Από την 1η Ιουλίου, εάν δεν υπάρξει μια δραματική στροφή πολιτικής, ξεκινά η ισχύς του πλέον παρεμβατικού νόμου –σε σχέση με την ελευθερία των συμβάσεων- που έχει γνωρίσει μέχρι τώρα η πολύπαθη αγορά της διαφήμισης, η οποία φέρει την σφραγίδα της απελθούσης (με κεντροδεξιό υποτίθεται κορμό) κυβέρνησης και οι ελπίδες στον κλάδο για την ανατροπή του έχουν εναποτεθεί στην «πρώτη φορά αριστερά», την πρώτη δηλαδή κυβέρνηση αριστερού κόμματος που έχει γνωρίσει η Ελλάδα.

Υπάρχει ελπίδα για μια τέτοιου είδους παρέμβαση; Η πρόβλεψη των αντιδράσεων της συγκεκριμένης κυβέρνησης είναι από τη φύση των πραγμάτων εξαιρετικά παρακινδυνευμένη. Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν λογικά, αλλά και πολιτικά επιχειρήματα που κάνουν πιθανή μια τέτοια εξέλιξη.

Το πολιτικό επιχείρημα είναι απλό. Η συγκεκριμένη ρύθμιση ωφελεί (αν ωφελεί οποιονδήποτε), τα υφιστάμενα ΜΜΕ εις βάρος της διαφημιστικής αγοράς. Η κυβέρνηση έχει μέτωπο με τα περισσότερα από τα υφιστάμενα «συστημικά» ΜΜΕ. Γιατί λοιπόν να τα εξυπηρετήσει αφήνοντας να ισχύσει η συγκεκριμένη ρύθμιση; Μόνο για ιδεολογικούς λόγους;

Το λογικό επιχείρημα αφορά στην ουσία της ρύθμισης, η οποία λειτουργεί -όπως έχουμε εξαντλητικά εξηγήσει στο παρελθόν- εις βάρος των μικρότερων επιχειρήσεων σε σχέση με τους μεγαλύτερους διαφημιζόμενους, οι οποίοι διαθέτουν, στη σημερινή ιδίως αγορά, ισχυρή διαπραγματευτική δύναμη έναντι των ΜΜΕ. Οι διαφημιστικές εταιρείες, ο άλλος χαμένος της υπόθεσης, προσφέρουν μια σημαντική υπηρεσία όταν μεσολαβούν στα ΜΜΕ αθροίζοντας τον τζίρο των μικρομεσαίων και εξασφαλίζοντάς τους –με τη μορφή υπηρεσιών ή ενός μέρους της επιστροφής που λαμβάνουν-, καλύτερη αντιμετώπιση από αυτή που τους επιφυλάσσεται από τα ισχυρά ΜΜΕ όταν απευθύνονται απ’ ευθείας σ’ αυτά. Ταυτόχρονα οι διαφημιστικές εταιρείες αναλαμβάνουν και ένα μέρος του –πάντα σημαντικού- πιστωτικού κινδύνου. Πρόκειται για ευεργετική μεσολάβηση που έγινε αποδεκτή και «θεσμοθετήθηκε» οργανικά εδώ και πολλές δεκαετίες. Μια ρύθμιση γενικά αναγνωρισμένη από την ελληνική αγορά τουλάχιστον από τη δεκαετία του 70’ και από τη διεθνή πολύ παλαιότερα. Για ένα πολύ απλό λόγο: γιατί η ίδια η λογική της λειτουργίας της αγοράς οδηγεί στο δρόμο αυτό και η όποια κανονιστική αντίδραση προσπαθεί να εμποδίσει την αγορά δημιουργεί απλώς ανωμαλία.

Υπάρχουν λοιπόν και επιχειρήματα που να ωθούν προς μια κυβερνητική παρέμβαση στο συγκεκριμένο θέμα. Αν θα έρθει όμως, αυτό θα συμβεί κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή και σε κάθε περίπτωση μετά την ρύθμιση του κεντρικού οικονομικού προβλήματος της χώρας. Οπότε υπομονή…