Ο τίτλος αυτού του οδοιπορικού θα μπορούσε να είναι «Στο δρόμο με τις πινακίδες» και δεν θα ‘χε τίποτα να ζηλέψει από το γνωστό θρίλερ «Στο δρόμο με τις λεύκες». Διότι περί θρίλερ πρόκειται. Δεκάδες, εκατοντάδες πινακίδες ξεφυτρώνουν δεξιά κι αριστερά. Ένας διαγωνισμός για το πιο «μεγάλο», το πιο φανταχτερό, το πιο «να σου βγάλω το μάτι». Μάρκες, προϊόντα και υπηρεσίες συνωστίζονται σ’ ένα χορό παντελούς έλλειψης αισθητικής και σεβασμού στο τοπίο και στο περιβάλλον. Από σουβλάκια, καφέδες και κομμωτήρια, μέχρι φανοποιεία, φροντιστήρια, ιατρεία και βενζινάδικα, όλα συναγωνίζονται ποιο θα βγει πιο έξω στο δρόμο να σε χτυπήσει, ποιο θα κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση και θα φορέσει τα πιο ζωηρά χρώματα. Να μην ξεχάσουμε φυσικά τις πανταχού παρούσες «Σύγχρονες κατασκευές βόθρων», που παραμονεύουν σε κάθε γωνία με πηχυαία μαύρα γράμματα σε κίτρινο καναρινί φόντο. Η πληροφορία πάντως είναι χρήσιμη για την εν λόγω περιοχή…
Μέσα σε όλον αυτόν τον ορυμαγδό, συναγωνίζονται και κάποια brands με λογική και σχέδιο πίσω τους, τα οποία βέβαια ρίχθηκαν στη συνέχεια να κονταροχτυπηθούν με τις τερατωδών διαστάσεων «Περιφράξεις» και τα φωσφορίζοντα «Ψιλικά». Ξελαιμιάζονται λοιπόν κι αυτά και μάχονται να καταπατήσουν λίγο ακόμη το πεζοδρόμιο και να κρεμαστούν πάνω από τα κεφάλια των οδηγών…
Ελληνική καινοτομία το φαινόμενο των κάθετων πινακίδων. Oι υπόλοιποι Ευρωπαίοι διαθέτουν προφανώς κάποιο είδος εξωγήινης περιφερειακής όρασης, που τους επιτρέπει να εντοπίζουν το κατάστημα που τους ενδιαφέρει μόνο με τις οριζόντιες επιγραφές πάνω από τις εισόδους. Άντε το πολύ να αναρτήσουν καμιά πλακέτα -οριζόντια πάντα-, που θα αναγράφει τι μπορεί να βρει κανείς στους υπόλοιπους ορόφους. Σπάνια πάντως θα τους δεις να κρεμιούνται από τα μπαλκόνια και να ξαπλώνονται στα πεζοδρόμια για να διαλαλήσουν την πραμάτεια τους.
Θα περίμενε κανείς σε μια καινούργια γειτονιά οι άνθρωποι να μην επαναλάβουν τα λάθη του παρελθόντος. Θα περίμενε να αδράξουν την ευκαιρία της «άγραφης πλάκας» και να φτιάξουν από την αρχή κάτι όμορφο κι αν όχι καινοτόμο και πρωτοποριακό, κάτι που τουλάχιστον να δείχνει έναν κάποιο σεβασμό στους γύρω, σε ό,τι υπάρχει έξω από το «εγώ». Σιγά μη… Ηθικόν δίδαγμα στο οδοιπορικό μας δεν υπάρχει. Είναι απλώς μια καταγραφή της ανύπαρκτης αισθητικής μας, για την οποία είμαστε οι εξολοκλήρου και μόνοι υπεύθυνοι και η οποία με τη σειρά της, ευθύνεται για πολλά από τα δεινά μας…