<‘Σελίδα 1: Η ποιότητα των ελλήνων “οδηγών”σε σχέση με παλαιότερες εποχές, οι κακές συνήθειες των ελλήνων και η αισιοδοξία για το μέλλον’>
Marketing Week: Διάβασα πριν λίγο καιρό ένα κείμενο σας του 1987. Γράφατε τότε, αξιολογώντας τι έχει αλλάξει στη συμπεριφορά των ελλήνων οδηγών τα τελευταία 25 χρόνια, ότι «η ποιότητα των ελλήνων “οδηγών” εξακολουθεί να είναι από τις χειρότερες στον κόσμο». Θα μπορούσατε να το είχατε γράψει και σήμερα, έτσι δεν είναι;

Κώστας Καββαθάς: Δεν έχει αλλάξει τίποτα. Υπάρχουν κάποιοι πολίτες, οι οποίοι συμπεριφέρονται -πώς να το πω- σαν άνθρωποι που δεν είναι κατακτητές στην ίδια τους τη χώρα. Που όταν βλέπουν πεζό προσέχουν, που δεν φτύνουν, που δεν πετάνε τα αποτσίγαρά τους στο δρόμο, που δεν καταλαμβάνουν τη λωρίδα έκτακτης ανάγκης. Αυτοί είμαστε όμως. Η έλλειψη σεβασμού προς το συνάνθρωπο είναι η επικεφαλίδα αυτού του λαού.

Πρέπει να καταλάβει ο κόσμος ότι «επανάσταση» δεν γίνεται με το να καις μαγαζιά και σκουπιδοτενεκέδες ή να πυροβολείς αστυνομικούς που μόλις βγήκαν από τη σχολή

Marketing Week: Πάντοτε έτσι ήμασταν;

Κώστας Καββαθάς: Όχι. Τα παλιά τα χρόνια, τη δεκαετία του ’50, τα αυτοκίνητα ήταν ελάχιστα. Και αυτοί που τα είχαν ήταν εξ ορισμού ευκατάστατοι, ευγενείς και, σίγουρα, σνομπ. Ήταν η εποχή μετά τον πόλεμο -έναν άγριο πόλεμο με 125.000 νεκρούς από τις μάχες, την πείνα και τις εκτελέσεις- και τον Εμφύλιο που ακολούθησε. Οι Έλληνες ένιωθαν την ανάγκη να ζήσουν ένα καλύτερο αύριο. Τότε δημιουργήθηκε η πρώτη γενιά των «ευγενών» μικρών και μεγάλων επιχειρηματιών. Καταστράφηκαν, όμως, όταν ήρθε η επταετία, το «Τρίο Στούτζες» με τους εργολάβους και τα λαμόγια της αντιπαροχής. Με, όπως συνηθίζω να λέω, «μερτσεντέ, γαρούφαλα και πίστες».

Μετά το Πολυτεχνείο και την πτώση της χούντας, υπήρχε η ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει, κάτι θα γίνει, τη συνέχεια, όμως, τη γνωρίζουμε…

Marketing Week: Και φτάσαμε στο 2009, όπου ως κοινωνία έχουμε φτάσει πάτο. Δεν σημαίνει, ωστόσο, αυτό ότι τα πράγματα μόνο καλύτερα μπορούν να πάνε;

Κώστας Καββαθάς: Συχνά αναρωτιέμαι γιατί βρίσκομαι σε αυτό γραφείο. Δείτε ένα τεύχος των 4 Τροχών. Έχουν 306 σελίδες. Γιατί να έχει τόσες σελίδες ένα αυτοκινητιστικό περιοδικό σε μία χώρα, που δεν παράγει ούτε υαλοκαθαριστήρες; Ξέρετε πόσες σελίδες έχει το μεγαλύτερο περιοδικό αυτοκινήτου στη μητρόπολη του καπιταλισμού; 220-230. Γιατί;

