Με την ένταση που έχει δημιουργηθεί σε τμήμα της γραφιστικής κοινότητας γύρω από το διαγωνισμό, δεν θέλει πολύ για να βρείτε το μπελά σας. Σκεφθείτε τι έχει συμβεί στο παρελθόν με άλλες δουλειές πολύ λιγότερο ευαίσθητες». Και δυστυχώς δεν άργησε να επαληθευτεί. Ανάμεσα στα, ευτυχώς άφθονα, συγχαρητήρια υπήρξαν και οι συνηθισμένες ανοίκειες επιθέσεις.
Επικεντρώθηκαν στο θέμα της πρωτοτυπίας του σήματος που επελέγη και έφτασαν να μας κατηγορήσουν ακόμα και για αντιγραφή με αφορμή κάποιο σχέδιο που βρέθηκε σε κάποια γερμανική φωτοθήκη, στην οποία κάποιος δημιουργός είχε επιλέξει να σχεδιάσει πολλές δεκάδες σημαίες κρατών να διπλώνουν, δημιουργώντας σχήμα καρδιάς. Και παρότι οι επιθέσεις ήταν περιορισμένες σε αριθμό κατάφεραν να δημιουργήσουν αρκετό θόρυβο στα κοινωνικά δίκτυα ώστε το θέμα να φτάσει μέχρι το γραφείο του Πρωθυπουργού (!) το οποίο προφανώς δεν είχε τις απαραίτητες τεχνικές γνώσεις επί σχετικών θεμάτων και μπήκαμε στη θέση να πρέπει να εξηγούμε τα αυτονόητα. Φυσικά, τα μέλη αυτού του μικρού αλλά θορυβώδους τμήματος της γραφιστικής κοινότητας που δημιούργησαν το θέμα, δεν γνώριζαν το περιεχόμενο του brief που ανέλυσα σε προηγούμενο άρθρο, ούτε και ότι στις προτάσεις μας απαιτείτο από το Υπουργείο να συμπεριλάβουμε κάποια σε σχήμα καρδιάς.
Παρά το γεγονός ότι η έρευνά μας εμφάνιζε την ύπαρξη χιλιάδων «καρδιόσχημων» σχετικών σχεδίων, συμφωνήθηκε ότι ένα τέτοιο σήμα πιθανόν μεν να στερείτο πρωτοτυπίας αλλά μπορούσε να ξεπεράσει διάφορα άλλα σημαντικά προβλήματα και περιορισμούς που έθετε τόσο η νομοθεσία, όσο και η φύση του εγχειρήματος της σηματοδότησης των ελληνικών προϊόντων. Και έτσι επελέγη αυτό, μεταξύ επτά άλλων, σημαντικά πιο πρωτότυπων σημάτων που αναπτύξαμε και παρουσιάσαμε. Μάλιστα η τελική μορφή του Ελληνικού Σήματος προέκυψε από μια μακρά διαδικασία τροποποιήσεων που ζητούντο και απείχε σημαντικά από την μορφή στην οποία πρωτοπαρουσιάστηκε. Άρα όσοι συμμετείχαμε στη διαδικασία γνωρίζαμε από πρώτο χέρι ότι οι μομφές περί δήθεν αντιγραφής αποτελούσαν απλά κακόπιστη κριτική που δεν είχε σχέση με την πραγματικότητα.
Τελικά, χαρήκαμε αυτή την εμπειρία και νιώσαμε ακόμα πιο χρήσιμοι για την οικονομία και τους ανθρώπους αυτού του τόπου. Και δεν αφήσαμε τη μιζέρια και τις έριδες να μας χαλάσουν αυτό το συναίσθημα. Αλλά είναι κρίμα που συναντάμε τόσο συχνά στην κοινωνία μας τέτοια φαινόμενα. Ίσως όμως είναι και μια ευκαιρία να τα πολεμήσουμε και να πάμε επιτέλους μπροστά.