Η πειθώ προϋποθέτει και τη θετική προδιάθεση του δέκτη, καθώς και την ουσιαστική δεκτικότητά του, ώστε να πειστεί και να μην εγκλωβιστεί στις άμυνές του. Ο φόβος μπορεί να φανεί ότι αποδίδει, αλλά μάλλον βραχυχρόνια και κατά πάσα πιθανότητα για όσο διάστημα πλανάται και η σκιά του φόβου.
Το χιούμορ όμως, φαίνεται ότι είναι η πιο αποτελεσματική δίοδος για το καινούργιο, για την αλλαγή, για να ειπωθούν πράγματα δύσκολα προς μια λειτουργικότερη κατεύθυνση.
Όμως για το καλό χιούμορ απαιτείται εξυπνάδα, αυτογνωσία και ωριμότητα -εντέλει χρειάζεται να βγούμε από τα πάθη και τις ανασφάλειές μας, απαιτείται να μη φοβηθούμε να εκτεθούμε, πρέπει να ρισκάρουμε, να φανταστούμε, να είμαστε δημιουργικοί, να μπορούμε να αντιληφθούμε τα πράγματα λίγο πιο αποστασιοποιημένα απ’ ό,τι τα βλέπουν συνήθως οι περισσότεροι. Αν με ρωτούσατε, λοιπόν, τι θα ευχόμουν να αποκτήσουν οι Έλληνες την περίοδο αυτή, θα επέλεγα λίγο περισσότερο χιούμορ. Και όχι μόνο γιατί τότε θα διέθεταν προφανώς όλα τα παραπάνω, αλλά γιατί πιστεύω ότι έτσι θα συνέβαλλαν και οι ίδιοι σε κάτι καλύτερο.
Ναι, θα ήθελα να συναντώ περισσότερους γύρω μου να μου θυμίζουν τον καλό μας φίλο που, όταν θέλησε να μάθει για τον γιο άλλων φίλων, αν απελευθερώθηκε από τα κρατητήρια της Ευελπίδων (συγκαταλεγόταν στους 16 πολίτες που συνέλαβαν ως «τρομοκράτες» στη μεγάλη πορεία του Ιουλίου), τότε λοιπόν ο φίλος αυτός ρώτησε τους γονείς: «Τι κάνει ο γιός σας; ΞεΜΑΤιάστηκε;».
Θα ευχόμουν να υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι γύρω μας σαν τη γλυκύτατη γιαγιούλα που, ταλαιπωρημένη από την υγεία της, είναι αναγκασμένη να παίρνει φάρμακα και υπόθετα. Παρ’ όλα αυτά, όταν ρωτήθηκε: «Τι κάνεις, κυρα-Καίτη;» εκείνη βρήκε τη σοφία να απαντήσει: «…Υποθέτω»! Πιστεύω ότι θα προσέφερε όχι μόνο ευχαρίστηση, αλλά κυρίως τις καλύτερες προϋποθέσεις για την επιθυμητή ανάταση, αν περισσότεροι άνθρωποι γύρω μας διατηρούσαν ένα «state of mind» σαν του φίλου που όταν ρωτήθηκε: «Πώς τα βρήκατε τα καλαμαράκια;» που δοκίμαζε σε ταβερνάκι ελληνικού νησιού, απάντησε: «Με δυσκολία, κάτω από τις πατάτες»! Τέτοιες ματιές θα έκαναν την καθημερινότητα πιο ανεκτή, αλλά και πιο ελπιδοφόρα για τα μελλούμενα.
Προσοχή: Το παραπάνω κείμενο δεν είναι χιουμοριστικό.