Marketing Week: Και ποια είναι η απάντηση που δίνετε;

Κώστας Καββαθάς: Ότι και εγώ παρασύρθηκα. Αν και από την πρώτη μέρα γράφω ότι οι 4 Τροχοί δεν είναι ένα περιοδικό για λαμαρίνες αλλά για τους ανθρώπους που τις σχεδιάζουν και τις κατασκευάζουν. Η Ελλάδα δανείζεται απ’ τις ξένες τράπεζες για ν’ αγοράσει αυτοκίνητα ο λαός και, έτσι να τονώσει τις οικονομίες άλλων χωρών. Εντάξει, «τα τρένα πέρασαν» και η Ελλάδα δεν μπορεί να αποκτήσει πλέον αυτοκινητοβιομηχανία. Θα μπορούσε όμως να έχει αναπτύξει π.χ. βιομηχανία λογισμικού ή να αποκτήσει μία πραγματικά ανταγωνιστική τουριστική βιομηχανία. Τελικά απέκτησε βιομηχανία «φραπόγαλου».

Η Ελλάδα δεν έχει προχωρήσει. Τι έχει καταφέρει; Να φτιάξει το μετρό, που οι Αιγύπτιοι το έκαναν στο Κάιρο το 1960; Ή να κάνει το «φαραωνικό» έργο των Ολυμπιακών Αγώνων για να λειτουργήσει το μεγάλο φαγοπότι; Φάγαμε τις σάρκες της ίδιας της χώρας και εγώ πρέπει να το δεχτώ; Αν συνεχίσουμε έτσι, σε 30 χρόνια δεν θα υπάρχουμε σαν χώρα. Ποιος θα την σώσει; Οι περισσότεροι της Βουλής ομφαλοσκοπούν ή είναι κλεισμένοι μέσα στον μικροκομματικό τους μικρόκοσμο.

Marketing Week: Άρα να υποθέσω ότι διαφωνείτε με την απόφαση της κυβέρνησης να μειώσει τα τέλη ταξινόμησης;

Κώστας Καββαθάς: Φυσικά και διαφωνώ. Αν έβλεπαν μπροστά, θα έπρατταν κάτι διαφορετικό. Θα μπορούσαν να ζητήσουν από τους σπουδαστές των ΑΕΙ και των ΤΕΙ να διαγωνιστούν στο σχεδιασμό ενός αυτοκινήτου πόλης με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Ας έδιναν μερικά εκατομμύρια ευρώ για αυτήν την προσπάθεια. Ας έδιναν κίνητρα στη νεολαία. Εν τούτοις, το μόνο που σκέφτηκαν ήταν να μειώσουν τα τέλη ταξινόμησης για να «τονώσουν» την αγορά. Αυτό μας συμφέρει γιατί πήραμε διαφημίσεις. Μας βοήθησε.

Πρέπει, όμως, να χοροπηδάω από τη χαρά μου; Αυτή είναι η αποστολή ενός εκδότη; Τουλάχιστον η δική μου δεν είναι αυτή και, αυτή μου την επιλογή την πλήρωσα ακριβά με την απώλεια της εταιρείας μου, την ψυχική μου υγεία και, βέβαια, την περιουσία μου…

Marketing Week: Δεν υπάρχει κάτι σε αυτήν τη χώρα που να σας γεμίζει με αισιοδοξία;

Κώστας Καββαθάς: Ένιωσα αισιοδοξία πριν μερικούς μήνες. Γι’ αυτό επέλεξα να βάλω στο εξώφυλλο του τεύχους Ιανουαρίου των 4 Τροχών το σύμβολο της γενιάς «V». Έχω αρχίσει να σκέφτομαι, όμως, ότι η εξέγερση μπορεί να ήταν στημένη και το έγραψα στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού. Περισσότερο ανησυχώ παρά ελπίζω πλέον. Πρέπει να καταλάβει ο κόσμος ότι «επανάσταση» δεν γίνεται με το να καις μαγαζιά και σκουπιδοτενεκέδες ή να πυροβολείς αστυνομικούς που μόλις βγήκαν από τη σχολή.

