Ήπιες τεχνολογίες και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, σπίτια από… πηλό και άχυρο, ανακύκλωση, οικοτεχνία. Σύμφωνα με τους συντελεστές, η βιωσιμότητα θα επιδιωχθεί μέσα από εναλλακτικές μορφές απασχόλησης όπως ο αγροτουρισμός, η μεταποίηση γεωργικών προϊόντων, η εκπαίδευση σε θέματα οικολογικής διαβίωσης, η δημιουργία αγροτικών συνεταιρισμών. Μακροπρόθεσμος στόχος για τη «Ζωή», όπως θα λέγεται το χωριό, είναι να αποκτήσει ενεργειακή αλλά και διατροφική αυτάρκεια.
Ελκυστική ιδέα. Τόσο ελκυστική, που αρχίζεις να σκέφτεσαι ότι ίσως θα μπορούσε να βρει εφαρμογή και σε άλλους τομείς. Στη διαφήμιση για παράδειγμα. Το πρώτο διαφημιστικό κοινόβιο! Ένα χωριό -κάπου στο Γέρακα το πιθανότερο-, όπου όλοι οι διαφημιστές θα ζουν αρμονικά, θα μοιράζονται από κοινού όλους τους πελάτες και θα ανταλλάσσουν τις υπηρεσίες τους με βασικά είδη διαβίωσης. Δώσε μου αυγά να σου δώσω καταχώριση, κ.λπ.
Περισσότερα για τη «Ζωή», μπορείτε να διαβάσετε στο site τους (www.cob.gr) και να εμπνευστείτε. Και από δω και πέρα, σας αφήνω να φανταστείτε πώς θα ήταν η εφαρμογή στον χώρο της Διαφήμισης, των παρακάτω αρχών που οι συντελεστές της «Ζωής» θεωρούν απαραίτητες για την επιτυχία του πειράματος: «Περιορισμός στο ελάχιστο των ενεργοβόρων συνηθειών. Συνεργασία, εθελοντισμός. Λήψη συλλογικών αποφάσεων, μέσα από συζήτηση και ομοφωνία»…
Πέραν της πλάκας τώρα -και μη μου πείτε ότι δεν έχει πολύ «ψωμί» η ιδέα για ένα διαφημιστικό κοινόβιο-, η αλήθεια είναι ότι στις συνθήκες που βρεθήκαμε, μόνον οι πιο τρελές ιδέες μπορεί να έχουν κάποια τύχη τελικά. Και φυσικά, ευτυχώς που υπάρχουν και άνθρωποι διατεθειμένοι να δοκιμάσουν καινούργια πράγματα, όσο εξωφρενικά κι αν ακούγονται.
Η διαφημιστική αγορά δεν χρειάζεται βέβαια να υιοθετήσει τη συγκεκριμένη ιδέα. Μπορεί όμως να εμπνευστεί. Να καταλάβει ότι στις δύσκολες συνθήκες στις οποίες έχει βρεθεί, θα χρειαζόταν ίσως λίγη περισσότερη συλλογικότητα, λίγη περισσότερη σύμπνοια και ομοφωνία, μια κάποια τόλμη για να σκεφτεί διαφορετικά και να ξαναγράψει τους κανόνες τους παιχνιδιού. Σωστά αυτήν τη φορά…