Βάζοντας τη συγκεκριμένη λέξη, με την οποία θα ασχοληθούμε σήμερα, σε μηχανές αναζήτησης, προκύπτουν εκατομμύρια αποτελεσμάτων.
Ρωτώντας μεταξύ τυχαίων ομάδων ανθρώπων, όχι κατ’ ανάγκη υψηλόβαθμα στελέχη επιχειρήσεων, όλοι συμφωνούν για την αναγκαιότητά και τη σπουδαιότητά του όρου.
Ξεφυλλίζοντας το οποιοδήποτε έντυπο οποιουδήποτε χώρου, θα συναντήσει κάποιος τουλάχιστον μια αναφορά σε κάποιο σχετικό θέμα. Όταν όμως φτάνει η στιγμή της τρομερής ερώτησης : «Εσείς πόσο συστηματικά θέτετε συγκεκριμένους στόχους στη ζωή σας, και κυρίως πόσο συστηματικά δρομολογείτε την επίτευξή τους;», τότε για τη συντριπτική πλειοψηφία από εμάς… τα πράγματα αλλάζουν δραστικά: πρόσωπα μειδιούν, βλέμματα χάνονται στο άπειρο, λόγια ψελλίζονται συγκεχυμένα, «ατάκες» περί ρομαντισμού και ρεαλισμού ξεστομίζονται, και εν τέλει ένα έντονο και αδυσώπητο «παρόν» καταφέρνει να συνθλίψει οποιαδήποτε διάθεση ενατένισης στο μέλλον.
Γιατί αυτό το παράδοξο; Γιατί ένα τόσο άδοξο τέλος, σε μια έννοια τόσο πολύ και σε τόσο μακρύ διάστημα «δαφνοφορεμένη»;
Θα μπορούσαμε να απομονώσουμε πολλούς διαφορετικούς λόγους:
«έλλειψη χρόνου», «έλλειψη ικανοτήτων», «έλλειψη προηγούμενων αντίστοιχων θετικών εμπειριών», «έλλειψη ισχυρού κινήτρου για το μέλλον»… γενικά «έλλειψη…»! Αλλά και… κακή εμπειρία από την καθημερινότητά μας:
- Όλη τη μέρα ασχολούμαστε με «μαγειρέματα» ώστε να εναρμονιστούν τα δεδομένα μας σε κάποιους «στόχους» (ο Θεός να τους κάνει τέτοιους!) που μας έχουν τεθεί (γιατί άραγε, ακόμη δεν έχουμε καταλάβει),
- Χαρακτηρισμός κάποιων γενικών, αόριστων και συγκεχυμένων προθέσεων ως «στόχοι» (μια και κάθε εταιρεία που σέβεται τον εαυτό της οφείλει να έχει τέτοιους άρα και η δική μας),
- Διαπίστωση στην πράξη του πόσο εύκολο είναι να κακοπάθουν ακόμη και οι πιο αξιοζήλευτοι στόχοι λόγω της ανικανότητας υλοποίησής τους από κάποιους… και η λίστα των «κακών πρακτικών» δεν έχει τέλος! Τι έχει συμβεί λοιπόν, ενώ σε θεωρητικό επίπεδο όλοι αναγνωρίζουμε την αξία τους, στην πράξη οι στάσεις και αντιλήψεις μας απέναντι στους στόχους ουδετερο- ή και αρνητικοποιούνται, χωρίς δυστυχώς να συνειδητοποιούμε ότι με αυτό τον τρόπο ζημιώνουμε μόνο τον εαυτό μας…
Το γεγονός ότι η διαδικασία υλοποίησης κάποιου στόχου μπορεί να έχει κακοπάθει, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να αποποιηθούμε του προσανατολισμού μας σε αυτούς. Αν έχουμε παγιδευτεί σε μια τέτοια αντίληψη, τότε να γνωρίζουμε ότι μόλις στερήσαμε από τον εαυτό μας την προοπτική, την εξέλιξη, άρα και τη νεότητά μας! Αν αντίθετα, θέλουμε να ανασύρουμε, έστω και σήμερα, το θέμα της «θέσπισης στόχων», τότε ας θυμηθούμε: Μαγικοί στόχοι δεν υπάρχουν, υπάρχουν όμως κάποιες πρακτικές που βοηθούν στην επίτευξή τους:
Οι στόχοι πρέπει να είναι δικοί μας, να συνδέονται με ικανότητες και δυνάμεις μας, να εμπεριέχουν ευέλικτα πλάνα υλοποίησής τους, να είναι σε άμεση συνάφεια με τις αξίες και τις αρχές μας, με τον τρόπο που εμείς θέλουμε να παίζουμε αυτό το παιχνίδι που λέγεται ζωή! Κάποιοι επιμένουν και για μια ακόμη διάσταση ώστε να γίνει ο στόχος μας ακόμη πιο ουσιαστικός για εμάς. Μιλούν για την «ολιστικότητα» των στόχων. Σκόπιμο λοιπόν είναι, ώστε στο πλαίσιο των στόχων που θέτουμε να λαμβάνουμε υπόψη μας πολλές διαφορετικές διαστάσεις μας πέραν της επαγγελματικής ώστε να μην καθορίζουμε στόχους μονομερώς. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αφήνοντας πτυχές της ζωής μας απέξω πολύ πιθανόν να επηρεάζαμε τη ζωή μας ως προς αυτές αρνητικά (σας θυμίζει κάτι;).
Και για να είναι επιτεύξιμοι οι στόχοι μας, ας θυμηθούμε εξάλλου ό,τι μας έλεγαν κάποια στιγμή σε κάποια θρανία: οι στόχοι πρέπει να είναι S.M.A.R.T. ! (συγκεκριμένοι, μετρήσιμοι, εφικτοί, ρεαλιστικοί, χρονικά προσδιορισμένοι) – μήπως για τη μη -μέχρι τώρα- επίτευξη κάποιων στόχων μας, ευθυνόταν η έλλειψη κάποιας από τις παραπάνω προϋποθέσεις; Αφήνω για το τέλος ένα μυστικό: Όλοι όσοι πιστεύουν στη θέσπιση και διεκδίκηση στόχων, έχουν κάτι κοινό. Για την ακρίβεια, διαθέτουν μια κοινή εμπειρία. Αυτή που συνδέεται με μια υπέροχη, αναντικατάστατη αίσθηση ικανοποίησης που έχουν βιώσει τη στιγμή της επίτευξης του στόχου τους! Τι κάνει μοναδική αυτή την εμπειρία; Όχι μόνο η αίσθηση επιτυχίας που από μόνη της είναι πηγή ενέργειας, αλλά κυρίως όλη η προηγούμενη ανάπτυξη ικανοτήτων και δεξιοτήτων που απαιτήθηκαν για την επίτευξη αυτού του στόχου!
Κλείνοντας, μια ευχή: Να μη στερείτε από τον εαυτό σας αντίστοιχες εμπειρίες, και να προσθέτετε όλο και περισσότερες τέτοιες κατακτήσεις στο ατομικό (προσωπικό και επαγγελματικό) σας χαρτοφυλάκιο!