«Επανάσταση» κάνεις για να πολεμήσεις το οικονομικό σύστημα που δυναστεύει τους ανθρώπους αιώνες τώρα, για ν’ αλλάξεις τα πράγματα προς το καλύτερο. Δεν χτυπάς τους κομπάρσους αλλά το ίδιο το botox, δεν ρυπαίνεις, δεν καταστρέφεις, δεν συγκεντρώνεις πλούτο, σέβεσαι το διπλανό σου…
<‘here’>

<‘Σελίδα 2: Η δομική κρίση και η αντίδραση των εκδοτών, το μέλλον του διαδικτύου και του εντύπου και η σχέση του αναγνώστη με το έντυπο σε μερικά χρόνια’>
Marketing Week: Ας εστιάσουμε λίγο στα ΜΜΕ. Τα έντυπα αυτής της χώρας δεν σας ικανοποιούν;

Κώστας Καββαθάς: Η Ελλάδα βγάζει κατά τη γνώμη μου ποιοτικώς από τα καλύτερα περιοδικά στον κόσμο. Από τεχνικής πλευράς δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τα «ξένα». Άλλο, όμως, η ποιότητα της εκτύπωσης και άλλο το περιεχόμενο. Τα περιοδικά με καλό περιεχόμενο δεν είναι πολλά. Δεν μου αρέσει να ευλογώ τα γένια μου, ωστόσο θα το κάνω. Οι 4 Τροχοί συμπληρώνουν τον Οκτώβριο 40 χρόνια κυκλοφορίας, σε αντίθεση με πολλούς ξένους τίτλους που έχουν ήδη κλείσει ή θα κλείσουν οσονούπω.

Ο καπιταλισμός που ξέραμε δεν θα ξανάρθει. Θα αντικατασταθεί από κάποιο άλλο μετά από μεγάλους περιφερειακούς πολέμους. Κανείς δεν μπορεί να το ξέρει τι θα προκύψει μετά. Μπορεί το Zeitgeist και το Venus Project, μπορεί και η Κοινωνία του Μεγάλου Αδελφού

Αυτό σημαίνει πως, όταν έχεις συνέχεια και συνέπεια και δεν κοροϊδεύεις τους αναγνώστες, αυτοί θα σε στηρίξουν. Το κοινό και όχι οι αντιπροσωπείες ρούχων, αυτοκινήτων ή… απορριμματοφόρων. Και για να ολοκληρώσω, αυτό το έχουμε καταφέρει γιατί περιοδικά, όπως οι 4 Τροχοί, η Πτήση και ο Ήχος, είναι οι αγάπες των ανθρώπων που τα «γέννησαν» και που έγιναν δουλειά τους.

Marketing Week: Και, ως γνωστόν, το να ασχολείσαι με κάτι που αγαπάς είναι το ιδανικό. Πείτε μου κάτι άλλο. Εδώ και χρόνια είχατε προβλέψει τη δομική, όπως την αποκαλείτε, κρίση. Πώς μπορεί να αντιδράσει ένας εκδότης; Ποια θεωρείτε ότι μπορεί να είναι η λύση;

Κώστας Καββαθάς: Ο λόγος που καθυστέρησα λίγο στο ραντεβού ήταν επειδή συζητούσαμε αυτό ακριβώς το θέμα. Δύο είναι οι επιλογές που έχει κάθε εκδότης: να επιχειρήσει να αυξήσει τα έσοδά του ή να μειώσει το κόστος. Και επειδή το δεύτερο είναι σαφώς ευκολότερο, επιλέγεται η λύση των απολύσεων. Παλιότερα για να διώξουμε κάποιον θα έπρεπε να είχε κλέψει ή να έχει συμπεριφερθεί απρεπώς στους συναδέλφους του. Οι περισσότεροι πάντως έφυγαν από τις Τεχνικές Εκδόσεις όταν πήραν την σύνταξή τους. Ήμασταν κάτι σαν γιαπωνέζικη εταιρεία, είχαμε bushido.

