Το φτηνό πράττω όταν πράττω χωρίς σύνεση. Το φτηνό εκπέμπω όταν υποτιμώ τη νοημοσύνη του συνομιλητή μου (στους συνομιλητές αυτούς εντάσσεται και το κοινό των διαφημίσεων που δημιουργώ). Το φτηνό αναδίδω όταν είμαι ανάγωγος στις συναλλαγές μου και στον τρόπο που σχετίζομαι, ιδιαίτερα με όσους θεωρώ ότι δεν έχω ανάγκη (βλ. και συνεργάτες ή υφισταμένους μου).
Το φτηνό υπηρετώ όταν δεν έχω το θάρρος της γνώμης μου (παρά του ότι μπορεί να με πληρώνουν γι’ αυτό). Το φτηνό ενστερνίζομαι όταν δεν αναλαμβάνω την ευθύνη των επιλογών μου. Το φτηνό προωθώ όταν ενδιαφέρομαι μόνο για το σήμερα, παραβλέποντας το αύριο.
Το φτηνό με έχει κερδίσει όταν συμπεριφέρομαι ατομικιστικά, χωρίς να διακατέχομαι από ίχνος συλλογικής συνείδησης (όπου συλλογικό, ότι κρίνεις ο καθένας μας). Το φτηνό αποπνέουν πολλές εκφάνσεις μη λεκτικής έκφρασής μου που δεν σέβονται τον εαυτό μου (ο καθένας μπορεί να σκεφτεί το προσωπικό παράδειγμα που τον αφορά).
Το φτηνό αντανακλούν πράξεις μου που ευτελίζουν εμένα ή τους άλλους, πράξεις μου στη δουλειά, στο σπίτι, στην κοινωνία, στον κόσμο! Και επειδή η τέχνη έχει τον τρόπο της να μας μιλάει για τα σημαντικά με τρόπο ανθρώπινο πλην όμως διεισδυτικό, ας το θυμηθούμε:
Όσο μπορείς
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την,
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης