αυτού, την επιτυχία ολοκληρώνει η καταπληκτική ερμηνεία του πρωταγωνιστή και φυσικά, το κινηματογραφικό γύρισμα που τόσο μας έχει λείψει τελευταία από τη διαφημιστική παραγωγή. Ο χώρος των τηλεπικοινωνιών, ένας από τους λίγους που παραμένουν ανταγωνιστικοί σήμερα στην ελληνική αγορά, μοιάζει να είναι ένα από τα τελευταία οχυρά δημιουργικότητας της ελληνικής διαφήμισης…
Αν το καλοσκεφτούμε πάντως, όλα τελικά οδηγούν στην παλιά, κλασική συνταγή: Ένας διαφημιζόμενος διατεθειμένος να πειραματιστεί, μια καλή ιδέα, μια προσεγμένη παραγωγή. Τόσο απλό, όσο το να βάλεις λίγο έξτρα κρεμμυδάκι -βραστό ή ωμό, ανάλογα την περίπτωση-, πάνω στο hot dog. Και τόσο δύσκολο βεβαίως, όταν έχεις εθιστεί στο σκέτο λάχανο-καρότο…