Βεβαίως υπάρχουν ακόμα ευκαιρίες, μπορούν να έρθουν λεφτά. Αρκεί να έχεις να πεις κάτι στον κόσμο. Στον πολίτη, ο οποίος ανησυχεί και προβληματίζεται για το μέλλον του τόπου. Που έχει βαρεθεί να τον αντιμετωπίζουν λες και είναι παγκοσμιοποιημένος πολτός.

Marketing Week: Εν ολίγοις, είστε κατά της αδράνειας. Πιστεύετε, ως εκ τούτου, ότι το συνέδριο «Brands, Επικοινωνία, ΜΜΕ σε κρίση;» ήταν μια αντίδραση που απέδειξε ότι η μοιρολατρία δεν ταιριάζει στα ΜΜΕ;

Κώστας Καββαθάς: Φυσικά. Έχω, όμως, να πω κάτι. Με «ξέχασαν». Γιατί να μη μιλήσω και εγώ; Δεν έχω να αποδείξω πλέον τίποτα και σε κανέναν… Θεωρώ, όμως, ότι θα έπρεπε να με είχαν καλέσει. Αλλά, θα μου πείτε: «Εδώ δεν σε έχουν καλέσει 50 χρόνια στην Επιτροπή που συντάσσει τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, στο συνέδριο για τα ΜΜΕ θα σε καλέσουν;». Προφανώς κάτι έχω -ή δεν έχω- κάνει και είμαι αόρατος…

Marketing Week: Σίγουρα, πάντως, για τους αναγνώστες σας δεν είστε αόρατος. Το αποδεικνύουν άλλωστε και τα σχόλιά τους στο blog σας. Μιας και αναφερθήκαμε στο διαδίκτυο, ανησυχείτε, έστω λίγο, για το τι θα φέρει το μέλλον; Μήπως τελικά είναι πιο κοντά από όσο νομίζουμε η εποχή που θα διαβάζουμε μόνο ηλεκτρονικά;

Κώστας Καββαθάς: Πιστεύω ότι το έντυπο θα εξακολουθήσει να υπάρχει. Απλώς θα είναι ακριβό και θα απευθύνεται κυρίως σε συλλέκτες. Σε ανθρώπους, δηλαδή, οι οποίοι σκέφτονται και επιθυμούν να κρατήσουν τους δεσμούς τους με το ζωντανό παρελθόν, με μία εποχή που είχε πάρα πολύ ωραία πράγματα.

Marketing Week: Όμως, καλώς ή κακώς, τα πάντα είναι θέμα συνήθειας και είναι θέμα χρόνου να συνηθίσουμε τα πάντα. Ο κόσμος ξεχνάει. Μπορεί, λοιπόν, σε μερικά χρόνια να έχουμε λησμονήσει τη σχέση που είχαμε κάποτε με τα έντυπα. Και αυτό εμένα με θλίβει. Φαντάζομαι ότι εσάς σας στενοχωρεί ακόμα περισσότερο…

Κώστας Καββαθάς: Έχετε δίκιο. Μπορεί, όμως, για παράδειγμα, ένα έντυπο να κυκλοφορεί τέσσερις φορές το χρόνο και εκεί να καταγράφεται, λόγου χάρη, η ιστορία της αυτοκίνησης, της πολιτικής και της πολεμικής αεροπορίας… Κάτι τέτοιο δεν θα ήθελες να το βλέπεις μόνο σε μία διαδραστική οθόνη, όπως στο Minority Report. Το θέλεις και σε χαρτί. Για πόσο καιρό; Θα έλεγα για τα επόμενα 10 χρόνια.

