Στα χρόνια της κρίσης η αγορά της Επικοινωνίας και των Media συρρικνώθηκε σε όγκο και αξία τουλάχιστον κατά 50% συνολικά, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα δεκάδες έμπειρα στελέχη του κλάδου να τεθούν εκτός αγοράς.
Αυτό σημαίνει ότι για τα media, ηλεκτρονικά και μη, υπάρχει μια μεγάλη ευκαιρία απορρόφησης των στελεχών αυτών, σε περίπτωση βέβαια που αυτό προβλέπεται στο business plan τους. Με άλλα λόγια, σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, τα media έχουν να επιλέξουν ανάμεσα σε μια «δεξαμενή» έμπειρων και ικανών επαγγελματιών για να στελεχώσουν είτε το εμπορικό τους τμήμα, είτε το δημοσιογραφικό, είτε άλλο. Είναι λοιπόν απορίας άξιον να βλέπουμε σε κάποιες των περιπτώσεων, σημαντικά ΜΜΕ να πορεύονται έχοντας στα εμπορικά τους τμήματα ανθρώπους που ουδεμία σχέση έχουν με τη λειτουργία του marketing και των πωλήσεων.
Προσέξτε, όχι «φθηνά» στελέχη, αλλά άσχετα με το αντικείμενο. Που δεν έχουν ούτε σπουδές σε Επικοινωνία ή Marketing, αλλά ούτε και εμπειρία σε αυτούς τους κλάδους. Που δεν μπορούν να χαράξουν ορθολογική και ρεαλιστική εμπορική πολιτική και δεν έχουν το υπόβαθρο να σταθούν απέναντι στα έμπειρα και «μπαρουτοκαπνισμένα» στελέχη των μεγάλων media specialist agencies ώστε να συζητήσουν για KPI’s και GRP’s. Στην περίπτωση δε, που τα ΜΜΕ έχουν επενδύσει σημαντικά ποσά στην αναδιάρθρωσή τους, αλλά και στο περιεχόμενο του προϊόντος που προσφέρουν, η απορία γίνεται ακόμα μεγαλύτερη και μοιραία οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η επιλογή των στελεχών αυτών έγινε με άλλου είδους κριτήρια και όχι με κριτήρια επαγγελματικών ικανοτήτων.
Και μπορεί τα άλλου είδους… κριτήρια, εν μέρει να ήταν «αποδεκτά» πριν 10-15 χρόνια ως αναγκαίο κακό, σήμερα όμως δεν υπάρχουν πολυτέλειες για τέτοιες πρακτικές. Το να βλέπουμε και σήμερα τέτοιες καταστάσεις προκαλεί θλίψη, ενώ παράλληλα επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά ότι η κρίση δεν άλλαξε ούτε ανορθόδοξες πρακτικές, ούτε καταστροφικές νοοτροπίες του παρελθόντος. Κάτι που αν συνέβαινε θα ήταν και το μοναδικό κέρδος από την κρίση. Αλλά, ούτε αυτό…