Όχι γιατί η επιρροή της τηλεόρασης στην πολιτική διαδικασία δεν είναι σημαντική -είναι σαφές ότι οι σταθμοί εξακολουθούν να ασκούν επιρροή έστω κι αν το εκλογικό σώμα είναι τόσο καχύποπτο ώστε η αντίδρασή του να είναι περισσότερο απρόβλεπτη παρά ποτέ- όσο γιατί το κράτος είναι και θα είναι για πολλά χρόνια σε τόσο δύσκολη θέση, ώστε η αποκόμιση αδικαιολόγητων κερδών μέσω της πολιτικής επιρροής να καθίσταται μια εξαιρετικά αβέβαιη και παρακινδυνευμένη απόφαση.
Ταυτόχρονα η σοβαρή μείωση των διαφημιστικών εσόδων και η μη προσέλκυση αντίστοιχη εσόδων ακόμα και από τα κανάλια που σημειώνουν επιτυχίες σε ό,τι αφορά την τηλεθέασή τους (χαρακτηριστικό αυτό που συνέβη με τα διαφημιστικά έσοδα του Mega και του Star), αλλά και τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι σταθμοί, που οδηγούν κάποιους από αυτούς αναπόφευκτα στα χέρια των τραπεζών, δημιουργούν ένα πλαίσιο στο οποίο οι σταθμοί είναι περισσότερο ευάλωτοι παρά ποτέ στις διαπραγματεύσεις τους με την πολιτική εξουσία. Ιδίως αν λάβουμε υπόψη μας ότι η επόμενη προγραμματισμένη εκλογική αναμέτρηση είναι πλέον το 2013 εκτός αν συμβούν απρόβλεπτα δραματικά γεγονότα ή αν η κυβέρνηση επιχειρήσει για δικούς της λόγους νωρίτερα εκλογές.
Σε όλα αυτά πρέπει να προστεθεί και η αλλαγή του ραδιοτηλεοπτικού χάρτη, η οποία επέρχεται το 2011 με τη χορήγηση των νέων τηλεοπτικών αδειών, στο ψηφιακό πλέον περιβάλλον. Οι πληροφορίες που δημοσιεύονται μιλούν για πιθανή επιλογή του διαχωρισμού των παρόχων περιεχομένου από τους παρόχους δικτύου, στους οποίους με υψηλό τίμημα θα χορηγηθούν άδειες για 4 τουλάχιστον κανάλια, ενώ θα περιοριστεί σημαντικά και ο αριθμός των περιφερειακών σταθμών.
Αν σε όλα αυτά προστεθεί και η φημολογούμενη προσπάθεια των μεγάλων επιχειρηματιών των media να δημιουργηθεί ένα ταμείο σωτηρίας για τις μεγάλες επιχειρήσεις Μέσων Ενημέρωσης, ανάλογα με αυτό που υπάρχει για τις τράπεζες, τότε προκύπτει ασφαλώς ένας τελείως καινούργιος συσχετισμός ισχύος μεταξύ πολιτικής και «επιχειματοmediaκής» εξουσίας. Αν και πώς θα αξιοποιήσει το νέο αυτό συσχετισμό η κυβέρνηση, είναι μια άλλη υπόθεση. Το περιβάλλον στα ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης ήταν πάντα ρευστό και οι προσωπικές αντιπαραθέσεις και οι παράλογες -ενίοτε- συγκρούσεις έχουν πολλές φορές καταλήξει σε τελείως απρόβλεπτα πολιτικά και επιχειρηματικά αποτελέσματα. Συνεπώς, κανείς θα πρέπει να είναι πολύ επιφυλακτικός πριν καταλήξει σε συμπεράσματα και προβλέψεις, με βάση τους καινούριους συσχετισμούς.
Επιπροσθέτως όλες οι βεβαιότητες όλων των εμπλεκομένων σκιάζονται από τον κίνδυνο της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας, ο οποίος όπως δείχνουν τόσο τα δημοσιονομικά στοιχεία όσο και οι πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις στην υπόλοιπη Ευρώπη, δεν έχει δυστυχώς απομακρυνθεί. Γεγονός απευκταίο, που αν συμβεί θα σαρώσει ως τσουνάμι το πολιτικό και επιχειρηματικό σκηνικό και θα αχρηστεύσει κάθε επιμέρους σχεδιασμό και υπολογισμό και στον χώρο των Μedia.