Marketing Week: Και μετά, τι;

Κώστας Καββαθάς: Φαντάζομαι ότι έχετε διαβάζει για την οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, βάσει της οποίας θα αποθηκεύονται τα στοιχεία που σχετίζονται με την αποστολή και λήψη e-mail, φαξ και τηλεφωνημάτων Για μένα αυτό είναι ο νέος Τεχνολογικός Μεσαίωνας. Περιμένω να εμφανιστούν οι «Γκεβάρα» που θα τον πολεμήσουν.

Marketing Week: Ο Orwell θα χαμογελούσε…

Κώστας Καββαθάς: Αν δεν επέμβουν οι πιτσιρικάδες, οι χακεράδες, οι «Che» της εποχής μας, αυτός ο Μεσαίωνας θα κρατήσει αιώνες. Όπως η έλευση του Χριστού «τελείωσε» τον αρχαίο κόσμο, έτσι και αυτή η δομική κρίση «τελείωσε» το καπιταλιστικό σύστημα. Ο καπιταλισμός που ξέραμε δεν θα ξανάρθει. Θα αντικατασταθεί από κάποιο άλλο μετά από μεγάλους περιφερειακούς πολέμους. Κανείς δεν μπορεί να το ξέρει τι θα προκύψει μετά. Μπορεί το Zeitgeist και το Venus Project, μπορεί και η Κοινωνία του Μεγάλου Αδελφού.

Marketing Week: Βλέπω ότι στον τοίχο δεσπόζει φωτογραφία του «Che». Θαυμάζετε το έργο του;

Κώστας Καββαθάς: Ναι, γιατί συμβολίζει την αντίσταση ενάντια σε κάθε μορφής εξουσία. Αυτή η φιλοσοφία με εκφράζει και νομίζω ότι αποδεικνύεται από όσα έκανα όλα αυτά τα χρόνια. Με την εταιρεία που δημιούργησα με τη γυναίκα μου, με το γεγονός ότι εδώ μέσα «γεννήθηκαν» δεκάδες οικογένειες, ότι κυκλοφόρησα όλα αυτά τα περιοδικά που δεν «πουλήθηκαν» και δεν βασίστηκαν σε χυδαία εξώφυλλα για να επιτύχουν κυκλοφοριακά. Η φωτογραφία του, πάντως, με βοηθάει να βλέπω κάθε στιγμή πόσο «λίγος» υπήρξα.
<‘here’>

<‘Σελίδα 3: Το σημαντικότερο λάθος στην καριέρα του Κώστα Καββαθά, ο κυριότερος λόγος που πέτυχε ως εκδότης, με δεδομένο τα πολλά «παιδιά» του που έχουν διακριθεί στο χώρο των εκδόσεων και η τηλεόραση ως καθρέφτης μιας χώρας’>
Marketing Week: Ποιο ήταν το σημαντικότερο λάθος στο οποίο υποπέσατε στην καριέρα σας;

Κώστας Καββαθάς: Σίγουρα, το περίφημο εργοστάσιο της Alpha Press, στο οποίο η εταιρεία μου ήταν μέτοχος κατά 40%. Αυτό το μέγα λάθος και η συνεργασία με κάποιους κυρίους οδήγησε στην απαξίωση μιας εταιρείας που ήταν από τις καλύτερες στην Ελλάδα. Εξακολουθεί να είναι δηλαδή, αλλά… Τέλος πάντων. Όσο για τις δημοσιογραφικές επιλογές μου δεν έχω μετανιώσει για τίποτα. Εργάστηκα με τους καλύτερους δασκάλους, ενώ έκανα και 21 χρόνια Εξωτερικό Δελτίο το οποίο ήταν μεγάλο σχολείο για κάθε δημοσιογράφο. Ειδικότερα τότε όταν δεν υπήρχε εύκολη πρόσβαση στις πηγές ενημέρωσης. Τότε που ίδρωνες και μόνο στη σκέψη ότι μπορεί να έχεις χάσει κάποια σημαντική είδηση και να την έχουν οι συνάδελφοί σου των άλλων εφημερίδων.

