Η όλη διαδικασία είχε ανακοινωθεί με κάθε επισημότητα, αφού θεωρήθηκε ότι αυτό το σήμα θα αποτελέσει το έναυσμα για μια περισσότερο στρατηγική διείσδυση των ελληνικών προϊόντων τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο και στο εξωτερικό. Σήμερα ωστόσο δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα, ενώ την προηγούμενη εβδομάδα οι οικονομικές εφημερίδες ανέφεραν και πάλι «την απόφαση του Υπουργείου Ανάπτυξης να επισπεύσει τις διαδικασίες του διαγωνισμού». Για άλλη μια φορά, μια κίνηση που θα ήταν προς όφελος τόσο των ελληνικών προϊόντων, όσο και του ίδιου του κράτους – για ευνόητους λόγους –, μένει στις ανακοινώσεις και στα χαρτιά. Τι μπορεί άραγε να φταίει; Η ανοργανωσιά; Η αδιαφορία; Τα συμφέροντα; Ή μήπως η ανικανότητα; Ότι κι αν είναι, τα γεγονότα δείχνουν πως «όλα τριγύρω αλλάζουνε (τα χρόνια της κρίσης) και όλα τα ίδια μένουν». Θα πει κανείς «μα καλά, τόσο σημαντικό είναι που ένας τέτοιος διαγωνισμός έχει καθυστερήσει;».
Η απάντηση είναι ξεκάθαρη: Ναι, είναι, διότι μια τέτοια εξέλιξη θα ενίσχυε τη δυναμική των ελληνικών προϊόντων. Μπορεί να υπάρχουν σοβαρότερα ζητήματα που «τρέχουν», αλλά εάν δεν αλλάξουμε νοοτροπίες από τα «μικρά», πώς θα αλλάξουμε στα «μεγάλα»; Τα ελληνικά προϊόντα δίνουν μάχες, τόσο εντός, όσο και εκτός. Ιδιαίτερα στο εξωτερικό, η κορυφαία ποιότητά τους δεν αρκεί για την καθιέρωσή τους, αφού απαιτείται κοινή πολιτική των εξαγωγικών εταιρειών, με την ουσιαστική στήριξη του ελληνικού κράτους. Ούτε το ένα έχει γίνει, ούτε το άλλο. Διότι μάθαμε χρόνια τώρα να τα βάζουμε όλα στον «αυτόματο πιλότο». Είναι αυτή ακριβώς η νοοτροπία που μας έφερε ως εδώ. Και που δυστυχώς πιστεύω ότι θα συνεχίσει να μας κρατά καθηλωμένους στις κακές πρακτικές του παρελθόντος, αφού δεν βλέπω διάθεση από κανέναν θεσμικό να αλλάξει κάτι επί της ουσίας.