Πρώτον, γιατί η ΕΚΕ έχει από καιρό συνδεθεί ως εταιρική δραστηριότητα με την ίδια τη φήμη και το brand equity μιας εταιρείας ή ενός οργανισμού. Δεύτερον, γιατί ομολογουμένως ήταν η πρώτη διοργάνωση του είδους που προσέλκυσε το ενδιαφέρον τόσο πολλών και τόσο ικανών «παικτών» στο χώρο της ΕΚΕ από την ελληνική αγορά.

Δεν γράφω όμως αυτή τη στήλη για να ευλογήσω τα γένια της BOUSSIAS, αλλά γιατί μου έκανε εντύπωση η αλλαγή στη ρητορική και τις πρακτικές γύρω από τις ενέργειες ΕΚΕ που παρουσιάστηκαν. Η αλλαγή στη ρητορική συνδέεται με την οικονομική κρίση ή προκύπτει από αυτή. Έτσι, φράσεις όπως «στρατηγική προτεραιότητα», «πυλώνας επικοινωνίας» ή «υπευθυνότητα» που ακούγαμε σε προηγούμενα συνέδρια, έχουν πια αντικατασταθεί από λέξεις και όρους όπως «αλληλεγγύη», «κοινωνική συνεισφορά», «φιλανθρωπία» ή «προσφορά».

Είναι σαφές ότι η κρίση δημιουργεί πολλά περιθώρια για προσφορά στο συνάνθρωπο και στην κοινωνία ευρύτερα.  Τι γίνεται όμως με τη στρατηγική για το αύριο; Τόσο την επικοινωνιακή στρατηγική των εταιρειών, όσο και τη στρατηγική μας ως χώρα, προκειμένου να βγούμε από αυτή τη δυσμενή κατάσταση;
Και εξηγούμαι: η αναγκαιότητα να συνδέεται η στρατηγική και οι ενέργειες ΕΚΕ με τον εταιρικό σκοπό και, ακόμα ευρύτερα, με το ίδιο το όραμα και την αποστολή της εταιρείας, δεν αλλάζει επειδή διανύουμε περίοδο κρίσης. Κάποια στιγμή η κρίση θα τελειώσει και τότε δεν θα αρκεί η προσφορά φαγητού ή κρεβατιών προκειμένου μια εταιρεία να πείσει ότι κάνει ΕΚΕ και να αντλήσει έτσι προστιθέμενη αξία. Όμως, τότε θα είναι πολύ πιο δύσκολο για τους διαχειριστές των ενεργειών ΕΚΕ να επανέλθουν και να προτείνουν ευρύτερες στρατηγικές – που θα απαιτούν ό,τι απαιτούσαν και πριν την κρίση: Ανθρωποώρες και budget.

Και επιπλέον – το είπε πολύ χαρακτηριστικά ένας εκ των ομιλητών – η σίτιση και η κάλυψη βασικών αναγκών δεν αρκούν για να βγούμε από την κρίση. Χρειάζεται ανάπτυξη σύγχρονων δεξιοτήτων, προσφορά τεχνογνωσίας και διεύρυνση της προοπτικής ένταξης στην αγορά εργασίας των νέων ανθρώπων, ως την πιο δυναμική και εξελισσόμενη ομάδα ανθρώπινου δυναμικού. Είναι ενθαρρυντικό ότι κάποιες – λίγες – εταιρείες έχουν συλλάβει τη διάσταση αυτή και την έχουν αναγάγει σε κεντρικό άξονα των δραστηριοτήτων ΕΚΕ που υλοποιούν. Με αυτές τις εταιρείες και αυτές τις ενέργειες, υπάρχει ακόμα ελπίδα για το αύριο που όλοι μας θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε.