Αποδεικνύεται έτσι ότι εκτός από τα παράλογα για μια ελεύθερη οικονομία, που περιλάμβανε η συγκεκριμένη τροπολογία, επί της ουσίας ήταν επίσης και τόσο κακογραμμένη ώστε να είναι εξαιρετικά δύσκολο να ερμηνευτεί. Το δεύτερο περιστατικό προέκυψε στο πλαίσιο του ελέγχου της καμπάνιας της ΔΕΛΤΑ για το Φρέσκο Γάλα της Ημέρας, την οποία αιτήθηκαν η FrieslandCampina Hellas και η Magnet. Εκεί η αρμόδια Επιτροπή διαπίστωσε ότι υπάρχει διαφωνία στην ερμηνεία του Ν 4254/2014 (αν για τον υπολογισμό της διάρκειας συντήρησης του γάλακτος προσμετράται ή όχι και η ημέρα παστερίωσής του). Έτσι η Επιτροπή δεν κατέληξε σε απόφαση, αναμένοντας τη σχετική διευκρίνιση από τις αρμόδιες αρχές.
Τα περιστατικά αυτά είναι η κορυφή της κορυφής του παγόβουνου σε σχέση με τον καταιγιστικό ρυθμό ψηφιζόμενων διατάξεων που προωθεί η Βουλή και τον ανάλογο καταιγισμό των Προεδρικών Διαταγμάτων, Υπουργικών Αποφάσεων και εγκυκλίων που ακολουθούν. Τα τελευταία ειδικά χρόνια, η πολυνομία έχει γίνει πραγματική γάγγραινα, μια που στο όνομα των μεταρρυθμίσεων έχουν ψηφιστεί περισσότεροι από 500 καινούριοι νόμοι -στην ουσία ένας νόμος κάθε τρεις ημέρες-, που είναι βέβαιο ότι δεν τους έχει διαβάσει όλους ούτε ένας από τους 300 βουλευτές που τους ψήφισαν, ενώ συνεχίζεται απτόητη η ανοιχτή παραβίαση του Συντάγματος που συνεπάγεται η ψήφιση τροπολογιών σε άσχετα νομοσχέδια. Τροπολογιών που είναι συνήθως «απόκρυφες» (παραπέμπουν σε άλλους νόμους) και δεν έχουν υποστεί την κανονική νομοτεχνική επεξεργασία.
Ο καταιγισμός αυτός αφορά κατά κύριο λόγο στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας και οδηγεί όχι απλώς σε κατάργηση της ρεαλιστικής δυνατότητας των υποκειμένων στο νόμο να γνωρίζουν όλα όσα ισχύουν και οφείλουν να εφαρμόζουν, αλλά και στην αδυναμία σε κάποιες περιπτώσεις – λόγω της κακής ή αντιφατικής διατύπωσης-, ακόμα και των ίδιων των νομικών ή και των δικαστών να ερμηνεύσουν «τι ήθελε να πει ο ποιητής» (ο νομοθέτης δηλαδή). Χωρίς να υπολογίζουμε τον απίστευτο χαμένο χρόνο που συνεπάγονται όλες αυτές οι διατάξεις, που υπονομεύουν την ανταγωνιστικότητα της χώρας, με τελικό αποτέλεσμα να είμαστε από πλευράς υποδομών και απασχολούμενου προσωπικού στην Ευρώπη και από πλευράς λειτουργίας των θεσμών και του κράτους, στα βάθη της υποσαχάριας Αφρικής.
Υστερόγραφο: Όταν γράφουμε ότι το κράτος «πυροβολεί τα πόδια του» εννοούμε βεβαίως τον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος στην ελληνική κοινωνία έχει τη θέση των ποδιών (στην καλύτερη των περιπτώσεων). Κουβαλάει τους υπόλοιπους και όταν θέτει ένα αίτημα αντιμετωπίζεται από το πολιτικό και κοινωνικό σύστημα με την γνωστή φράση «σιγά τώρα που σηκώθηκαν τα πόδια για να βαρέσουν το κεφάλι»