Η εικόνα αυτή αντανακλά την πραγματική κατάσταση όχι μόνο στους συγκεκριμένους ομίλους, αλλά και σε πολλά ακόμα ΜΜΕ στη χώρα. Τι συνεπάγεται η σχέση αυτή δανείων, ιδίων κεφαλαίων και τζίρου; Σημαίνει ότι οι τράπεζες έχουν καταστεί κυρίαρχοι συνέταιροι στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης. Αν τώρα εξετάσει κανείς τους ισολογισμούς των τραπεζών μετά το PSI, δηλαδή την «εθελοντική» κρατική χρεοκοπία, αλλά και με δεδομένους τους δραματικούς ρυθμούς αύξησης των μη εξυπηρετούμενων δανείων στον ιδιωτικό τομέα, προκύπτει αβίαστα ότι και οι παλαιοί μέτοχοι των τραπεζών στην συντριπτική πλειοψηφία τους, δεν έχουν πλέον τα κεφάλαια για να ελέγξουν τις τράπεζές τους.
Η σχέση δανείων- καταθέσεων είναι τέτοια ώστε χωρίς την ανακεφαλαιοποίηση, δηλαδή την είσοδο κεφαλαίων από την Ευρώπη, δεν μπορούν να λειτουργήσουν, συνεπώς και αυτοί εξαρτώνται από τα χρήματα των ευρωπαίων, με ενδιάμεσο το κράτος – δηλαδή το πολιτικό σύστημα -, εφόσον η ανακεφαλαιοποίηση τελικά συμπεριληφθεί στο δημόσιο χρέος.
Συνεπώς μεταξύ Κράτους (πολιτικού συστήματος), Τραπεζών και ΜΜΕ, έχει δημιουργηθεί μια σχέση διαπλοκής που είναι σχεδόν αδύνατον στα επόμενα χρόνια να διαχωριστεί. Τα ΜΜΕ εξαρτώνται από τις τράπεζες, οι τράπεζες από τα ευρωπαϊκά κεφάλαια, τα οποία διαχειρίζεται το εγχώριο πολιτικό σύστημα και το εγχώριο πολιτικό σύστημα από τα ΜΜΕ. Ο κύκλος αυτός, ο οποίος αποτελεί προφανώς ανωμαλία για την εύρυθμη λειτουργία τόσο των ΜΜΕ, όσο και του πολιτικού συστήματος, θα μπορούσε ενδεχομένως να διαρραγεί αν οι ευρωπαίοι αποφάσιζαν να συμμετάσχουν στην ανακεφαλαιοποίηση άμεσα και χωρίς την διαμεσολάβηση του ελληνικού δημοσίου, του οποίου το δημόσιο χρέος είναι ούτως ή άλλως μη διαχειρίσιμο, όπως διαφαίνεται από όλες τις πληροφορίες που αφορούν στην σχετική έκθεση του ΔΝΤ.
Για την ώρα όμως κάποιου είδους προτεσταντική ιδιαιτερότητα εμποδίζει τους ευρωπαίους να κάνουν το λογικό και αυτονόητο, αφού διατηρούν την πεπλανημένη άποψη ότι το ελληνικό δημόσιο τους προσφέρει μεγαλύτερη εξασφάλιση για τα κεφάλαιά τους, απ’ ότι ο άμεσος μετοχικός έλεγχος των τραπεζών που κεφαλαιοποιούν. Το αποτέλεσμα είναι ότι όταν κι αν με το καλό γίνει η ανακεφαλαίοποίηση, η διανομή στην αγορά της επιπλέον ρευστότητας που θα προκύψει, περιλαμβανόμενης και της αγοράς των ΜΜΕ, υπάρχει ισχυρή πιθανότητα να γίνει με κριτήρια εγχώριου πολιτικού συστήματος και όχι με αντικειμενικά τραπεζικά κριτήρια.
Τι θα σημαίνει αυτό για τις παραγωγικότερες και πιο ανταγωνιστικές επιχειρήσεις, περιλαμβανόμενων και των παραγωγικότερων και ανταγωνιστικότερων επιχειρήσεων ΜΜΕ, αλλά και για το σύνολο της οικονομίας, μπορεί ο κάθε αναγνώστης να υποθέσει, αξιοποιώντας την συνολική γνώση και πληροφόρηση την οποία έχει για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσε και λειτουργεί μέχρι σήμερα το πολιτικό μας σύστημα.