Οι χαρισματικοί ηγέτες της χώρας όμως έχουν εκλείψει εδώ και καιρό. Είναι σχεδόν σίγουρο είναι ότι εάν υπήρχαν, σήμερα θα βρισκόμασταν σε καλύτερη κατάσταση. Δεν είμαστε όμως. Και επειδή η πολιτική δεν είναι ξεκομμένη από την κοινωνία, αλλά απόλυτα συνυφασμένη μαζί της, θέτω έναν ακόμα, ανάλογο προβληματισμό: Υπάρχουν σήμερα ηγέτες managers στο ελληνικό επιχειρείν;
Και εδώ η συζήτηση έχει πολλές παραμέτρους. Σε προηγούμενο τεύχος του Marketing Week, ο Μιχάλης Παγίδας, Πρόεδρος της ΕΑΣΕ τόνιζε το αυτονόητο, ότι δηλαδή η χώρα χρειάζεται ηγέτες και όχι διεκπεραιωτές. Πολύ σωστά. Τι γίνεται όμως με τους managers; Σαφώς και υπάρχουν πολλοί που κρατάνε γερά το τιμόνι του καραβιού στα χέρια τους, δεν φοβούνται να «βραχούν», είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης και παλεύουν για το καλύτερο. Το ποιοι είναι αυτοί, είναι εύκολο να το διακρίνει κανείς.
Ωστόσο, κατά τη γνώμη μου, αυτοί αποτελούν τη μειοψηφία. Υπάρχουν πολλοί που παραμένουν κρυμμένοι πίσω από εταιρείες και brands και με άλλοθι την κρίση αποφεύγουν να πάρουν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες, να τολμήσουν, να ρισκάρουν. Είναι εκείνοι που τους τρώει το σύνδρομο του «μαζί τα φάγαμε», θεωρώντας ενδόμυχα ότι έχουν κι αυτοί μερίδιο ευθύνης για τη σημερινή κατάσταση. Η σιωπή όμως σε αυτή την περίπτωση δεν είναι χρυσός, αλλά ένδειξη ωχαδελφισμού και ευθυνοφοβίας.
Που είναι οι ηγέτες εκείνοι που θα βγουν μπροστά και θα πουν δυνατά και δημόσια την άποψή τους; Που θα λειτουργήσουν ως φάρος πορείας όχι μόνο για την δική τους εταιρεία, αλλά για το σύνολο του επιχειρηματικού κλάδου; Που δεν θα ντραπούν να πουν «έκανα λάθος», εάν πράγματι έκαναν. Που δεν θα αγνοήσουν την ουσιαστική αυτοκριτική. Που θα δώσουν όραμα σε όλους τους υπόλοιπους.
Βλέπω ακόμα και θεσμικούς φορείς να μην λειτουργούν συλλογικά, όπως απαιτεί η συγκυρία, αλλά να πορεύονται εμμέσως πλην σαφώς με τη λογική του «ο σώζων εαυτόν σωθήτο». Όλους αυτούς θα τους κρίνει η ιστορία. Και είναι πολύ λυπηρό να βλέπεις ότι δεν λείπουν μόνο οι πολιτικοί ηγέτες, αλλά και οι ηγέτες στον επιχειρηματικό στίβο. Ίσως βέβαια εάν είχαμε πραγματικά τέτοιους ηγέτες να μην είχαμε φτάσει σε αυτό το σημείο. Ίσως…
Στο σημερινό τεύχος δεσπόζει ένα αφιέρωμα στην Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, με ενδιαφέροντα ρεπορτάζ που αξίζει να προσέξετε. Ίσως μετά να μπορέσετε να δώσετε μια απάντηση στο – ρητορικό προς το παρόν – ερώτημα «μήπως μας χρειάζονται περισσότερες γυναίκες-ηγέτες»; Οι απαντήσεις είμαι σίγουρος ότι θα έχουν μεγάλο ενδιαφέρον.