Οι ανάγκες επικοινωνίας δεν αφορούν αποκλειστικά τον ιδιωτικό τομέα, αφού και ο δημόσιος ενίοτε έχει την ανάγκη προβολής των πρωτοβουλιών του για την ενημέρωση των πολιτών. Στην περίπτωση του δημόσιου τομέα δε, η επικοινωνία είναι ιδιαιτέρως πιο κρίσιμη.

Κι όμως στην Ελλάδα έχουμε μάθει να δυσπιστούμε κάθε φορά που το κράτος αποφασίζει να κάνει μια καμπάνια για δραστηριότητες και πρωτοβουλίες που σχεδιάζουν και υλοποιούν οι δημόσιοι φορείς και οι οποίες κατά τεκμήριο έχουν στόχο να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής των πολιτών. Η δυσπιστία αυτή δεν προέκυψε βέβαια έτσι ξαφνικά, δόθηκαν τις προηγούμενες δεκαετίες πολλές αφορμές αμφισβήτησης των αγαθών προθέσεων του κράτους, με καμπάνιες που σχεδιάζονταν «στο πόδι», που ανατίθεντο με αδιαφανείς διαδικασίες, υπερτιμολογημένες και αμφιβόλου αποτελέσματος. Τα τελευταία χρόνια ωστόσο έχουν γίνει άλματα προς την κατεύθυνση της διαφάνειας – η Διαύγεια είναι ένα από αυτά – και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Πάντα βέβαια θα υπάρχει κάποια «γκρίζα σκιά», αλλά αυτό πια οφείλεται στην ίδια την ανθρώπινη φύση και όχι στις διαδικασίες αυτές καθ’ αυτές. Γενικά και διαχρονικά η σχέση του κλάδου της ευρύτερης Επικοινωνίας και του κράτους ήταν προβληματική και αμφισβητούμενη.

Πρόσφατα ξέσπασε και πάλι θόρυβος για το spec του Υπουργείου Υγείας το οποίο αφορά στο σχεδιασμό και στην υλοποίηση καμπάνιας ενημέρωσης για τον εμβολιασμό κατά της Covid19, η οποία αποφασίστηκε με τη διαδικασία του κατ’ επείγοντος. Η καμπάνια θα τρέξει μέχρι το τέλος του έτους και έχει κονδύλι 4,96 εκατ. ευρώ. Παρά το γεγονός του κατ’ επείγοντος, τηρήθηκαν όλες οι προβλεπόμενες διαδικασίες. Κι όμως και πάλι εμφανίστηκαν γκρίνιες είτε για τη σκοπιμότητα της καμπάνιας, είτε για το ύψος του κονδυλίου, είτε για τον όλο σχεδιασμό της. Πάλι καχυποψία, πάλι «γκρίζο» και μάλιστα για μια καμπάνια κατά της πανδημίας.

Και αυτή η καμπάνια φυσικά θα εξελιχθεί με τα τεχνοκρατικά εργαλεία και τις διαδικασίες του σύγχρονου marketing. Την αναλαμβάνει εταιρεία επικοινωνίας, η οποία κάνει τον απαραίτητο σχεδιασμό αξιοποιώντας όλα τα σύγχρονα metrics που έχει στη διάθεσή της η διαφήμιση στις μέρες μας. Με media plan βάσει δεδομένων, παρακολούθηση πορείας εκτέλεσής της, προσκόμιση στοιχείων μετρήσεων και αναφορών απόδοσης, καθώς και βεβαιώσεων καλής εκτέλεσης, στοιχεία που ελέγχονται και από την Τριμελή Επιτροπή Οργάνωσης της Εθνικής Εκστρατείας. Αδιάφορα όλα αυτά για κάποιους. Μετά τη «λίστα Πέτσα» περνάμε τώρα… στη «λίστα Πλεύρη», με την οποία αμφισβητείται εκ των προτέρων το έργο της διαφημιστικής εταιρείας – της όποιας διαφημιστικής εταιρείας. Κι όλα αυτά για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας. Χρόνια και χρόνια η ίδια ιστορία, από την κάθε αντιπολίτευση. Στη «λίστα Πέτσα» μάλιστα, ο επικεφαλής της διαφημιστικής εταιρείας βρέθηκε μέχρι πρωτοσέλιδο σε εφημερίδες, για τους λάθος προφανώς λόγους. Άδικο για όλους.

Αν προσθέσουμε και την -επίσης διαχρονική- αμφισβήτηση των δημοσκοπήσεων και των εταιρειών ερευνών, δημιουργείται ένα αποπνικτικό περιβάλλον για τον ευρύτερο κλάδο της Επικοινωνίας, αποτρεπτικό για οποιαδήποτε θετική πρωτοβουλία. Είπαμε, στο παρελθόν δόθηκαν αφορμές, κανείς δεν το αμφισβητεί. Από τότε όμως άλλαξαν πολλά, πρέπει επιτέλους να δούμε όλοι την μεγάλη εικόνα. Και η μεγάλη εικόνα δείχνει ότι η Επικοινωνία πρέπει να μένει εκτός πολιτικής και να αφήνεται να κάνει τη δουλειά της, την οποία μόνο αυτή ξέρει και κανένας πολιτικός, επιχειρηματίας ή τηλεπαρουσιαστής. Ας αφήσουμε τον κλάδο να δουλέψει όπως πρέπει γιατί ο δημόσιος τομέας έχει την ανάγκη του και πρέπει να επικοινωνεί με τον πολίτη. Διαφορετικά, αν πάψει να επικοινωνεί, θα γυρίσουμε στις παλιές… «καλές» μέρες, που κανένας νομίζω δεν θέλει.