Ο κλάδος της Επικοινωνίας αποτελεί έναν από τους πλέον χαρακτηριστικούς κλάδους υπηρεσιών όπου ο ανθρώπινος παράγοντας είναι αυτός που κάνει τη διαφορά. Υπό αυτή την έννοια, η διαρκής εξειδίκευση και κατάρτιση των ανθρώπων του αποκτά ζωτικό χαρακτήρα για την εξέλιξή του.
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της ManpowerGroup, περισσότερο από το 80% των οργανισμών επιτάχυνε τις επενδύσεις του στην ψηφιοποίηση ως αποτέλεσμα της πανδημίας, με αποτέλεσμα κάθε εταιρεία να καθίσταται πλέον εταιρεία τεχνολογίας. Δεν ξέρω εάν είναι εύκολο να το αντιληφθεί κανείς αυτό σε όλο του το εύρος, αλλά πρόκειται για μια σχεδόν «τρομακτική» εξέλιξη, ειδικά για τον κλάδο της Επικοινωνίας όπου το ζητούμενο ήταν και παραμένει η δημιουργικότητα και η έμπνευση των ανθρώπων του. Η τεχνολογική μετατόπιση των οργανισμών δημιουργεί πλέον την ανάγκη να αναβαθμίσουν τους ανθρώπους τους ώστε να μπορούν να μεταφράζουν τα δεδομένα σε πληροφορίες, να λαμβάνουν αποφάσεις βάσει δεδομένων και να συνδυάζουν με τον καλύτερο τρόπο την ανθρώπινη και την μηχανική νοημοσύνη για τη δημιουργία νέας αξίας.
Εδώ ακριβώς έγκειται η πρόκληση για τον κλάδο και τους ανθρώπους του. Να αξιοποιήσουν την μηχανική νοημοσύνη χωρίς να αδρανοποιήσουν την ανθρώπινη. Οι επαγγελματίες του κλάδου από τη δεκαετία του 50’ μέχρι και την δεκαετία του 90’ δεν είχαν να αντιμετωπίσουν την πρόκληση αυτή. Πολλοί από αυτούς εκφράζουν σήμερα τις επιφυλάξεις τους – ιδιαίτερα εκείνοι που ασχολούνταν με το δημιουργικό κομμάτι της διαφήμισης – για το σημερινό επίπεδο της δημιουργικής σκέψης των ανθρώπων του κλάδου, το οποίο το κρίνουν τεχνολογικά κατευθυνόμενο και μάλλον προβλέψιμο δημιουργικά.
Δεν είναι όμως έτσι. Σίγουρα σε ένα βαθμό η τεχνολογία αλλάζει τα δεδομένα και τα ζητούμενα, αλλά αυτά δεν είναι και πολύ διαφορετικά από τα αντίστοιχα των παλαιότερων χρόνων. Μιλώντας ειδικότερα για τη διαφήμιση, και πάλι η Ιδέα παραμένει το μεγάλο ζητούμενο, απλά ο δρόμος που οδηγεί σε αυτή δεν είναι ο ίδιος. Η μεγάλη διαφορά ωστόσο, πέρα από την τεχνολογία, είναι η ανάγκη διαρκούς εξειδίκευσης και κατάρτισης των στελεχών.
Μια ανάγκη που σίγουρα τις προηγούμενες δεκαετίες δεν ήταν τόσο επιτακτική, αλλά ούτε και τόσο εύκολη όσο σήμερα. Εάν θέλουμε να διατηρήσουμε την Επικοινωνία στα περιζήτητα επαγγέλματα, τότε η κατάρτιση και η διαρκής ανάπτυξη δεξιοτήτων από τους ανθρώπους της είναι μονόδρομος. Ιδιαίτερα από τη στιγμή που η μάχη για τα λεγόμενα «ταλέντα» γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη, με το 70% των εργοδοτών να αναφέρει – πάντα σύμφωνα με την έρευνα της ManpowerGroup – , ότι δεν βρίσκει άτομα με δεξιότητες που χρειάζεται.
Σύμφωνα με άλλη έρευνα της Randstad, την ΗR Trends 2022, το ανταγωνιστικό πακέτο αποδοχών θεωρείται ως ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία προσέλκυσης κορυφαίων ταλέντων, με ποσοστό 75% και η επαγγελματική εξέλιξη σε ποσοστό 69%. Για τον κλάδο της Επικοινωνίας τα δύο παραπάνω αποτελούσαν διαχρονικά στοιχεία που έκαναν το επάγγελμα αυτό ελκυστικό. Σήμερα όμως σε αυτά προστίθεται με 55% και η διατήρηση της ισορροπίας ανάμεσα στην προσωπική και επαγγελματική ζωή. Για το τελευταίο ο κλάδος είχε σταθερά… θέματα, τα οποία με την πανδημία και την εξ αποστάσεως εργασία έχουν ενταθεί.
Παραμένει λοιπόν ο κλάδος της Επικοινωνίας ελκυστικός; Η απάντηση είναι ναι υπό προϋποθέσεις: την ορθολογική αξιοποίηση της τεχνολογίας, την διαρκή ανάπτυξη δεξιοτήτων και κατάρτιση των στελεχών του, την διατήρηση των καλών αμοιβών, αλλά και την εφαρμογή ενός νέου μοντέλου εργασίας που θα ισορροπεί την προσωπική με την επαγγελματική ζωή. Εάν για το τελευταίο δεν βρεθεί λύση, όλα τα υπόλοιπα δεν θα έχουν καμία σημασία…