Όσο περνούν τα χρόνια, από τα σχολεία δεν βγαίνουν πια μορφωμένοι άνθρωποι αλλά αντίγραφα. Οι νέοι άνθρωποι που είναι σκεπτόμενα άτομα είναι ελάχιστοι

Marketing Week: Με δεδομένο ότι είναι πολλά τα «παιδιά» σας που έχουν διακριθεί στο χώρο των εκδόσεων, θα ήθελα να σας ρωτήσω ποιον θεωρείτε ως τον κυριότερο λόγο που πετύχατε ως εκδότης. Ήταν η καινοτομία, η διαφορετική σκέψη, τι;

Κώστας Καββαθάς: Αναμφίβολα η πρωτοπορία. Τα περιοδικά που έβγαλαν οι Τεχνικές Εκδόσεις ήταν πολύ προχωρημένα. Μόνο που έκανα το λάθος κάποιες φορές να τα βγάζω πολύ νωρίς. Για παράδειγμα, έβγαλα το περιοδικό Ηλεκτρονικός Υπολογιστής το… 1985. Κυκλοφόρησα περιοδικά, όπως το Ram, το Σκάφος & Θάλασσα, το Ταξιδεύοντας, το Αναλόγιο -που ήταν το πρώτο περιοδικό για την επιστήμη και την επιστημονική φαντασία- το Πτήση & Διάστημα, το 4 Τροχοί, το Ήχος και Hi-Fi, τη Γεύση, τους 2Τροχούς και πολλά άλλα…

Ποιος άλλος τα έχει κάνει όλα αυτά; Θα μπορούσα να είχα βγάλει ένα «τσοντοπεριοδικό» και να είχα γίνει ζάπλουτος. Δικά μου ήταν τα έντυπα και μπορούσα να έκανα ότι ήθελα. Δεν το έκανα όμως. Δεν χρησιμοποίησα, για παράδειγμα, το ανθρώπινο σώμα για να «πουλήσω». Όχι γιατί είμαι σεμνότυφος, αλλά γιατί το θεωρώ έσχατο σημείο εξευτελισμού να κάνεις εξώφυλλο τις «αρχοντοβίζιτες» και τους επιδειξίες ιδιαιτεροτήτων που στη ζωή τους δεν έχουν προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο τίποτα περισσότερο απ’ αυτό.

Marketing Week: Όλως «τυχαίως» θυμήθηκα μια ατάκα σας. Ότι η τηλεόραση είναι ο καθρέφτης μιας χώρας. Τι βλέπετε πλέον σε αυτόν τον καθρέφτη;

Κώστας Καββαθάς: Δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει προς το καλύτερο. Και αυτό γιατί, όσο περνούν τα χρόνια, από τα σχολεία δεν βγαίνουν πια μορφωμένοι άνθρωποι αλλά αντίγραφα. Οι νέοι άνθρωποι που είναι σκεπτόμενα άτομα είναι ελάχιστοι.

Marketing Week: Θα ήθελα να κλείσουμε με κάτι θετικό. Η επιλογή είναι δική σας…

Κώστας Καββαθάς: Το μόνο θετικό που έχω να πω και να ζητήσω από τους νέους είναι να γκρεμίσουν το σάπιο κατεστημένο στην Ελλάδα και στον κόσμο. Το σύστημα της καταναλωτικής κοινωνίας με την «προσχεδιασμένη απαξίωση» των προϊόντων, τις τράπεζες και τα δάνεια πρέπει να «πεθάνει» το ταχύτερο. Ο πλανήτης δεν αντέχει άλλη εκμετάλλευση.
<‘here’>