Ο φορολογούμενος λοιπόν καλείται να πληρώσει για άλλη μια φορά -γιατί το ανταποδοτικό τέλος είναι στην ουσία φόρος-, την ίδια ώρα που ισχυρά ιδιωτικά κανάλια, όπως ο ΑΝΤ1 προ ημερών, συνεχίζουν να μειώνουν τα κόστη προσωπικού τους, απολύοντας ή περιορίζοντας τους μισθούς.

Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα. Ακόμα και με το φάσμα της τυπικής χρεοκοπίας προ των πυλών, το ελληνικό κράτος που ήδη έχει κάνει πιστωτικό γεγονός πραγματικού ύψους 150 δισ. ευρώ (τόσα έχασαν όσοι είχαν αγοράσει ελληνικά κρατικά ομόλογα στο PSI), συνεχίζει να διορίζει για να κρατήσει ζωντανό τον υπερπολυτελή μηχανισμό επικοινωνίας του, ή -αν κρίνουμε από τις λοιπές διατάξεις του νομοσχεδίου-, προπαγάνδας του.

Πράγματι, το πόσο «παλιά» θα είναι η «νέα» ΕΡΤ προκύπτει από σειρά προβλέψεων του νέου νομοσχεδίου. Πιο συγκεκριμένα, προκύπτει:
– Από τη διαδικασία επιλογής διοίκησης, που γίνεται με απλή κυβερνητική πλειοψηφία από τη Βουλή και χωρίς να προβλέπεται κανένα ειδικό προσόν για τα μέλη του Δ.Σ. (εκτός ενός πτυχίου), ενώ για την εισήγηση που θα κάνει ο αρμόδιος υπουργός στη Βουλή δεν προβλέπεται η γνωμοδότηση κανενός ανεξάρτητου φορέα ή Επιτροπής.
– Από το γεγονός ότι δεν προβλέπεται ανεξάρτητο εποπτικό συμβούλιο (μόνο το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο, που ως τώρα δεν έχει ποτέ ασχοληθεί με την ΕΡΤ και μπορεί επί της ουσίας να λειτουργήσει μόνο σε ακραίες περιπτώσεις παραβί-
ασης της νομοθεσίας, όχι να ελέγξει την καλή λειτουργία, όπως κάνει ένα εποπτικό συμβούλιο). Αντίθετα προβλέπεται ότι ο υπουργός ευθέως εποπτεύει την ΕΡΤ, που γίνεται έτσι και πάλι άμεσα εξαρτώμενο όργανο της κομματικο-κυβερνητικής εξουσίας. 
– Δεν υπάρχει καμία αιτιολόγηση για τους λόγους για τους οποίους γίνονται όλες αυτές οι προσλήψεις. Τι υπηρεσίες δηλαδή θα προσφέρουν και γιατί πρέπει να είναι χιλιάδες και όχι εκατοντάδες (ή μηδενικές) καμία μελέτη δεν το δικαιολογεί, αφού καμία μελέτη και σχέδιο δεν συνοδεύει το νομοσχέδιο. Το σχέδιο θα ακολουθήσει αργότερα. Πρώτα αποφασίζεται πόσοι θα δουλεύουν και μετά να ψάχνουν να βρουν τι θα γίνει μ’ αυτούς! 
– Η διαχείριση επίσης γίνεται χωρίς διασφαλίσεις διαφάνειας, αφού οι κανονισμοί λειτουργίας καταρτίζονται από την ίδια τη Διοίκηση της ΕΡΤ, αντί να ανατεθούν σε τρίτο φορέα, που θα έθετε ένα αντικειμενικό πλαίσιο
 διαφάνειας και κανόνων, εντός των οποίων θα καλείτο να λειτουργήσει η εκάστοτε διοίκηση.

Μακάρι όλα αυτά να είναι απλώς ατυχείς διατάξεις και η νέα ΕΡΤ να προκύψει καλύτερη από την παλιά. Όμως τα πραγματικά περιστατικά δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Όταν προσλαμβάνονται πίσω οι ίδιοι άνθρωποι και χρησιμοποιούνται οι ίδιες μεθοδολογίες (μέχρι και τα κοινωνικά συμβούλια της δεκαετίας του 80 ξεθάφτηκαν), αναπόφευκτα προκύπτει το ίδιο αποτέλεσμα.