Πέραν των ήδη γνωστών ποσοτικών στοιχείων για την αύξηση χρήσης διαδικτύου τα τελευταία χρόνια, η έρευνα προσφέρει πλέον και ποιοτικά στοιχεία. Το 83% των χρηστών διαδικτύου δηλώνει λοιπόν ότι το internet τους βοηθά να διαχειριστούν καλύτερα τη ζωή τους. Το 26% λέει ότι ειδικότερα, τους βοηθά να διαχειριστούν τα οικονομικά τους, το 62% ότι τους βοηθά να επιλέγουν καλύτερα προϊόντα και υπηρεσίες και το 51% θεωρούν θετικό να μαθαίνουν περισσότερα για τα προϊόντα που διαφημίζονται on line.

Τα στοιχεία αυτά έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την εικόνα για το διαδίκτυο που υπήρχε στα χρόνια της ευωχίας και της (δανεικής) οικονομικής άνεσης. Τότε οι πολίτες που δεν χρησιμοποιούσαν καθόλου το διαδίκτυο είχαν μια στάση απαξίωσης για το μέσο. Επρόκειτο -την εποχή εκείνη- για την πλειοψηφία των πολιτών, καθώς παρά την φαινομενική οικονομική ευμάρεια, τα ποσοστά διείσδυσης του διαδικτύου στην Ελλάδα βραδυπορούσαν απελπιστικά σε σχέση με τα στοιχεία που ίσχυαν για όλες τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες που βρίσκονταν στο ίδιο επίπεδο ανάπτυξης. Έλεγε λοιπόν τότε η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών που δεν χρησιμοποιούσε το διαδίκτυο (η οποία ήταν και η πλειοψηφία των πολιτών συνολικά), ότι δεν το χρησιμοποιεί γιατί «δεν το χρειάζεται».

Τώρα αντίθετα, που παρά την κρίση -και τη δραστική συρρίκνωση του ΑΕΠ-, η χρήση του διαδικτύου αυξάνεται, οι χρήστες ανακαλύπτουν πως μπορούν να το αξιοποιήσουν παραγωγικά. Έχουν μάλιστα θετική άποψη ακόμα και για τη διαφήμιση στο διαδίκτυο, ενώ ιστορικά ο ελληνικός πληθυσμός αντιμετώπιζε τη διαφήμιση με έντονη καχυποψία. Οι αλλαγές αυτές συνδέονται ασφαλώς με τις επιπτώσεις της κρίσης στην καθημερινότητα του πολίτη και την αντίδρασή του στο καινούριο, πολύ δύσκολο περιβάλλον στο οποίο ζει.

Σε αντίθεση με το παρελθόν, όταν μακαρίως δανειζόταν, έχτιζε και κατανάλωνε χωρίς να συνειδητοποιεί τους κινδύνους για τα δικά του οικονομικά σε περίπτωση οικονομικής κρίσης, τώρα σκέπτεται πολύ περισσότερο ορθολογικά και αντιδρά με πολύ μεγαλύτερη ενεργητικότητα και ευελιξία. Κάτι που δεν προκύπτει μόνο από τη σχέση του με το διαδίκτυο, αλλά και από την στάση του σε σχέση με την εξεύρεση εργασίας (διάθεση να αλλάξει πόλη, να μετοικίσει στην επαρχία, ή να πάει ακόμα και στο εξωτερικό για να βρει δουλειά), στη διάθεσή του να αναλάβει προσωπικά επιχειρηματικούς κινδύνους κ.λπ.

Αυτά βέβαια σε επίπεδο απλού πολίτη, γιατί σε επίπεδο ηγεσίας δεν έχει δυστυχώς υπάρξει η ανάλογη προσαρμογή. Οι κάθε είδους ελληνικές ηγεσίες (πολιτική, μιντιακή, ακαδημαϊκή, συνδικαλιστική κ.λ.π.) κάθε άλλο παρά δείχνουν με τη στάση τους ότι έχουν αντιληφθεί το μέγεθος της ευθύνης τους για τη ζημιά που έχουν προκαλέσει, αλλά και την ανάγκη να αλλάξουν οι ίδιοι προπαντός νοοτροπία και συμπεριφορά.