Με άλλα λόγια, αφορά στο πως θα συνδέονται και συσχετίζονται επιμέρους προϊόντα με άλλα, και αντίστοιχα το πως αυτή η σχέση θα αντανακλάται στα στοιχεία λεκτικής και οπτικής ταυτότητας, όπως τα ονόματα, τα λογότυπα, τα taglines, τα ύφος ομιλίας και άλλα οπτικά στοιχεία, όπως τα χρώματα, τα σύμβολα, κλπ).
Κλασικά παραδείγματα που χρησιμοποιούνται σε περιπτώσεις αρχιτεκτονικής μάρκας είναι οι περιπτώσεις μονολιθικών μαρκών (monolithic brands) όπως οι Volvo, BMW και IBM όπου όλα τα προϊόντα ακολουθούν αυστηρά τις αξίες της μητρικής μάρκας και δεν αλλάζουν όνομα, διευρυμένων μαρκών όπως οι Volkswagen και η Renault όπου κάθε μοντέλο αποτελεί μια θυγατρική μάρκα (subbrand) που ανταλλάσει αξίες με τη μητρική (motherbrand) και μπορεί να έχει σημαντική ελευθερία και αυτονομία και το δικό του όνομα, ή οίκους με μάρκες (house of brands) όπως η P&G και η Unilever, όπου μάρκες όπως π.χ. τα Pampers ή το Dove έχουν σχεδόν απόλυτη αυτονομία. Και βέβαια υπάρχουν μοντέλα με την εταιρική μάρκα μιας επιχείρησης να έχει ως ρόλο να υποστηρίζει (endorsement brand) τις προϊοντικές μάρκες, συνήθως με το να τους προσφέρει αξιοπιστία.

Το κύριο ζητούμενο όταν επιλέγουμε και συνθέτουμε την Αρχιτεκτονική Μάρκας είναι το ποιο μοντέλο θα ακολουθήσουμε. Στη βιβλιογραφία υπάρχουν πολλές εναλλακτικές περιγραφές και προσεγγίσεις, η κάθε μία εκ των οποίων προσπαθεί να θέσει με τον δικό της τρόπο τα ερωτήματα και τις παραμέτρους που πρέπει να ληφθούν υπόψη στην επιλογή. Οι περισσότερες βασίζονται ή δανείζονται τα κύριά τους στοιχεία από το Brand Relationship Spectrum, το οποίο ανέπτυξε πριν δυο δεκαετίες ο David Aaker και τον ανέδειξε ως πρωτοπόρο στον τομέα. Ο χώρος του άρθρου δεν επιτρέπει πλήρη ανάλυση, αλλά μετά από αρκετές δεκάδες projects αρχιτεκτονικής μαρκών στα οποία έχω συμμετάσχει σας παραθέτω ένα χρήσιμο συμπέρασμα: Πολύ συχνά οι marketers προτιμούν τα διευρυμένα μοντέλα που αποτελούνται από πολλές θυγατρικές ή και αυτόνομες μάρκες, κυρίως λόγω της ελευθερίας και της ικανοποίησης που προσφέρει η ανάπτυξη και εξέλιξη νέων μαρκών. Αυτό όμως συχνά είναι μη αποδοτικό. Η αύξηση του αριθμού των μαρκών στο χαρτοφυλάκιο μιας επιχείρησης αυξάνει τηνο απαιτούμενη επένδυση πόρων για την διαχείρισή της. Γι αυτό το λόγο πάντα φροντίζουμε να εξετάσουμε «μονολιθικά» μοντέλα αρχιτεκτονικής και αν αυτά δεν επαρκούν τότε μόνο προχωράμε σε πιο εμπλουτισμένα.