Κοινό στοιχείο όλων των μηνιαίων συναντήσεων με τη στήλη αποτελεί η διάθεση ενδοσκόπησης και διεύρυνσης της αυτοσυνειδησίας μας, με τη βοήθεια γνώσεων που εφαρμόζουμε στο πλαίσιο της δουλειάς μας, αλλά ίσως δεν είχαμε εφαρμόσει στην προσωπική μας πορεία και στρατηγική. Η ενδοσκόπηση δεν είναι αυτοσκοπός, ενώ η αλλαγή μας είναι – στο βαθμό που ο καθένας μας κρίνει και επιθυμεί. Ωστόσο, βασική αρχή του Change Management είναι το νόημα του γνωστού ανέκδοτου: «Πόσοι ψυχολόγοι χρειάζονται για να αλλάξει μια λάμπα; Κανένας – η λάμπα θα αλλάξει όταν το θελήσει η ίδια».
Κάπως έτσι, αν και ο καθένας μας εκτίθεται σε διάφορα ερεθίσματα αλλαγής, τελικά το σε ποια από αυτά θα ανταποκριθούμε και σε ποιο βαθμό εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς. Σήμερα σκέφτομαι να μη σας δώσω εγώ το ερέθισμα – να μη φωτίσω εγώ κάποιο συγκεκριμένο θέμα ως πηγή έμπνευσης για αλλαγή, παρά να το επιλέξει ο καθένας μας για τον εαυτό του. Αλλά γιατί τόση έμφαση στην αλλαγή; Γιατί να προτείνεται ως η προσέγγιση που μπορεί να προσφέρει πολλά στον καθένα μας; Δεν έχουμε δικαίωμα στη μη αλλαγή; Δεν μπορεί να ωφεληθούμε από τη μη αλλαγή μας;
Τελικά δεν μπορώ να αποφύγω να σας δώσω τροφή για σκέψη – το λήμμα «αλλαγή» παραπέμπει στη «μετάβαση από μια κατάσταση ή μορφή σε άλλη», την «αντικατάσταση», τη «διακοπή της μονοτονίας και του αναμενόμενου», η λέξη «αλλαγή» προφανώς και παραπέμπει στην υπαρξιακή διάσταση της ζωής. Ώστε τελικά η διαδικασία της αλλαγής δεν είναι παρά η προσωπική μας έμπρακτη υπεράσπιση του να παραμένουμε ζωντανοί. Κάθε ζωντανός οργανισμός βρίσκεται σε διαδικασία μόνιμης και διαρκούς αλλαγής. Και ο νοήμων οργανισμός βρίσκεται σε εκείνη τη διαδικασία αλλαγής που ο ίδιος επιλέγει και αποφασίζει να υπερασπιστεί.
Εξάλλου, ο λαός το λέει ξεκάθαρα: Κάνε εσύ τις αλλαγές που σε αφορούν, γιατί αν δεν τις κάνεις εσύ, θα τις κάνουν οι άλλοι για σένα… Και αλίμονο, κανείς δεν σου εγγυάται ότι θα είναι για το καλό σου!