Μπορεί και να ‘ναι η ιδέα μου με λίγα λόγια, αλλά έχω την αίσθηση ότι φέτος είδα περισσότερο «ανθρώπους» της επικοινωνίας και λιγότερο «επαγγελματίες» από αυτούς που και λίγο σνομπάρουν και λίγο απαξιώνουν γενικώς… Διάθεση συσπείρωσης και αλληλεγγύης μπροστά στα δύσκολα; Επιστροφή στην ανθρωπιά; Μπορεί. Ίσως τελικά να έκανε κι ένα καλό η κρίση, φέρνοντας στα «ίσια» τους κάποιους υπερτροφικούς εγωισμούς, κούφιες ματαιοδοξίες που θράφηκαν με κομπασμούς χρόνια τώρα…
Οι άνθρωποι της επικοινωνίας ξέρουν να επιβιώνουν. Προχθές στα Ermis έδειξαν ότι το ίδιο θα κάνουν και τώρα. Οι «άνθρωποι», όχι οι… «διαφημισταράδες». Οι άνθρωποι, που ξέρουν πως να είναι και σωστοί επαγγελματίες και τώρα θα κάνουν τα αδύνατα δυνατά και θα το αποδείξουν. Συγχαρητήρια σε όλους λοιπόν. Σε όλους όσοι, παρά την κρίση και την κατήφεια, ήρθαν και διαγωνίσθηκαν, έδωσαν αξία στο θεσμό και στην έννοια της δημιουργικότητας και δεν άφησαν να βουλιάξει ένα από τα τελευταία οχυρά αισιοδοξίας για τον κόσμο της επικοινωνίας. Κι ας υπήρχαν οι όποιες ατέλειες. Προσωπικά πάντως είδα -κι αυτό δεν είναι ιδέα μου- τους ανθρώπους της διοργάνωσης να τα δίνουν όλα για να πετύχουν πολλά με πολύ λιγότερα. Και πιστεύω τα κατάφεραν.
Από την άλλη, πρέπει να επισημάνω ότι η σοφή λαϊκή παροιμία που λέει ότι πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι του ανθρώπου, έχει απόλυτο δίκιο. Έτσι λοιπόν, το φαινόμενο της μαζικής αποχώρησης βραβευμένων και οπαδών τους μόλις έπαιρναν τα βραβεία τους χτύπησε και φέτος, αφήνοντας άδειες καρέκλες προς το τέλος της τελετής. Οι καημένες οι… Melisses μάλιστα, η ωραία έκπληξη στους τίτλους τέλους, τραγούδησαν κυριολεκτικά για πέντε ανθρώπους…
Ειλικρινά, αυτό το πράγμα όλα αυτά τα χρόνια δεν έχω καταφέρει να το εξηγήσω. Αν κάποιος έχει μια απάντηση θα θελα να την ακούσω κάποια στιγμή. Μια μέρα το χρόνο είναι αυτή, μια και μοναδική μέρα γιορτής για όλο τον κλάδο, πόσο δύσκολο είναι να καθίσει κανείς από την αρχή ως το τέλος; Μπορεί να είναι ιδέα μου τελικά, αλλά περισσότερο «άνθρωποι» έχουμε ελπίδα να γίνουμε, λιγότερο ανυπόμονοι, μάλλον όχι! Και του χρόνου.