Μέσα σ’ όλα αυτά, είναι φυσικό να αναζητάς μια κάποια αλήθεια, για να ξεπλύνεις το μυαλό σου. Προσωπικά τη βρήκα –αυτή τη φορά-, περιδιαβαίνοντας στις σελίδες του Advertising Age και σκοντάφτοντας πάνω στην εξαιρετική στήλη «The Real Mad Men Diaries». Πρόκειται για μία σειρά από videos με συνεντεύξεις μεγάλων διαφημιστών, που μεσουράνησαν την εποχή του ’60 και του ’70, οι οποίοι καταθέτουν απόψεις, εμπειρίες, ενδιαφέροντα παραλειπόμενα και ιστορίες για τον κόσμο της διαφήμισης. Ένα από αυτά, αφορά στον θρυλικό art director Bob Kuperman, τον άνθρωπο που σημάδεψε με το δημιουργικό του ταλέντο πολλά μεγάλα brands και που ολοκλήρωσε την καριέρα του ως Πρόεδρος της TBWA/Chiat/Day.
Το σχετικό άρθρο, επισημαίνει την –σχεδόν από τύχη-, συνεργασία του Bob Kuperman με την DDB και τον Bill Bernbach τη δεκαετία του ’70, συνεργασία που εν τέλει χάρισε στο παγκόσμιο διαφημιστικό στερέωμα μερικές από τις πλέον εμβληματικές καμπάνιες. Το γεγονός ότι ο Kuperman παρολίγον να απορρίψει μια προσφορά εργασίας στην DDB λόγω διαφοράς λίγων δολαρίων στο μισθό, έχει σίγουρα ενδιαφέρον. Όπως επίσης έχει ενδιαφέρον η καμπάνια στην οποία αναφέρεται, το διάσημο «The 1949 Auto Show» για τον σκαραβαίο της VW.
Περισσότερο όμως ενδιαφέρον, έχει αυτό που ο παλαίμαχος διαφημιστής λέει με αφοπλιστική απλότητα, κάπου εκεί ανάμεσα σ’ όλα, περιγράφοντας την καμπάνια: «Η έμπνευση ερχόταν σε μας από τον ίδιο τον κόσμο. Το μόνο που είχαμε να κάνουμε, ήταν να τους ακούμε, να έχουμε τ’ αυτιά μας ανοιχτά και να εντοπίζουμε τον τρόπο με τον οποίο η μάρκα έβρισκε τη θέση της στην κουλτούρα του κόσμου».
Αυτή είναι λοιπόν η «αλήθεια μου» γι’ αυτή την εβδομάδα. Η αλήθεια του Bob Kuperman. Η αλήθεια για μάρκες και καμπάνιες που είναι ειλκρινείς, ή τουλάχιστον, προσπαθούν να είναι. Η επικοινωνία, η διαφήμιση, δεν είναι και δεν μπορεί να είναι ξεκομμένη από την πραγματική ζωή. Δεν μπορεί να πετύχει τίποτα αν δεν είναι ειλικρινής με τον εαυτό της και με το κοινό της. Κι αυτό φυσικά ισχύει για κάθε «μάρκα» και κάθε «υποψήφιο», που ζητά να κερδίσει την εμπιστοσύνη των άλλων. Αλήθειες πείτε, κύριοι, και την επόμενη φορά, ίσως ασχοληθούμε περισσότερο μαζί σας…