Διαφημιζόμενοι έναντι διαφημιστικών εταιρειών και media shops, διαφημιστικές εταιρείες έναντι των προμηθευτών τους και των Μ.Μ.Ε., Μ.Μ.Ε. έναντι των δικών τους προμηθευτών αλλά και έναντι διαφημιζομένων κ.ά., σε σχέση με τις εκπτώσεις που συνδέονται με το ύψος του ετήσιου τζίρου. Πώς μπορεί να αντιδράσει η κυβέρνηση στη διάρκεια του επόμενου έτους, σε σχέση με τον κίνδυνο αυτό; Η ιδέα περί Ταμείου Ασφάλισης Διαφημίσεων είναι καλή σε ό,τι αφορά τον μακροχρόνιο ορίζοντα, δεν λύνει όμως κανένα άμεσο πρακτικό πρόβλημα, για έναν πολύ απλό λόγο. Γιατί στη σημερινή οικονομική στιγμή κανείς δεν υπάρχει ο οποίος να έχει την «επιθυμία θανάτου» (death wish), της ασφάλισης των κινδύνων μιας μεγάλης και αβέβαιης αγοράς. Ο δε κίνδυνος μη τήρησης των υποχρεώσεων, είναι κατ’ εξοχήν μη ασφαλιζόμενος.

Μέχρι σήμερα δεν έχει αρχίσει το ντόμινο χρεοκοπιών, που θα δημιουργηθεί στην αγορά αν κάποιοι μεγάλοι παίκτες καταρρεύσουν. Αν το ντόμινο αυτό δημιουργηθεί, η ασφάλιση των σχετικών ζημιών είναι οικονομικά παράλογη. Επίσης ασφάλιση σημαίνει δυνατότητα συγκέντρωσης υψηλών κεφαλαίων από μικρές εισφορές που αθροίζονται και τοκίζονται στο χρόνο, κάτι που δεν υπάρχει χρόνος να ισχύσει στην προκειμένη περίπτωση.

Αν όμως ένα παρεμφερές ταμείο είναι ανεπίκαιρο και συνεπώς άχρηστο στη συγκεκριμένη συγκυρία, υπάρχουν τρόποι με τους οποίους μπορεί και πρέπει να διευκολυνθεί η αποφυγή εξελίξεων τύπου ντόμινο, που θα προκαλέσουν καταστροφικές επιπτώσεις στην ευρύτερη αγορά. Πώς μπορεί να συμβεί αυτό; Κυρίως μέσω της βελτίωσης της ρευστότητας, η οποία μπορεί να επιτευχθεί με πολλούς τρόπους. Ο ένας είναι η επιτάχυνση των εκστρατειών του δημοσίου και κυρίως του ΕΣΠΑ, που θα επιτρέψει να μπει λίγο «ζεστό» χρήμα στην αγορά, αλλά και η επιτάχυνση των κάθε είδους πληρωμών του δημοσίου.

Ο δεύτερος είναι η αναζήτηση τρόπων με τους οποίους μπορεί να διευκολυνθεί η επιμήκυνση των χρόνων αποπληρωμής των κάθε είδους υποχρεώσεων, έτσι ώστε το ίδιο το σύστημα να δημιουργήσει στο εσωτερικό του πρόσθετη ρευστότητα, η οποία θα κρατήσει ζωντανές υγιείς επιχειρήσεις που κινδυνεύουν λόγω του γενικότερου δύσκολου οικονομικού κλίματος. Εδώ το κράτος μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο μεταθέτοντας στο εσωτερικό μιας χρονιάς, όπως είναι το 2011 (κάτι που δεν επηρεάζει το ετήσιο έλλειμμα), πληρωμές των επιχειρήσεων. Για παράδειγμα, θα μπορούσαν διάφορες προκαταβολές φόρων να μειωθούν ή να πληρωθούν σε μακρύτερα χρονικά διαστήματα, καλυπτόμενες από βραχυχρόνιο δανεισμό (έντοκα γραμμάτια), που υπάρχει ακόμα διαθέσιμος. Κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε κρίσιμη για την αγορά πρόσθετη ρευστότητα, χωρίς να προκαλεί κανένα δημοσιονομικό κόστος, εφόσον οι επιχειρήσεις ευχαρίστως θα δέχονταν να πληρώσουν για τη μεταφορά αυτή υποχρεώσεων, τα επιτόκια των εντόκων γραμματίων.