Αν σας έθεταν την παρακάτω ερώτηση, τι θα απαντούσατε: Ποιο το επίπεδο του επαγγελματικού πολιτισμού μας σήμερα; Και η απάντηση που θα δίνατε που θα εδραζόταν; Σε δείγματα δουλειάς μας; Στο αποτέλεσμα της δουλειάς μας; Σε τρόπους συμπεριφοράς και διαχείρισης καταστάσεων; Στο είδος και την ποιότητα των στόχων που θέτουμε; Ενδεχομένως, στον προσανατολισμό της ευρύτερης στρατηγικής μας;
Ίσως όλα τα παραπάνω να αποτελούν ενδείξεις και αντανακλάσεις πολιτισμού και όλα να συνδέονται και να απορρέουν από το λεγόμενο «μακρο-πολιτισμό», όμως υπάρχει και ένας άλλος: ο «μικρο-πολιτισμός» και ίσως δεν αποτελεί… δείγμα πολιτισμού να τον παραβλέψουμε.
Καλά καταλάβατε: Ο μακρο-πολιτισμός, όπως και σε επίπεδο κοινωνίας, αφορά στη δημιουργία του συλλογικού πολιτισμού, αντίθετα όμως ο μικρο-πολιτισμός αφορά στον ατομικό πολιτισμό.
Συχνά, το ενδιαφέρον πολλών στρέφεται στο μακρο- παραβλέποντας τη δύναμη και την επιρροή του μικρο-πολιτισμού. Έτσι, o μικρο-πολιτισμός, και μάλιστα o μικρο-επαγγελματικός πολιτισμός, δεν είναι τίποτε άλλο από τις μικρές καθημερινές στάσεις, πεποιθήσεις, αντιλήψεις και συμπεριφορές του καθένα μας ως επαγγελματία.
Η λίστα των παραδειγμάτων που εντάσσονται σε αυτόν είναι μεγάλη. Ακολουθούν μερικά: Λαμβάνω από έναν προμηθευτή πρόταση συνεργασίας. Αν δεν τη βρίσκω ενδιαφέρουσα, απλώς την αγνοώ, χωρίς ωστόσο να κάνω τον κόπο να επικοινωνήσω τη θέση μου στον ενδιαφερόμενο.
Κουτσομπολιό με τους κολλητούς για το πόσο λάθος/χάλια κ.λπ. εκφράστηκε/ συμπεριφέρθηκε ο x τρίτος. Φυσικά, ποτέ δεν έχω σχολιάσει κάποιον θετικά. Πολύ περισσότερο, ποτέ δεν έχω διανοηθεί να συμβάλω θετικά με τη δική μου συνεισφορά στην εξεύρεση λύσης ή στο όποιο θέμα.
Δήθεν – προσποίηση – φαίνεσθαι! Μια άλλη μεγάλη έκφανση μικρο-πολιτισμού, στην οποία – ίσως να συμφωνήσετε μαζί μου – «πάσχει» ο επαγγελματικός χώρος σήμερα.
Και να που διευρύνοντας τη λίστα ερχόμαστε στο πολύ προσφιλές θέμα της παιδείας, της αγωγής ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το, κάτι το οποίο πολλοί το μακαρίζουμε, άλλοι το επικαλούμαστε, λίγοι το κατανοούμε στις πραγματικές του διαστάσεις, και ακόμη λιγότεροι το καλλιεργούμε στην προσωπική επαγγελματική μας πορεία. Να ανακηρύτταμε το 2014 ως έτος επαγγελματικού μικρο-πολιτισμού; Τι λέτε;