Αυτό που ζήτησε από τις εταιρείες επικοινωνίας, είναι να συνεργασθούν πάνω στη δημιουργία και προώθηση ενός μακρόπνοου οράματος για την Ευρώπη, βασισμένου στα πολύτιμα εκείνα insights που μόνο η βιομηχανία της Eπικοινωνίας μπορεί να προσφέρει. «Η Ευρώπη οδεύει προς την απαξίωση και αν δεν κάνουμε κάτι σύντομα, η αντίληψη αυτή θα γίνει πραγματικότητα», επεσήμανε. «Έχει να κάνει με την τοποθέτηση στόχων και τη δημιουργία αυτοπεποίθησης. Είναι κάτι που μπορούμε να κάνουμε. Εάν δεν αδράξουμε την ευκαιρία, η Ευρώπη στο μέλλον δεν θα είναι τίποτα περισσότερο από ένας τουριστικός προορισμός για τον υπόλοιπο κόσμο, για πάντα προσκολλημένη στο ένδοξο παρελθόν της…».
Ο νέος Πρόεδρος της EACA περνάει από τα λόγια κατευθείαν στα έργα. Όπως είπε, θέλει να φέρει κοντά τις ενδιαφερόμενες πλευρές από τα Media, τους πελάτες και τις εταιρείες επικοινωνίας, με στόχο να προκληθεί διάλογος, να δημιουργηθεί το μήνυμα και να «βγει» προς τα έξω τουλάχιστον μέχρι την άνοιξη του 2012. Στο διάστημα της διετούς Προεδρίας του στην EACA, θέλει επίσης να προωθήσει την εισροή ταλαντούχων ανθρώπων στην ευρωπαϊκή βιομηχανία της Επικοινωνίας και να αναβαθμίσει το προφίλ της, καθώς εκεί πιστεύει ότι βρίσκεται το «κλειδί» για να «βγούμε από το σκοτάδι»…
Ωραία τα λέτε κ. Mc Lennan. Και σίγουρα μας χτυπάτε πολλά καμπανάκια, αφού εμείς εδώ στην Ελλάδα που καυχιόμαστε κιόλας ότι είμαστε η κοιτίδα του ευρωπαϊκού πολιτισμού, περιοριζόμαστε ήδη στο να θυμόμαστε το «ένδοξο» παρελθόν, και ούτε κι αυτό το κάνουμε και πολύ καλά πλέον… Το θέμα είναι, αν για μία ακόμη φορά θα απουσιάσουμε πανηγυρικά από τον διάλογο. Θα μπορούσαμε βέβαια να ισχυρισθούμε ότι έχουμε άλλα, πιο καυτά ζητήματα να ασχοληθούμε, από το όραμα για την Ευρώπη. Μπορεί. Αλλά ίσως αυτή η απαξίωση και αδιαφορία για ό,τι συμβαίνει γύρω μας να είναι μία από τις αιτίες γι’ αυτά ακριβώς τα προβλήματα που μας καίνε σήμερα. Ας πάψουμε επιτέλους να είμαστε μονίμως απόντες, μπορεί και να μας βγει σε καλό. Εξάλλου, τι σόι όραμα θα είναι αυτό για την Ευρώπη χωρίς τη δική μας πινελιά μέσα, ε;