Είχα την τύχη να ζήσω την εποχή που πολλές σημαντικές διαφημιστικές καμπάνιες δημιουργούνταν από ελληνικές διαφημιστικές εταιρείες. Και δεν ήταν σπάνιες οι περιπτώσεις που καμπάνιες που δημιουργούνταν εδώ, ξεπερνούσαν τα σύνορα της χώρας. Γιατί άραγε σταμάτησε να συμβαίνει αυτό; Καταρχάς ήταν η εποχή που υπήρχαν περισσότερα μεγάλα αμιγώς ελληνικά brands. Τα οποία συνεργάζονταν με τις εγχώριες διαφημιστικές εταιρείες.
Αλλά υπήρχαν και αρκετές πολυεθνικές επιχειρήσεις που πότε επειδή η ελληνική αγορά ήταν πολύ σημαντική για κάποιο από τα brands τους και πότε επειδή η επιρροή και οι οικονομικές προοπτικές της χώρας μας ήταν σε καλύτερο επίπεδο, διατηρούσαν ισχυρά γραφεία στην Αθήνα. Τα γραφεία αυτά συχνά αποτελούσαν και κέντρο δράσης για την ευρύτερη γεωγραφική περιοχή. Συνεπώς, ήταν και αρκετές πολυεθνικές που δημιουργούσαν καμπάνιες στη χώρα μας συνεργαζόμενες με τις εγχώριες διαφημιστικές. Στη χώρα μας τότε υπήρχαν και πολλά, διαφορετικά και εύρωστα media στα οποία θα προβάλλονταν αυτές οι καμπάνιες. Με τα χρόνια, πολλές μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις εξαφανίστηκαν ενώ άλλες πέρασαν στα χέρια ξένων εταιρειών.
Και ενώ αυτό συνήθως ήταν καλό για την ανάπτυξη των τελευταίων, δεν ήταν αντίστοιχα θετικό για την επιβίωση αρκετών από τα brands τους, τα οποία εξαφανίστηκαν και αντικαταστάθηκαν από τα brands των αγοραστών. Παράλληλα, πολλές πολυεθνικές αποεπένδυαν από μικρότερα τοπικού χαρακτήρα brands, εστιάζοντας στα μεγάλη διεθνή. Και στα χρόνια της χρεωκοπίας οι περισσότερες πολυεθνικές μείωσαν την ισχύ των γραφείων τους στην Αθήνα – κάποιες μάλιστα τα έκλεισαν. Ταυτόχρονα, με τη συνεχή ενίσχυση του διαδικτύου, τα εγχώρια media έχαναν την ευρωστία τους. Πλέον όλο και περισσότερες σημαντικές καμπάνιες δημιουργούνταν «κεντρικά», σε άλλες μεγαλύτερες οικονομίες.
Η εγχώρια διαφημιστική αγορά περιορίστηκε στα λίγα εναπομείναντα διαφημιστικά δραστήρια brands, στον υπερδραστήριο αλλά ιδιόμορφο χώρο των στοιχηματικών εταιρειών, στις συνήθως «τακτικές» καμπάνιες στο ίντερνετ και στο media planning και buying. Καθόλου παράξενη λοιπόν η γκρίνια για περιορισμένη δημιουργικότητα. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα τελευταία χρόνια στα Ermis Awards, η μόνη κατηγορία που παρουσιάζει σχετικό δημιουργικό ενδιαφέρον είναι αυτή του design. Όσο στη χώρα μας δεν δημιουργούμε εύρωστα brands, οι ευκαιρίες για δημιουργικότητα θα περιορίζονται. Και όσο περιορίζεται η δημιουργικότητα στη διαφήμιση, θα δημιουργούνται λιγότερα τέτοια brands. Φαύλος κύκλος. Όλες οι ελπίδες μας λοιπόν συγκεντρώνονται στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Έρχονται και εκλογές…