Όσοι λοιπόν δουλεύουμε στην «πίσω» -για την ακρίβεια και στην πίσω- πλευρά του κόσμου της τεχνολογίας το ξέρουμε τόσο καλά που δε χρειάζεται καν να το αναφέρουμε (για την ακρίβεια, λειτουργούμε θεωρώντας το δεδομένο): Ένα website μπορεί να πάρει πληροφορίες από το χρήστη και να τις χρησιμοποιήσει είτε εσωτερικά, είτε σε συνεργασία με κάποιο άλλο σάιτ. Παλιά λέγαμε ότι ο admin είναι «Θεός» – ακόμα το λέμε απλά κάποιοι κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Συνεχίζω όμως. Και παρότι λοιπόν μια τέτοια παραδοχή μπορεί να κάνει διάφορους conspiracy theorists να φρυάξουν, η αλήθεια είναι ότι πολύ σπάνια τα πράγματα παίρνουν ιδιαίτερα «κινηματογραφικές» διαστάσεις. Συνήθως, αυτά που ξέρει ένα website για τον επισκέπτη του απλώς καθοδηγούν ποιες διαφημίσεις θα του δείξει. Για άλλους αυτό το κακό είναι μικρό για άλλους όχι.
Όντας και χρήστης όμως, θεωρώ ότι είναι σημαντικό οι άλλοι χρήστες να γνωρίζουν ότι αυτή η δυνατότητα όντως υπάρχει και ότι την αξιοποιούν σχεδόν όλοι – και όχι μόνο στα δικά μας «μέρη» ούτε μόνο ύποπτοι και σκοτεινοί τύποι που επιβουλεύονται το κακό του κόσμου. Και από αυτή την άποψη, επικροτώ την έρευνα της Wall Street Journal η οποία, και δη εν τω μέσω της πιο busy περιόδου για το Ίντερνετ (γιορτές, ψώνια κ.λπ.) αποφάσισε να δημοσιεύσει πώς διαχειρίζονται 50 από τα πιο δημοφιλή websites τις προσωπικές πληροφορίες που παίρνουν από τους χρήστες τους. Και τα αποτελέσματα, όπως παρουσιάζονται στον πολύ εύχρηστο πίνακα που δημοσιεύει, μπορεί μεν να μην εκπλήξουν κανέναν επαγγελματία του Ίντερνετ αλλά ίσως θα θορυβήσουν πολλούς χρήστες.
Ναι, και το YouTube, και το WordPress, και το Pinterest και το σοβαρό και επαγγελματικό LinkedIn (και πολλά ακόμα) προωθούν τα δεδομένα των χρηστών σε τρίτους. Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι δεν το κάνει η Google, το Facebook, το Amazon, η Wikipedia και το Twitter (και επίσης πολλά ακόμα). Όλα τα παραπάνω σάιτ δεν παίρνουν τα ίδια στοιχεία και από αυτά που παίρνουν δεν προωθούν τα πάντα, ούτε πάντοτε στους ίδιους –οι συχνότεροι αποδέκτες είναι site ανάλυσης κίνησης ή διαχείρισης διαφημίσεων, ενώ υπάρχουν και οι διάφορες «συνέργειες» με τα websites κοινωνικής δικτύωσης.
Και όπως έγραψα και παραπάνω, παρόλο που στις περισσότερες περιπτώσεις αυτή η ανταλλαγή στοιχείων είναι σχετικά ανώδυνη, κανείς δεν πρέπει ούτε να αγνοεί την ύπαρξή της, ούτε να υποτιμά τις δυνατότητές της.