Το βίντεο είναι αιχμή της καμπάνιας των Invisible Children, για ευαισθητοποίηση του κόσμου σχετικά με τον Τζόζεφ Κόνι, πολέμαρχο από την Ουγκάντα και την οργάνωσή του, Στρατός Αντίστασης του Κυρίου (Lord’s Resistance Army/LRA). Ο Κόνι θεωρείται υπεύθυνος για σειρά φρικαλεοτήτων και εκκαθαρίσεων στην Ουγκάντα από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, ενώ ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται από την καμπάνια στο γεγονός ότι οι στρατιώτες του είναι παιδιά, θύματα απαγωγής ή εκβιασμού. Αν και η υπόθεση Κόνι/LRA δεν είναι πρόσφατη, η καμπάνια στα κοινωνικά δίκτυα είναι και ήδη έχει κινήσει το ενδιαφέρον των ΜΜΕ από όλο τον κόσμο, πολλών διασημοτήτων και εκατομμυρίων ανθρώπων που ως τώρα πιθανότατα αγνοούσαν καν που βρίσκεται η Ουγκάντα! Ήδη το βίντεο της οργάνωσης Invisible Children, σύμφωνα με σημερινό post της Visible Measures αποτελεί το ταχύτερα διαδιδόμενο viral video όλων των εποχών, καθώς αυτά τα 100 εκατομμύρια views ήρθαν μόλις σε έξι ημέρες. Από την άλλη πλευρά, εδώ και αρκετές ημέρες έχει αρχίσει να διαρρέει ένας έντονος προβληματισμός για τo μη κερδοσκοπικό οργανισμό Invisible Children που βρίσκεται πίσω από το συγκεκριμένο video, με αιχμές σχετικά με το που πάνε και πως μοιράζονται τα κεφάλαια που χρηματοδοτούν τη λειτουργία του…

Αυτά περί των εμπορικών. Στην άλλη πλευρά, ένας παλιός γνώριμος και πρωτεργάτης του online ακτιβισμού, το Electronic Frontier Foundation ή EFF, επανεμφανίζεται – αυτή τη φορά με αντίπαλο όχι την κυβέρνηση των ΗΠΑ αλλά την PayPal και τη νέα της πολιτική, η οποία εισάγει μια μορφή λογοκρισίας απέναντι στους εκδότες συγκεκριμένων βιβλίων ερωτικού περιεχομένου. Το θέμα ανακίνησε η εταιρεία ψηφιακών εκδόσεων Smashwords, από την οποία η PayPal ζήτησε να διαγράψει από τον κατάλογό της βιβλία που περιέχουν αναφορές σε κτηνοβασία, βιασμό, αιμομιξία και σεξ με ανηλίκους, η Smashwords ενημέρωσε τους συγγραφείς με τους οποίους συνεργάζεται, όμως το θέμα κίνησε την προσοχή του EFF, το οποίο ξεκίνησε σχεδόν ακαριαία μια καμπάνια κατά των νέων κανονισμών της PayPal.

Η καμπάνια υπογράφεται  από τριάντα φορείς, τόσο από τον χώρο των ακτιβιστών όσο και από τον χώρο των εκδόσεων, και έχει ως βασικό αίτημα να μην αφαιρεθεί από τον αναγνώστη η ελευθερία (και ταυτόχρονα, η ευθύνη) της επιλογής του τι θα διαβάσει.