Ειλικρινά φίλες και φίλοι, ευτυχώς που το γράψιμο στα print media είναι ασύγχρονη επικοινωνία και δεν χρειάζεται να μιλήσω live. Γιατί όποιος και αν μου έκανε την ερώτηση «πάλι ρε φίλε με το Web 2.0 θα ασχοληθούμε;» η μόνη απάντηση που θα είχα θα ήταν το σκύψιμο του κεφαλιού και η διακριτική αποχώρησή μου. Όσο και να θέλω ν αγιάσω όμως δεν μ’ αφήνουνε.
Ήθελα ο ερίφης να πιστεύω, ότι 4-5 χρόνια μετά τις πρώτες μάχες για το διαβόητο, περιβόητο και ότι άλλο -βόητο θέλετε που να ταιριάζει στο Web 2.0, δεν θα ξαναχρειαζόταν να συμμετάσχω σε συζήτηση περί του αν υπάρχει ή δεν υπάρχει. Θέλετε να συζητήσω σοβαρά αν υπάρχουν οι γοργόνες; Όποτε θέλετε. Οι νεράιδες; Αν το έχετε καημό να το πιάσουμε κι αυτό το θέμα. Τα παιδιά από τη Βραζιλία; Στο τσακίρ κέφι, το συζητάμε κι αυτό. Το CPM με απόλυτη τιμή 40; Θα γελάσω αλλά δεν θα σας χαλάσω το χατίρι. Οι Google Experts που συμπαθούν το Display Αdvertising; Αν σας αρέσουν τα παραμύθια, εγώ δεν φέρνω αντιρρήσεις ούτε σε τέτοιες προκλήσεις. Βλέπετε τι παραχωρήσεις κάνω. Πόσο χαμηλά ακόμα να πέσω για να καταλάβετε το δράμα που περνάω;
Δεν αντέχεται αδέρφια άλλο αυτό το πράγμα. Άκουσα ότι το Web 2.0 είναι τεχνολογία. Άκουσα ότι είναι ουτοπία. Ότι είναι φιλοσοφία. Ότι είναι αηδία. Ότι είναι απάτη. Ότι είναι η Χιονάτη με τους εφτά νάνους και το θείο τους το μικρό μαζί. Άκουσα και τι δεν άκουσα. Από τους ίδιους που άκουγα κάποτε ότι τα blogs θα εξαφανιστούν πριν βγει το 2006 και τώρα προσκυνάνε το βράδυ τη WordPress. Από τους ίδιους που θεωρούσαν το Facebook μία τεράστια φούσκα και δεν τους προλαβαίνουμε να στήνουν Apps (sic).
Γιατί πρέπει όμως να ακούω ότι «το Web 2.0 δεν υπάρχει αλλά εμείς είμαστε συμβατοί μ’ αυτό» και να το λέμε και σοβαρά; Γιατί αδέρφια executives όλου του κόσμου; Γιατί μας βασανίζετε; Έχουμε προηγούμενα;
Και στην τελική – τελική αν θέλετε να υπογράψουμε δήλωση μετάνοιας πείτε το μας. Δεν υπογράφουμε βέβαια, αλλά χάθηκε ο κόσμος να μας στείλετε σε μία Γυάρο;