Και εκτός αυτού, δεν καταλαβαίνω την εμμονή από τη διαφημιστική αγορά για ένα SNS που δεν θέλει διαφήμιση πάνω του. Δεν είμαι φαν των μονοπωλίων στην πράξη είναι αδιάφορο αν είναι κανείς φαν τους ή όχι-, όμως όλο το νόημα ενός κοινωνικού δικτύου είναι η συμμετοχή σ’ αυτό. Για μια σειρά από λόγους, ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ και ο θίασός του, κατάφεραν καλώς ή κακώς (κατ’ εμέ «κακώς», αλλά όπως είπα, στην πράξη αυτό είναι αδιάφορο) να κάνουν το δικό τους δίκτυο το δημοφιλέστερο και να συνδέσουν πάνω του εταιρείες, προϊόντα, υπηρεσίες -ουσιαστικά έναν ολόκληρο κόσμο. Το ότι υποστηρίζουν τον κόσμο αυτόν με διαφημίσεις μπορεί να ήταν κάποτε ενοχλητικό για κάποιους, όμως ο περισσότερος κόσμος έμαθε να τις αγνοεί όταν δεν τον ενδιαφέρουν και να τις επιλέγει όταν τον αφορούν, εν αντιθέσει με την τηλεόραση ή τα έντυπα Μέσα που έμαθε να τις αγνοεί απλώς.

Εν κατακλείδι πιστεύω ότι η έλλειψη διαφημίσεων δεν είναι επαρκής δικαιολογία για να εγκαταλείψει κανείς το Facebook. Οπότε ποιος μπορεί να είναι; Η αποκλειστικότητα; Θα μπορούσε, όμως αν οι άνθρωποι του Ello δε σκοπεύουν να το κάνουν μια κλειστή λέσχη, αργά ή γρήγορα ο κόσμος που θα μαζευτεί επάνω του θα είναι αρκετός ώστε το επιχείρημα περί αποκλειστικότητας να μην ισχύει –χώρια που ακόμα και στο Facebook, αν θέλει κανείς να επικοινωνεί μόνο με τους ανθρώπους που θέλει, μπορεί. Μήπως η ιδέα ότι το νέο δίκτυο δεν υποστηρίζεται από μια εταιρεία-κολοσσό;

Ούτε το Facebook υποστηριζόταν πριν από 10 χρόνια, όμως τελικά η εταιρεία που το δημιούργησε έγινε κολοσσός. Όσο για το Google+, το υποστηρίζει μια εταιρεία που είναι κολοσσός, μάζεψε πάνω του μισό δισ. χρήστες και παρόλα αυτά δεν κατάφερε να γίνει Facebook -αν αυτό ήταν που ήθελαν οι κ.κ. Πέιτζ και Μπριν. Το Facebook θα παραμείνει αυτό που είναι όσο καλά και αν πάει το Ello. Θα στοιχημάτιζα μάλιστα ότι ένα μεγάλο μέρος των χρηστών του τελευταίου, ακόμα και όταν ωριμάσει, θα εξακολουθήσει να χρησιμοποιεί και το Μεγάλο Μπλε social network επειδή είναι κάτι που το χρησιμοποιούν όλοι, παρά τα όποια μειονεκτήματά του.