Κανονικά δεν θα ‘πρεπε να μας πειράξει και πολύ. Η χρονιά που πέρασε ήταν ολόκληρη μια κόλαση και το θερμόμετρο της αντοχής μας χτυπούσε κόκκινο, ακόμη και στην καρδιά του χειμώνα. Εξασκηθήκαμε. Σιγοψηθήκαμε στη φωτιά της οικονομικής κρίσης…
Η αγαπημένη μας αγορά της Επικοινωνίας έζησε, ζει και θα βιώσει ακόμη πιο έντονα τη χειρότερη φάση της εδώ και δεκαετίες. Η διαφημιστική δαπάνη βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, οι εταιρείες αγωνίζονται να επιβιώσουν, οι συνθήκες γίνονται όλο και πιο περίπλοκες… Μέσα σ’ όλα αυτά, οι ιδιαιτερότητες του αθάνατου ελληνικού συστήματος δημιουργούν ακόμη πιο απρόβλεπτες καταστάσεις και όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά…
Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο κι επειδή όση εξάσκηση και να ‘χεις κάνει, ο καύσωνας τελικά δεν παλεύεται, χρειαζόμαστε απαραίτητα διακοπές. Χρειαζόμαστε λίγη χαλάρωση, χρειαζόμαστε να κάνουμε μια παύση στα υπερεντατικά μαθήματα ανώτερων οικονομικών και να ξαναγυρίσουμε στην πρώτη δημοτικού. Να βουτήξουμε τα πόδια μας στη θάλασσα και αντί για spreads, να μετράμε βοτσαλάκια.
Αφελές, θα πείτε. Θα συμφωνήσω. Η φωτιά δεν έχει σβήσει, τα κάρβουνα είναι αναμμένα κι απλώς θα ρίξουμε πάνω τους λίγο θαλασσινό νερό και άμμο. Όμως είναι κι αυτό ένα προνόμιο των διακοπών, να γίνεσαι λίγο αφελής, εκτός τόπου και χρόνου, λίγο «αλλού». Είναι απαραίτητο να συσσωρεύσουμε λίγη αφέλεια για να αντιμετωπίσουμε τη συνέχεια και να δοκιμάσουμε τις αντοχές μας σε ακόμη πιο υψηλές θερμοκρασίες…
Θέλω να κλείσω αυτήν τη στήλη με την ευχή για ένα καλό καλοκαίρι, με την προσδοκία η αξιοσέβαστη απραξία των διακοπών, να μας γεμίσει ενέργεια για τη συνέχεια. Όπως έχει πει κι ο αγαπημένος συγγραφέας, ο Α. Καμί, «μέσα στον πιο βαθύ χειμώνα, ήταν που τελικά έμαθα ότι μέσα μου βρίσκεται το πιο ανίκητο καλοκαίρι…».
Καλές διακοπές.