Στο δημοσίευμα αναφέρεται ότι μια εταιρεία πληρωμών μέσω πιστωτικών καρτών (κάτι σαν το PayPal αλλά σε πολύ μικρότερη κλίμακα) από την Ατλάντα, η Global Payments, ανακάλυψε εισβολές στο σύστημά της, εισβολές που ενδέχεται να θίγουν μέχρι και ενάμισι εκατομμύριο χρήστες, καθώς περίπου τόσοι είναι οι αριθμοί πιστωτικών καρτών που εκλάπησαν (οι εισβολείς δεν έκαναν, βεβαίως, διακρίσεις, πράγμα που σημαίνει ότι οι πελάτες που κινδυνεύουν προέρχονται τόσο από τις τρεις μεγάλες εταιρείες -Visa, Mastercard και American Express- όσο και από άλλες μικρότερες).

Πέραν του άμεσου προβλήματος για όλους αυτούς τους χρήστες, το περιστατικό φέρνει στην επικαιρότητα ένα ευρύτερο πρόβλημα που αναγκαστικά συνοδεύει το ηλεκτρονικό εμπόριο και την εξάπλωσή του: καθώς ο όγκος των συναλλαγών είναι πια πολύ μεγάλος για να μπορεί να εκτελείται από τις ίδιες τις εταιρείες πιστωτικών καρτών και τις τράπεζες (δηλαδή από οργανισμούς που υποτίθεται ότι λαμβάνουν πολύ σοβαρότερα μέτρα για να διαφυλάξουν την ασφάλεια των συναλλαγών και των προσωπικών δεδομένων που σχετίζονται με αυτές), αυξάνεται ο αριθμός των τρίτων εταιρειών που λειτουργούν σαν κέντρα εκκαθάρισης των συναλλαγών. Και οι εταιρείες αυτές δεν επιδεικνύουν την ίδια ενάργεια στο θέμα της ασφάλειας – άλλοτε επειδή δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα και άλλοτε γιατί υποτιμούν και οι ίδιες τον κίνδυνο.

Συνεπώς, για μια ακόμα φορά η ευθύνη πέφτει (και) στον καταναλωτή: λίγο περισσότερη έρευνα σχετικά με την πορεία των στοιχείων του από τον υπολογιστή του ως το κατάστημα στο οποίο ετοιμάζεται να ψωνίσει όχι μόνο απλώς δεν βλάπτει αλλά όσο περνάει ο καιρός γίνεται σχεδόν επιτακτική ανάγκη, ιδιαίτερα αν δεν πρόκειται για μεγάλα καταστήματα τύπου Amazon, τα οποία έχουν κάθε λόγο (και κάθε δυνατότητα) να είναι εξίσου ασφαλή με τις τράπεζες. Οι οδηγίες για το πώς να είναι ασφαλής κανείς στο Internet παραμένουν ίδιες τα τελευταία είκοσι χρόνια που το Δίκτυο έχει ανοίξει σε όλο τον κόσμο και δεν έχουμε παρά να τις αναζητήσουμε και να τις ακολουθήσουμε.

Ειδικά στα δικά μας τα μέρη, αυτή η προσοχή θα πρέπει να είναι και λίγο παραπάνω «προσεκτική» επί της ουσίας. Γιατί το «δεν ψωνίζω γιατί φοβάμαι» δεν ονομάζεται προσοχή. Αλλιώς τη λέμε…