Η απόρριψη από το Συμβούλιο της Επικρατείας της προσφυγής της ΕΔΕΕ, η οποία ζητούσε να καταργηθεί η εισφορά 2% υπέρ του ΕΔΟΕΑΠ για τις διαφημίσεις στο διαδίκτυο επανέφερε στην επικαιρότητα ένα θέμα με πολλαπλές προσεγγίσεις και ερμηνείες.
Με την απόφαση κρίνονται ως «απαράδεκτες για έλλειψη εννόμου συμφέροντος» οι αιτήσεις της ΕΔΕΕ για ακύρωση σχετικών διατάξεων του κανονισμού είσπραξης εσόδων και του καταστατικού του ΕΔΟΕΑΠ. Η απόφαση αυτή ήρθε να προστεθεί στις αντίστοιχες απορριπτικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας από προσφυγές των εργοδοτικών οργανώσεων για το ίδιο ζήτημα. Η απόφαση έγινε δεκτή με ικανοποίηση από τον ΕΔΟΕΑΠ, ο οποίος με σχετική του ανακοίνωση αναφέρει ότι «με τη νέα απόφαση ο ΕΔΟΕΑΠ εδραιώνει ακόμη περισσότερο τη θέση του και συνεχίζει απρόσκοπτα τον αγώνα, για να παραμείνει πρότυπο ταμείο ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και επικούρησης για τους 27.800 ασφαλισμένους του, εργαζόμενους και συνταξιούχους από τα ΜΜΕ όλης της χώρας».
Στην απόφαση αναφέρεται ότι «για τη θεμελίωση του εννόμου συμφέροντός της η ΕΔΕΕ ισχυρίζεται ότι με την ένδικη ειδική εισφορά συρρικνώνεται η διαφημιστική αγορά στο διαδίκτυο διότι οποιαδήποτε εισφορά επιβαρύνει τα διαθέσιμα ποσά διαφήμισης, μειώνει αντιστοίχως τα ποσά αυτά και συνακόλουθα τα έσοδα των διαφημιστικών εταιρειών και το μέγεθος της διαφημιστικής αγοράς. Προβάλλει δε ότι σε ορισμένες περιπτώσεις οι διαφημιζόμενοι – λήπτες των διαφημιστικών υπηρεσιών παρακρατούν την εισφορά διαδικτύου από την αμοιβή των διαφημιστικών εταιρειών προκειμένου να την αποδώσουν στον ΕΔΟΕΑΠ». Σύμφωνα με την απόφαση, οι ισχυρισμοί αυτοί είναι αόριστοι, «διότι η αιτούσα δεν τεκμηριώνει την πραγματική βάση τους με αναφορά σε συγκεκριμένα στοιχεία, ούτε άλλωστε προσκόμισε στοιχεία από τα οποία να αποδεικνύεται ότι η ένδικη εισφορά διαδικτύου έχει προκαλέσει, από τότε που θεσπίστηκε και άρχισε να εισπράττεται, μείωση των εσόδων ή του κύκλου εργασιών των διαφημιστικών εταιρειών». Το ΣτΕ εκτιμά με άλλα λόγια, ότι η ειδική εισφορά 2% δεν μπορεί, αυτή και μόνο, να πλήξει τη διαφημιστική αγορά.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει και η αναφορά ότι η ΕΔΕΕ επικαλείται την ιδιότητά της ως διαφημιζομένης μέσω του διαδικτύου, διότι διαφημίζεται συστηματικά στο διαδίκτυο (π.χ. Facebook) για τις κλαδικές βραβεύσεις δημιουργικότητας (Ermis Awards, Young Lions Hellas, Effie Hellas κ.λπ.) που διοργανώνει σε ετήσια βάση, προσκομίζοντας και σχετικά τιμολόγια. Το Συμβούλιο ωστόσο έκρινε ότι τα παραπάνω βραβεία δεν έχουν σχέση με προϊόντα ή υπηρεσίες που πωλούνται ή παρέχονται στο πλαίσιο επαγγελματικής ή επιχειρηματικής δραστηριότητας, «αλλά αποτελούν απλές εκδηλώσεις του αιτούντος σωματείου, τις οποίες διοργανώνει για την επίτευξη των καταστατικών σκοπών του (προώθηση διαφημιστικού επαγγέλματος κ.λπ.), στους οποίους πάντως δεν περιλαμβάνεται η πώληση προϊόντων ή η διάθεση υπηρεσιών, και για την αύξηση των εσόδων του». Ως εκ τούτου, δεν πείστηκε ότι αρκούν για να δώσουν στην ΕΔΕΕ τον χαρακτήρα διαφημιζόμενου, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Θα υπάρξει συνέχεια στο ζήτημα; Δεν μπορούμε να ξέρουμε. Η αλήθεια είναι πως όσο ο διαφημιστικός τζίρος στο διαδίκτυο αυξάνεται, το ζήτημα θα επανέρχεται, ίσως με άλλη μορφή και διαφορετική «συσκευασία». Μετά από την εμπειρία του αγγελιοσήμου ωστόσο, όλες οι πλευρές έχουν την ωριμότητα να δουν την πραγματική κατάσταση και να συμφωνήσουν σε 2-3 βασικά πράγματα. Στην προσπάθεια αυτή ο ρόλος του κράτους θα πρέπει να είναι υποστηρικτικός και αντικειμενικός, αλλά όχι καταναγκαστικός. Κάθε νομοθέτημα πρέπει να είναι προϊόν ουσιαστικού διαλόγου με τους εμπλεκόμενους, οι οποίοι γνωρίζουν καλύτερα τις ανάγκες και τα προβλήματα των κλάδων τους. Η ΕΔΕΕ σε όλα τα παραπάνω έχει τεκμηριωμένη άποψη, αλλά και δίκιο σε πολλά ζητήματα. Κι αυτό δεν πρέπει να αγνοηθεί…